Przepaść

Lightning

Wbiegła typowym dla siebie galopem. Zobaczywszy wilki gwałtownie się zatrzymała. Spojrzała na leżącego wilka. Odsłoniła zęby w ironicznym uśmiechu. Skineła głową na pozostałe wilki:
-Lightning-powiedziała krótko siadając obok nich.
Ciągle przypatrywała się leżącej wilczycy:
-Daria-wysyczała
Nie lubiła tej wadery...

Beherit

- Jak widać... - odrzekł rozmówczyni, spoglądając na przybyłą. - Inna sprawa, że trzeba być wyrozumiałym. Podobno jest upośledzona umysłowo.

Atrita

Zerknęła na nowoprzybyłą chłodno.
- Przyszłaś na pochówek? - zapytała ironicznie, marszcząc nos. - Może od razu zrobimy zbiórkę na stypę? - Zwróciła się do Beherita: - Chora umysłowo? Gdzieś tu było wariatkowo, czyż nie?

Lightning

Parskneła.Zlekceważyła słowa wilczycy:
-Nie zdziwiłabym się gdyby była to prawda...-powiedziała suchym tonem,wciąż mierząc wzrokiem Darię....-Być może jest chora umysłowo...

Atrita

Spojrzała uważnie na wilczycę o czerwono-białej sierści. Jej pysk rozjaśnił niezbyt przyjemny uśmieszek.
- Atrita - rzekła krótko, niemal wypluwając to jedno słowo.

Lightning

-Lightning. A co do niej...-rzuciła na Darię jedno przeciągłe,ironiczne spojrzenia-Długo już tu leży...?

Sherii

- Witaj Lightning - powiedziała i uśmiechnęła się do niej przyjaźnie.
- Nie możemy tak gadać. Jej się coś stało, chyba,. Powinniśmy pomóc - odparła z niezadowoleniem w głosie. Niezadowolenie było spowodowane tym, że oni zamiast pomóc gapią się i urządzają sobie dyskusje na jej temat.

Atrita

- Jakiś czas - odparła wrednym tonem. Szturchnęła łapą pysk leżącej wilczycy. Zamachnęła puszystym ogonem, wstając. - To już jest nudne. - Prychnęła, przechodząc na wyższe miejsce urwiska. Siadła na krawędzi, wiatr zatańczył na czarnej sierści.
- To pomóż jej - rzuciła w stronę Sherii. - Skoroś taka uczynna.

Lightning

Nie było jej żal Dari-nie. Nigdy nie czuła chęci pomocy. Spojrzała uważnie na wilczyce. Wstała poczym obeszła wolno Sherii:
-Dlaczego miałabym jej pomóc?-zapytała wpatrując się w wadere...

Beherit

- Droga Sherii, czy gdy pozostawimy ją samej sobie i pozwolimy, by wreszcie odeszła z tego świata, to nie uwolnimy reszty wilków od jej męczącego towarzystwa? - zapytał. Nie znosił Darii, inni zresztą też.

Atrita

- Beherit, cóż za dobra wola przemawia w twych słowach - powiedziała głośno, obserwując chmury na ciemnym niebie.

Lightning

Parskneła cicho,przypatrując się ciału Dari. Po chwili powiedziała szorstkim tonem:
-Dlaczegóż tam się pchała? Chyba nie liczyła na pomoc innych?
...

Atrita

- Może chciała doznać życiowych wrażeń? - podsunęła, strącając łapą drobne kamyki z urwiska. Zastrzygła uszami, nasłuchując dźwięków.

Sherii

- Bo sama możesz kiedyś potrzebować pomocy i ktoś równie dobrze może po traktować Cie tak jak Ty ją - powiedziała i próbowała jakoś ocucić Darię. Wachlowała ją łapą, niech ma chodźby i to.

Lightning

-Być może-powiedziała wpatrując się w lot kamyków-W każdym bądź razie ja jej nie pomogę...

Atrita

- Nie oczekuję pomocy od nikogo - mruknęła. Spojrzała białymi ślepiami na Sherii. - Tym na pewno jej pomożesz - rzekła z sarkazmem.

Sherii

- Teraz tak mówisz - powiedziała oschle do wilczycy która miała krew na pysku. Spojrzała na wszystkich i z żalem stwierdziła, że każdy ma ją gdzieś. " Kiedyś musiał na stać ten dzień kiedy wszyscy Cię oleją. Bywa... " - pomyślała i patrzała na Darię.
- Może chciała sobie coś zrobić, bo nikt jej nie umiał zaakceptować - powiedziała szeptem.

Lightning

Nawet jeśli Sherii będzie próbowała ją ratować.Nie będzie brała w tym udziału. Z życia nauczyła się,że nie warto pomagać. Patrząc na Darię obnażyła kły...

Atrita

Prychnęła w odwecie za słowa Sherii. - Jeżeli tak bardzo chcesz jej pomóc, zanieś ją do lecznicy - rzekła chłodno, nie spoglądając nawet na nią.

Sherii

Zniesmaczoną miną posłuchała wilczycy z białymi ślepiami oraz spróbowała unieść Darię. Udało jej się po kilku ciężkich próbach. Wzięła ją i udały się w kierunku lecznicy.

nmit xD