Przepaść

Pein

- Słyszałem, słyszałem. Słyszałem dość dużo, źle tu teraz będzie. Nowi idą w cień a starzy odwracają się od rzeczewistości. Spadamy na psy. - rzekł, głaszcząc owcę po grzbiecie, tzn. wełnie.

Flake

- Nie... chyba nie jest aż tak źle - powiedziała po chwili ciszy. Odkąd wróciła do krainy, choć co prawda na początku trudno jej się było w niej odnaleźć, miała wrażenie, że wszystko wygląda tu lepiej niż kiedyś.

Kelir

Uniósł łeb i ziewnął szeroko. Wstał leniwie i otrząsnął się. Przeciągnął się, przenosząc ciężar ciała najpierw na tylne, później na przednie łapy. Poleżał, wyspał się, poukładał w głowie to, co się ostatnio w jego życiu wydarzyło. Stwierdził, że nie będzie nic robił na siłę. Po prostu zacznie żyć z dnia na dzień. Kto wie, co go spotka.
Ostatni raz spojrzał na rozciągający się przed nim krajobraz, po czym odwrócił się i obrzucił uważnym spojrzeniem dwa obce wilki. Machnął ogonem i ruszył wolnym krokiem przed siebie. Po chwili zniknął z urwiska.

Pein

- Może to dopiero początek. Cóż, wyglądam zdrowo chodź jak kostek, ale nęka mnie choroba. Być może nigdy nie zobaczę Cię na polu bitwy, jako matki, czy kogoś. - mruknął ciszej, przymykając ślepia i odchylając uszy do tyłu. Było mu..niezręcznie. Pierwszy raz komuś mówi o swej chorobie.

Flake

//"choć". "Chodź" to gdy poprosisz kogoś by gdzieś poszedł.//

Popatrzyła na wilka. Przez chwilę lustrowała go uważnym wzrokiem. Rzeczywiście, wyglądał na całkiem zdrowego. - Co ci jest? - spytała i dodała pospiesznie, widząc jego minę. - Oczywiście, jeśli nie chcesz to nie mów.

Pein

{teraz nie myślę, siedzę na kilku forach i sprawdzian. xx}

- Krwotoki, bóle mięśni, na tylnej nie mam mięśni i przeklęcie boli. Po walce z wilkiem, dysponował magią a ja tylko tymi swoimi dziwnymi ślepiami, które są teraz bezużyteczne. Kiedyś była to jedna z broni zniszczenia, ta która mogła jednym spojrzeniem zrobić wszystko. A teraz.. - machnął łapą.

Flake

- Mam rozumieć, że to śmiertelne? - spytała po chwili przyglądania się mu. - Mówisz, że tamten wilk dysponował magią... I zapewne jej użył? W takim razie nie można uleczyć cię również stosując magię?

Pein

- Zabrał zdolność moich oczu, przez co zerwał pieczęć którą mój klan zawsze nakładał na szczeniaka, kto zerwie ten umiera. Więc umarł, a teraz nie mam co począć. Użył magi, owszem, i także założył pieczęcie. Nic tu nie da, najczęściej krwawi z łap, pyska i oczu. To uciążliwe. - powiedział.

Flake

- Skoro jeszcze żyjesz, to może nie jest to śmiertelna choroba, hm? - zapytała, przenosząc wzrok z wilka, którego imienia wciąż nie znała, na korony rosnących po drugiej stronie przepaści drzew.

Pein

{wszelkie błędy ortograficzne - przez spuchnięte rece}

Przeniosł wzrok na niebo. - No, jeszcze nie zdechłem. Ale szkoda tych oczu, chociasz nadal maja taki wyglad. - mruknął wreszcie, z lekkim westchnięciem. - Chyba zapomniałem się przedstawić, nie?

Flake

- Tak, zapomniałeś - odrzekła, po czym jeszcze raz przeniosła w tej chwili nader ciekawskie spojrzenie na wilka. Dodała. - Wspominasz o swoich oczach już kolejny raz. Przyznaję, wyglądają dość... oryginalnie. Jednak nadal nie wiem co było w nich takiego nadzwyczajnego.

Pein

- Było, tylko..zapomniałem. Jak tak się do czegoś przyzwyczajasz to potem tęsknisz jak nie wiem co, jak to stracisz. A, zwą mnie Pein. Dość orginalnie. - powiedział na jednym wdechu.

{no, wreszcie zdrowa jestem. ^-^}

Sea

Przyszła tu.Właściwie nie ze swoją wolą,lecz przyprowadziła ją tu ta dziwna ścieżka,która z jej jaskini prowadziła właśnie tutaj.Dawnymi czasy zawsze chciała sprawdzić gdzie się ona zakończy, ale nigdy nie znalazła czasu na samotne wędrówki...To dziwne bo teraz miała tego pod dostatkiem ..bycie samotną i wędrującą wilczycą.Zawiesiła wzrok na krajobrazie tego terenu w którym nie raz miało miejsce samobójstwo .

Pein

O pieczony serze! Zerknął na przybyłą, tymi swoimi oczami, zapominając że siedzi nad urwiskiem. Mrr. Ładna, lisica zapewne.

Sea

Zmierzyła w stronę drzewa które sobie upatrzyła.Dostojnie przeciągała swój chód jak to miała w zwyczaju.Dopiero potem gdy już siedziała na uboczu pod drzewem rozejrzała się zauważając wilka z eleganckim krawatem i o ekstrawaganckim wyglądzie ;].Dyskretni posłała mu słodki uśmiech opuszczając wzrok.

Cole

Przyszedł tutaj i usiadł na krawędzi przepaści spoglądając tylko na obecne wilki i wrócił na czarne niebo. Jego mięśnie zadrżały a bursztynowe ślepia zabłyszczały, zamyślony pogrążył się w innym świecie.

Shade

Wilczyca wyszła na długi spacer, chodziłą to tam, to siam aż trafiła w to miejsce, kiedy znalazła się tutaj wszystko było ok... Dopóki nie zauważyła Cola. Warknęła cicho. Ona tutaj przyszła dla siebie, nie dla kogoś więc nie będzie sobie psuła humoru. Usiadła przy dużym kamieniu i spojrzała na niebo.

Cole

- Przepraszam... - wydobył jedynie z siebie i czuł jak ogromny cios pokory uderza w jego dobrze zbudowane ciało. Jego temperament sie delikatnie utemperował nie chciał ranić siostry. Nie wiedział, że Smith wrócił.

Shade

- Nie wydaje Ci się, że trochę zbyt późno? - powiedziała. Była na niego zła, ale w głębi duszy wiedziała, że mu wybaczy prędzej czy później, w końcu był jej bratem. Było jej okropnie przykro, że właśnie takie coś usłyszała ostatnio od niego.

Cole

Spojrzał w końcu na nią, westchnął i podszedł do niej. Przytulił ją i wtedy pojawiło się coś czego bardzo dawno nie było, krystaliczna łza spłynęła po pysku Cola ze skutkiem spadając na pysk Shade. Zmrużył ślepia.