Przepaść

Chris

Zeszłam ze skały,podeszłam do urwiska,spojrzałam w dół mówiąc do Beherita.
-Cześć,miło znów cię widzieć....-.

Beherit

Oderwał wzrok od lezących na dole trupów i spojrzał na Dianę. - Ciebie również - odparł i odwzajemnił uśmiech. - Witaj.

Chris

-Widzę że liczysz trupy tam na dole...-.odparłam i popatrzyłam na niego.

Beherit

Uśmiechnął się. - No cóż... nie mam żadnego ciekawszego zajęcia - powiedział. - Choć w sumie to ciekawe ile osób straciło tu życie.

Chris

-Mhm,na pewno dużo....-.odpowiedziałam i spojrzałam w dół.

Beherit

- Sama widzisz - powiedział wskazując łbem dno przepaści. - Ciał jest tyle, że jedne leżą na drugich...

Chris

-Tak....-.odpowiedziałam i pokiwałam łbem.

Beherit

- Wiesz... gdy tak patrzę na te wszystkie ciała rozkładające się na dole, zastanawiam się czy śmierć ich wszystkich miała sens... - powiedział spoglądając na Dianę. - I czy teraz, jako niematerialne dusze, tego nie żałują.

Chris

-Też nad tym myślałam....-.odpowiedziałam i spojrzałam przelotnie na Beherita.

Beherit

Oparł pysk na przednich łapach i znów utkwił wzrok w piętrzących się na dnie przepaści, martwych, wilczych ciałach. Cóż mógł jej odpowiedzieć? Nie był dobry w prowadzeniu rozmowy.

Chris

Umilkłam na chwilę,po chwili powiedziałam.
-Miałeś kiedyś rodzeństwo???-.spytałam i spojrzałam na niego.

Kaed'rin van Regis

Przyszła mlaskając...
-Znowu ona.- Pomyślała patrząc na Dianę.
-Chyba ją skądś znam- Po głowie Krejzi chodziły różne przedziwne myśli, ale z powodu przemiany zazwyczaj wszystko odchodzi w niepamięć.
Położyła się nad urwiskiem, tak że jej przednie łapy zwisały swobodnie w dół.

Beherit

Już miał ochotę odpowiedzieć, jak to miał w zwyczaju "ja nie mam rodziny", lecz w końcu Diana zapytała o to, co było kiedyś. W odpowiedzi pokiwał tylko łbem twierdząco. Usłyszawszy kroki rozejrzał się i dojrzał Krejzolkę leżącą nieopodal.

Kaed'rin van Regis

Patrzyła kątem oka na Beherit'a, lecz nie było widać tego, ponieważ jej oczy są czarne niczym noc i nie ma w nich źrenic...
Westchnęła, przypomniała sobie o owej wyprawie Valerian'a...
Przeszłość... Jeszcze raz westchnęła i położyła głowę na łapach.

Beherit

Z powrotem skierował wzrok na rozkładające się na dole ciała. Dobrze wiedział, że po pytaniu o rodzeństwo będą pytania o rodzinę, o miejsce urodzenia i w końcu o powód odejścia z rodzinnej watahy. A on nie miał najmniejszej ochoty na opowiadanie Dianie o przeszłości.

Kaed'rin van Regis

Jakaś muszka wzleciała z dołu pod nos Krejzi.
Aaaaa PSIK!
Huknęło, kilka kamyczków spadło w dół urwiska.
Yay...Ale odpał. Mruknęła, patrząc jak kamyczki nadal spadają w dół.

Beherit

Gdy głośne kichnięcie przerwało grobową ciszę panującą nad przepaścią, Beherit aż podskoczył zaskoczony. Spojrzał na Krejzolkę. - Na zdrowie.

Chris

Spojrzałam na Krejzolkę,westchnęłam i powiedziałam pod nosem.
-Znów ona,ja ją przecież chyba znam...-.powiedziałam i położyłam się na mojej ulubionej skale.

Beherit

Zadowolony, że znów został sam i nie będzie musiał szukać odpowiedzi na niewygodne dla niego pytania, położył łeb na ziemi obserwując wilczyce.

Kaed'rin van Regis

Diana? Wydukała nie patrząc na wilczycę, która właśnie położyła się na jakiejś skale.
Patrzyła jednak w dół... Poznała nie które sylwetki wilków, w oku zakręciła się jej łza.