Przepaść

Speed

Nie wytrzymał, zaczął biegać wokół przepaści, był zbyt energiczny w taką noc aby siedzieć spokojnie, choć padał deszcz nie było go słychać, w końcu przeskoczył przez Urwisko jednak był nadziei że nikt go nie zauważył.

Chris

-Mhm,co???-.spytałam i spojrzałam na Beherita ze zdziwieniem.

Beherit

- Nie, nic - odparł próbując powstrzymać śmiech. Z powrotem przeniósł wzrok na chmury.

Speed

Nagle zauważył zająca "Łatwa zdobycz" pomyślał, po chwili miał go już w pysku. Prze teleportował się koło nich i nie zauważony podrzucił im zabite zwierzę z kartką na której było napisane 'Oto dla was abyście nie zdechli z głodu' po chwili prze teleportował się na czubek drzewa gdzie nikt go nie widział i zatopił swe kły w w głowę zdobyczy.

Chris

Przeczytałam i wybuchłam ze śmiechu,nie mogłam dłużej wytrzymać...

Beherit

Gdy przeczytał, pokręcił łbem z niedowierzaniem. Wiedział, że to sprawka Speeda, nad tym urwiskiem byli tylko we troje. Rozejrzał się po koronach drzew, lecz go nie zauważył. - Trochę Ci się nie udał ten żart - powiedział głośno. Speed musiał go usłyszeć.

Chris

-Speed znam go to taki łobuz???-.spytałam i popatrzyłam na Beherita.

Speed

- A kto powiedział że to żart! - krzyknął, prze teleportował się w inne miejsce i położył się.

Beherit

- Łobuz? Nie powiedziałbym - odparł i spojrzał na Dianę. - Po prostu on ma dość, hm... oryginalne poczucie humoru - Zerknął na Speeda i powiedział. - Jeśli to nie miał być żart, to przyjmij do wiadomości, że ja potrafię sam złowić sobie obiad.

Chris

-No a co Speed????-.powiedziałam i wyszczerzyłam kły.

Speed

- Nieładnie, nieładnie, ja nie łobuz lecz zwykły wilk - odparł - Kompletne farmazony - mruknął pod nosem i pobiegł szybko na miejsce gdzie nikt go nie zobaczy.

Chris

-Speed,właśnie że jesteś łobuz...-.powiedziałam i uśmiechnęłam się pod nosem.

Speed

Nic nie odpowiedział postanowił zostawić ten temat w spokoju, położył się zamknął oczy i próbował zasnąć.

Beherit

Spojrzał w niebo i westchnął z niezadowoleniem. - "I tak oto skończyła się moja pierwsza burza w tej krainie" - pomyślał.

Chris

Umilkłam i pobiegłam do wyjścia,nie chciałam dłużej tu stać i się kłócić.

Beherit

Popatrzył na odbiegającą Dianę i pokręcił łbem z dezaprobatą. - "Dziwne z niej stworzenie" - pomyślał.

Chris

Rano...przyszłam,rozejrzałam się,usiadłam na mojej ulubionej skale,uśmiechnęłam się pod nosem,ta burza spędzona z Beheritem dodała mi sił,nie byłam już taka przygnębiona,tylko cieszyłam się życiem...

Beherit

Otworzył powoli ślepia, czyjeś kroki go zbudziły. Rozejrzał się i ziewnął przeciągle. Był tu całą noc? Spojrzał na przybyłą wilczycę i skinął jej łbem na powitanie.

Chris

Odkiwnęłam łbem Beheritowi i uśmiechnęłam się do niego,po chwili spojrzałam na góry....

Beherit

Z powrotem oparł łeb na przednich łapach i spojrzał w dół. Usiłował policzyć ciałą lezące na dole, lecz było to nadzwyczaj trudne. Jedne zakrywały drugie.