Przepaść

Sherii

- O i zjawił się jego brat. Jak dorośniesz będziesz taki jak Szasta pod względem uczuć - powiedziała smutno i zaczeła patrzeć w dal.

Aron

-Skąd ty możesz wiedzieć że będę taki jak on?-.spytał i podszedł do niej.

Sherii

- A jaki możesz być? Co? Płynie w was ta sama krew, łączą was więzy rodzinne Ty jesteś młodszy i pewnie chcesz być taki jak on - powiedziała w dalszym ciągu wpatrując się w dal.

Athoria

Uśmiechnęła się kątem pyska. -Żyją tu różne wilki... Niektórym po prostu nie można zaufać... -Powiedziała cicho. Nie chciała wnikać w szczegóły, ale doskonale to rozumiała. Jej spojrzenie pełne spokoju znów spoczęło na wilczycy. A raczej to jej oczy bez wyrazu skierowały się w jej stronę. Nikt nie wiedział co czuła, chociaż ten spokój był jedyną rzeczą, która mogła odczuć osoba z nią rozmawiająca. Usiadła.

Aron

-Mhm,raczej nie,jak będę większy to będę sam decydował o sowim życiu-.odparł i spojrzał na wilczycę.

Sherii

- No jak uważasz - mruknęła cicho do Arona.
- Tak, masz rację nie którym nie można zaufać. Ale nie rozmawiajmy już o tym, jak Cię zwą? - spytała wadere.

Desmond

Des wolnym lecz stanowczym krokiem sunał w strone przepaści, usiadł na jej brzegu. Patrzył w dół i rozmyslał. Po chwili podniósł łeb i spojrzał po innych wilkach.

Athoria

Athoria... -Wyszeptała cicho i melodyjnie lecz jej głos jakże wyraźnie zabrzmiał w uszach wilczycy. Spojrzała na szczeniaka.

Aron

Spojrzał na waderę,uśmiechnął się lekko,po chwili,podszedł do urwiska,spojrzał w dół,po chwili skierował wzrok na basiora.

Desmond

On skierował wzrok na szczeniaka. Jego oczy migneły niebieskim kolorem, spojrzał na reszte. Wstał i udał sie pod jedno z drzew. Usiadł, otulajac łapy ogonem. Był dziwnie zmęczony.

Sherii

- Ładne imię. Ja jestem Sherii, choć nie którzy gadają do mnie zdrobniale, czyli Sheriiś. Miło mi Cię poznać - odaprła patrząc na Athorię po chwili zaczęła spoglądać w stronę basiora, który stał nie daleko przepaści.

Desmond

Des przeniósł wzrok na Sherii, przez chwile na nią patrzył. Po chwili patrzył przed siebie. Przeciął ze świstem powietrze ogonem. Zastrzygł jednym uchem, drugie miał nastawione w drugą strone. Przymknął oczy.

Aron

Wpatrywał się w basiora,był taki ... potężny zdecydowany,podszedł do niego,usiadł niedaleko.
-Witaj-.powiedział nieśmiało.

Desmond

Powoli otworzył oczy, spojrzał na szczeniaka.
- witaj- powiedział, jego głos brzmiał inaczej, bardziej życzliwie.
- jak Cie zwą?- spytał, patrząc na niego.

Athoria

Spojrzała na nowo przybyłego wilka, po czym znów spojrzała na Sherii. Tak, już dawno z nikim tak nie rozmawiała, bardzo dawno... Westchnęła. -Mi również miło -Powiedziała takim samym tonem jak przedtem (taki już miała zwyczaj). Kiedyś była inna, ale czy to ma już jakieś znaczenie? Jej druga natura została uśpiona, czy może raczej pożarta przez tę drugą? Już nigdy się nie przebudzi. To wieczny sen...

Sherii

Wstała i podeszła zgrabnym ruchem do basiora, który siedział nie daleko drzewa. Zorientowała się, że to przywódca jej watahy.
- Witaj! - powiedziała kłaniając się przed wilkiem, oddała mu w ten sposób należyty szacunek.

Desmond

Przeniósł wzrok na Sherii.
- witam- powiedział, skinął jej lekko pyskiem. Spojrzał na szczeniaka.

Athoria

Na jej pysku pojawił się lekki uśmiech. Oparła pysk o pień drzewa i ziewnęła znudzona o.O

Aron

-Aron...a ciebie?-.spytał patrząc na jego oczy.

Desmond

- Desmond- powiedział, jego oczy migneły na niebiesko.
Na jego pysku pojawił sie lekki usmiech.
- gdzie Twoi rodzice?- spytał.