Przepaść

Shade

- Nie chcę żyć tak... - powiedziała cicho. - Moje dzieci już dorosły, powoli wybywają z domu. Donn ma już swoje legowisko, Dasty też... A ja zostałam sama. - westchnęła smutno. - Jestem już stara...

Sune

Patrzyła na wilczycę oczyma pełnymi współczucia. - Wiem, jest Ci teraz ciężko, ale musisz być silna. Masz dla kogo żyć. Wszyscy Cię potrzebujemy. Twoje dzieci, przyjaciele... Shade, zawsze to Ty mi pomagałaś, Ciebie jako pierwszą zaczęłam darzyć zaufaniem w tej krainie. - mówiła wszystko co myślała. Było jej przykro patrzeć na cierpiącą przyjaciółkę.

Shade

- Tak naprawdę mam tylko Ciebie... Dzieci są gdzieś w świecie i tyle... Po prostu są... Ale nie odzywają się do mnie... Żadne próbcz Hery, Volire, Dasty i od czasu do czasu Donn'a. Tony i DJ pewnie zapomnieli jak wyglądam. - powiedziała smutno.

Sune

- W każdej chwili możesz na mnie liczyć, zawsze gdy będziesz potrzebowała pomocy, pomogę Ci. - powiedziała patrząc na Shade. - Życie nas nie rozpieszcza, czasem tak bardzo cierpimy, wszystko się komplikuje. Siwe chmury przysłaniają szczęście, ale jestem tu z Tobą, żeby pomóc Ci przez to przejść - dodała, tak właśnie myślała.

Shade

- Do końca życia będę już sama... Brakuje mi tego ciepła, które on mi dawał.. - wyszeptała smutno.

Sune

- Czas leczy rany. Uwierz mi, wszystko się ułoży. - powiedziała cicho. Sune także wiele przeżyła w swoim niekrótkim życiu, jednak nikomu nigdy o tym nie mówiła. Teraz także nie chciała nic mówić, nie w tych okolicznościach.

Shade

- Jestem stara, coraz starsza... Nikt nie zwróci na nie uwagi... Z resztą nikt inni nie da mi tego ciepła, które dał mi on... - wyszeptała. - Czas nie leczy ran. On uodparnia nas na ból.

Sune

- Nie mów tak, to nieprawda. Smith chciałby Twojego szczęścia, musisz mu je dać. Choć niewidzialny, jest przy Tobie. - powiedziała spokojnie. Spuściła łeb na dół i wpatrywała się w niewidzialny punkt gdzieś na ziemi.

Luan

Luan przyszedł tu szybkim krokiem. Był nadzwyczaj szczęśliwy. Usiadł niedaleko urwiska i spojrzał gdzieś w dal.

Kaisa

Kaisa leżała tuż przy urwisku z zamkniętymi oczami, podsłuchując rozmowę wilczyc. Nie rozumiała dlaczego nieznajoma tak rozpacza po stracie ukochanego. Ona straciła matkę i trójkę rodzeństwa i co? Żyje normalnie. Gdy wilczyca poczuła znajomy zapach uchyliła oczy. Przyjrzała się ojcu. Czy jej się zdawało czy zaszła w nim jakaś zmiana? - Cześć, tato - powiedziała.

Shade

- Nie... - powiedziała cicho i spojrzała na nowo przybyłego wilka. Przyniósł za sobą zapach Dasty. - Sune ... Chciałabym być szczęśliwa, ale juz nie umiem..

Luan

Odwrócił łeb za głosem. Uśmiechnął się gdy zobaczył córkę.
- O, Kaiso ... jak dobrze że jesteś -. powiedział do niej z uśmiechem.

Sune

Odwróciła delikatnie łeb w stronę czyiś kroków. Zobaczyła niedawno poznanego wilka. Wróciła wzrokiem do przyjaciółki - Teraz jest jeszcze wcześnie, musisz odpocząć, pogodzić się z tym... Później będzie tylko lepiej - powiedziała cicho, by tylko Shade ją słyszała

Shade

Spojrzała na Sune. - Najpierw mama i tato. Potem reszta rodziny... Niedawno zaginął Hypnos, pewnie nie żyje... - wydukała. - Teraz zginął Smith. Wan i Sith również zniknęli... Wszyscy mnie już opuszczają. - powiedziała cicho.

Kaisa

Sune

- Widocznie tak musiało być, ale pamiętaj, że na mnie zawsze możesz liczyć. Wszystko będzie dobrze, jeśli tylko będziesz chciała do tego dążyć - powiedziała spokojnie.

Luan

- Wiesz jest taki jeden powód ... Na pewno się domyślisz -. odparł i uśmiechnął się. Miał nadzieję że załapie o co chodzi i czemu jest taki szczęśliwy.

Shade

- Smith nie wiedział o tym, że ja... Byłam w ciąży... Mieliśmy mieć szczeniaki już dawno... Miały byc dwa... Ja... Poroniłam wtedy... - wyszeptała. Głos jej sie załamał.

Kaisa

Sune

Spojrzała na wilczycę ze smutkiem w oczach, westchnęła - Przykro mi. - powiedziała, po czym dodała - Nie zdążyłaś mu tego powiedzieć... - zapytała, jednak brzmiało to raczej jak stwierdzenie.