Przepaść

Shade

- On nie żyje... - jej głos był załamany, pełen bólu i cierpienia. Powiedziała to do siebie, sama nie mogła uwierzyć, że jego już nie ma na tej ziemii.

Sune

Jedno zdanie wypowiedziane przed Shade, rozbrzmiewało bez przerwy w myślach Sune - On jest przy Tobie, jest Twoim Aniołem Stróżem. Zawsze będzie Cie chronił - powiedziała cicho. Jej samej była przykro i smutno, widziała jak wilczyca cierpli.

Shade

- Nie prawda. - wyszeptała. Nie mogła powstrzymać łez. Odwróciła się do Sune i spojrzała na nią z bólem. - On był moją jedyną nadzieją... - wyszeptała smutno.

Dasty

Przybiegła tutaj, znacznie wydoroślała. Podeszła do matki wtulając w nią swój łeb. - Mamo...nie płacz. - wyszeptała a z jej oczu potoczyło się kilka łez. Była podobna i wyglądem i charakterem do matki.

Shade

- Dasty. - wyszeptała tuląc córkę. Nie wiedziała co ma mówić. Nie chciała, żeby dzieci widziały jak ona bardzo cierpi, ale nie potrafiła tego ukryć.

Dasty

- Nie płacz...pomogę ci...wszyscy ci pomożemy. Tylko się nie załamuj. Wiem, że to dla ciebie ogromna strata. Nawet większa niż dla nas ponieważ nie poznaliśmy dobrze ojca a przynajmniej ja nie poznałam, ale masz nas. Masz jeszcze dla kogo żyć. Masz przyjaciół...rodzinę, wszyscy cię wspieramy. - rozwinęła swą wypowiedź.

Shade

- Wiem, wiem kochanie. - powiedziała cicho. Miała dzieci... One były wszystkie połączeniem ich krwi. Były częścią jej i jego. - Naprawdę nie musice się martwić. Ja sobie poradzę... - wyszeptała jeszcze ciszej.

Dasty

- Mamo...- otarła swój pysk o jej i odsunęła się o kilka kroków. - Wiesz przez to, że się nie obudziłam pierwsza czy któraś z kolei tylko ostatnia wydaję się, że jestem starsza od mojego rodzeństwa. - spojrzała po sobie była młoda lecz nie była szczeniakiem.

Shade

- Możliwe, że tak jest. Najstarszy jest DJ... Najmłodsza Hera. - powiedziała. Przypomniała sobie poród. Było ciężko, ale dzieci wyszły zdrowie. - Bałam się jak się nie budziłaś..

Dasty

- Wiesz poznałam całkiem miłego wilka, zaprzyjaźniliśmy się i pewną wilczycę, która swymi słowami bardzo mi pomogła i pocieszyła a mianowicie Hekate. Oprócz tego zdaję test na wojownika. - zaczęła opowiadać.

Shade

- No tak. Masz wojowniczą krew w sobie. - powiedziała. Z tego co pamiętała, o ile dobrze pamiętała Smith pochodził z takiego rodu. - Znam Hekate...

Dasty

Westchnęła i położyła się na skale, łapy zwisały jej swobodnie z urwiska. Nie odezwała się już. Musiała pomyśleć i nie chciała zawracać matce głowy.

Shade

- Możesz mówić, jesli chcesz jeszcze coś wiedzieć. - powiedziała cicho kładąc się na ziemi. Spojrzała na Sune, swoją przyjaciółkę.

Dasty

- Przedstawisz mnie? - spytała wskazując pyskiem na czarną wilczycę i zawijając ogon wokół swych łap. Patrzyła w niebo.

Shade

- Jasne.- uśmiechnęła się do córki. - Sune to jest moja córka Dasty. Dasty moja przyjaciółka Sune. Sune jest partnerką mojego brata Cola. - powiedziała z uśmiechem.

Dasty

- Miło mi - skinęła łbem i zlustrowała uważnym spojrzeniem wilczycę. Blady uśmiech zagościł na jej pysku na moment.

Shade

Przyjrzała się uważnie Dasty. Ta młoda wilczyca była tak strasznie podobna do niej... To było aż nie możliwe. Patrzyła na nią uważnie, widziała siebie w młodym wieku... Westchęła cicho.

Dasty

- Muszę już iść. Przyjaciel potrzebuję pomocy...tak czuję - wyjaśniła i poderwała się do góry. Przeskoczyła na drugą stronę przepaści - Do zobaczenia! - krzyknęła i pobiegła w las.

Shade

- Jasne... - powiedziała cicho. Usiadła spoglądając na Sune. No tak, ona wciąż milczała. Biała wilczyca miała ochotę wykrzyczeć dlaczego pokarano ją w ten sposób, zabierając jej Smitha. Maska, którą przed chwilą miała na pyszczku była słaba, dłużej nie mogła jej zatrzymać.

Sune

Poczuła ukłucie w sercu, gdy ujrzała na cierpiącą Shade. Przytuliła swoją przyjaciółkę - Gdzie ciałem nie może być, tam myślą jest - wyszeptała cicho. Chciała jej pomóc najlepiej jak potrafi, smutek jej bliskich, był również jej smutkiem. - Witaj Dasty - dodała patrząc na młodą wilczycę, której jednak po chwili już tu nie było.