Przepaść

Monalisa

Przybiegła i stanęła nad przepaścią, spojrzała w dół, nie myślała o niczym innym jak tylko skoczyć, ale się bała, wiedziała ze już nie będzie odwrotu, położyła się i wysunęła łapy nad przepaść, po chwili zasnęła. - jutro skoczę..... - powiedziała i zasnęła.

Idalia

Hekate wciąż tu była. Leżała nieco w oddali od zgromadzonych wilków, w ciemności, gdzie trudno było ją zauważyć. Na dźwięk słów Monalisy nastawiła czujnie uszy i uniosła łeb. Ta wilczyca chyba nie mówiła poważnie?

Monalisa

Otworzyła oczy i spojrzała w dół - moja przyszłość - mruknęła, nie miała siły wstać, rozejrzała się nie zauważyła nikogo znajomego. Powoli jednak wstała i stanęła nad przepaścią, zamknęła oczy i delikatnie zaczęła się przechylać w dół.

Idalia

Hekate nie widziała, lecz słysząc te słowa, domyśliła się co w tej chwili robi wilczyca. - Nie mam zamiaru na siłę Cię na tym świecie zatrzymywać... - zaczęła i zwróciła łeb w kierunku wadery. - Ale czy wiesz, że okażesz w ten sposób zwykłe tchórzostwo?

Monalisa

Spojrzała na wilczycę - niby przed czym... - powiedziała, usiadła przy krawędzi, przypomniała jej się Kora.

Idalia

Westchnęła. - Przed życiem. Przed trudnościami losu. Życie to nieustanna walka - odpowiedziała. - Czy naprawdę chcesz odejść ze świadomością, że się poddałaś? Że tak łatwo zrezygnowałaś z dalszej walki o szczęście?

Monalisa

- nikt mnie nie potrzebuje, nikogo nie obchodzę, nie jestem potrzebna tutaj więc wolę odejść, niż szwędać się po krainie z miejsca na miejsce - odpowiedziała.

Idalia

- Nikt? Jesteś tego pewna? Dobrze się nad tym zastanów - powiedziała. - Gdyby większość wilków stąd miało do życia takie podejście, to ta kraina już dawno zmieniłaby się w krainę umarłych.

Lajra · Gość

Lajra podeszła do krawędzi i zastanawiała się czy skoczyć czy nie?

Idalia

Gdy poczuła niedaleko kolejny zapach, zmarszczyła nos z niezadowoleniem Kolejna samobójczyni? Delikatne kroki zdradzały, że to szczeniak, więc Hekate nie przejęła się Lajrą.

Monalisa

Spojrzała na młode, zawarczała i odeszła od krawędzi - nie będę tego robiła przy tym.... - powiedziała patrząc się na szczeniaka. Markotna i zarazem smutna nie wiedziała co robić ze sobą, wszystko nagle spadło jej na głowę.

Idalia

Odwróciła łeb w stronę Monalisy. Sprawiała wrażenie jakby śledziła ją wzrokiem. Lecz jej puste oczy nie widziały. W rzeczywistości to idealne węch i słuch pozwalały jej zlokalizować drugą wilczycę. - W ogóle tego nie rób - powiedziała.

Bridget · Gość

Podeszłam i zobaczyłam Lajrę hciałam się pobawić ale ona hciała skoczyć.
-Nie rób tego!!!!-krzyknęłam-to nie ma sęsu się zabijać, bo chłopak którego kochasz się z ciebie wyśmiewał, zastanów się czy on chciałby tego może też coś do ciebie czuje, ale to maskuje żartami, wiesz jacy są chłopcy, nie rób tego ostrzegam cię.

*chciałam
*sensu

Kochani, słownik ortograficzny nie gryzie. :3
Kira

Lajra · Gość

Lajra-Masz rację.-powiedziałam i odsunęłam się od krawędzi chodżmy się pobawić.-podeszłam do Layry wesoło machając ogonem.

Monalisa

Spojrzała po wszystkich, warknęła i powli wyszła, - rzeczywiście wilczyca miała racje, jestem tchórzem - warknęła do siebie.

Bridget · Gość

- To w takim razie teraz się pobawimy. - powiedziała
- A potem poszukamy Ci MŁODEGO, żebyś zapomniała o KOCYKU, ok? - zapytała.

Lajra · Gość

Dobra ale już dawno o nim zapomniałam.To przeszłość.

Desmond

Wolnym krokiem w strone przepaści ruszył czarny basior. Złożył skrzydła wzdłuż ciała. Rozejrzał sie uwaznie, dostrzegł szczeniaki, mruknał coś niezrozumiale pod nosem. Podszedł do skraju przepaści i zapatrzył sie w dół. Po chwili sie cofnął, i poszedł pod jakieś drzewo w poszukiwaniu cienia. gdy go znalazł położył sie, rozglądajac.

Lajra · Gość

Zaczęła bawić się z Layrą ale oczy miała z wrócone w stronę Desmonda.

Desmond

Spojrzał na szczeniaka, machnał lekko ogonem wzbijajać obłok kurzu.
połozył sie na boku a łapy wystawił do przodu. Lezał patrząc przed siebie, zamknął oczy. Miał nastawione uszy, tak że wszystko słyszał. Des nie spał, lecz wspominał.