Przepaść

Daria

Daria zdenerwowała się warknęła -odczepcie się ode mnie, co ja wam zrobiłam ze wszyscy mnie nie cierpiecie, zawsze martwiłam się o wszystkich, wolałabym zdechnąć tu niż słychać takie gadanie - fuknęła z złości i ponownie zemdlała.

Jerome

Przywlókł się tutaj rozdrażniony, każdy kto mu się nadarzy oberwie. Położył się a właściwie padł na glebę tuż przy krawędzi przepaści z dala od innych. Jego przednie łapy zwisały swobodnie a pysk wystawał nad przepaścią. Kilka krople krwi spadły w dół z paskudnej rany nad uchem, która dopiero teraz zaczęła mu dokuczać.

Atrita

- Nikt ci nie broni zdychać, Dario - powiedziała Atrita. - A nawet niektórzy zdają się ten pomysł aprobować - dodała wrednie, nawet nie zerkając na wilczycę. Odwróciła łeb ku nowoprzybyłemu wilkowi, lecz nie odezwała się. Powróciła do obserwowania nieba.

Charlie

Przybyła nad przepaść charakterystycznym dla niej lekkim krokiem. Rozejrzała się dokoła i delikatnie uśmiechnęła pod nosem. Ostatni raz była tu, będąc jeszcze szczeniakiem. Usiadła gdzieś pod jednym z drzew.

Jerome

Spojrzał na Charlie i samoistnie się uśmiechnął. Dlaczego otaczają go same kobiety?Wszędzie...- zamyślił się choć specjalnie mu to nie przeszkadzało. - Witam. - mruknął z zaczepnym uśmiechem do wilczycy.

Charlie

Lekko odchyliła łeb, by spojrzeć na wilka. Posłała mu równie zaczepny uśmiech, po czym odrzekła
- Witam - barwa jej głosu była jak zawsze ciepła i melodyjna.

Jerome

- Jestem Jerome, a ty piękna niewiasto? - tomu się zebrało na zarywanie do wilczyc.^^
Tak ta mu sie podobała z wyglądu, ale z charakteru nie mógł jej jeszcze ocenić. Uśmiechał się bezczelnie.

Charlie

- Zwą mnie Charlie, zacny rycerzu - odpowiedziała teatralnym głosem, dla podtrzymania średniowiecznej atmosfery. Wstała, i z gracją usiadła, na przeciwko wilka, poprawiając przy tym grzywkę, opadającą na jej błękitne ślepia.

Atrita

Ziewnęła przeciągle. Odeszła od krawędzi urwiska, kierując się w bardziej ocienione miejsce. Nie lubiła tak długo siedzieć na otwartej przestrzeni. Napawało ją to jakimś dziwnym uczuciem niepokoju, zagrożenia. Białe tęczówki zniknęły pod powiekami.

Jerome

- Cóż za piękne imię powabna lisico. - zaśmiał się szyderczo i wstał zaczynając ją okrążać a z każdym okrążeniem przysuwał się bliżej niej zwężając okrąg po, którym stąpał. Na potykając jej oczy co jakiś czas patrzył w nie głęboko.

Charlie

- Piękne, rzeczesz cny młodzieńcze? - powiedziała tą samą barwą głosu. Patrzyła na niego z tajemniczym wyrazem na pysku i lekko zmarszczonymi brwiami. Trochę bawiła ją cała sytuacja, jednak na zewnątrz zachowywała idealny spokój.

Jerome

- Taa - dobra koniec tego cyrku, skoczył do góry tuż nad jej głową złapał kłami gałęzi, która ułamek sekundy po tym złamała się z trzaskiem. Udąło mu się zamachnąć swym ciałem i wylądować z zaostrzoną gałęzią przed nią. Słyszał w krzakach pumę, jej charakterystyczny charkot,on uwielbiał niekonwencjonalne rzeczy też tak właśnie polował. Gdy ta wypłoszona wyskoczyła na przeciw mu on przeskoczył ponad nią i przekręcił pysk w bok w locie przebijając głowę zwierzęcia na wylot. Koniec. Szybko i łatwo niczym, Fast Food. Spojrzał na nią i spytał - Głodna? - ....

Charlie

Patrzyła na wyczyny wilka z delikatnym uśmiechem na pysku. Przymrużyła lekko ślepia
- Hm, chętnie skosztowałabym czegoś dobrego - odrzekła po chwili, dotykając go swoim wzrokiem.

Volire

Cichy pomruk, wiatr w sierści, oczy które zatrzymują każdą chwilę. Tak jest, to ja. Położyłam się tuż nad przepaścią, kładąc łeb na łapach. Patrzyłam w martwy, ciemny obraz, jakim było dno przepaści.

Atrita

Uchyliła jedną powiekę, zerkając bez zainteresowania na jasną wilczycę. Mruknęła niezadowolona. Już na pierwszy rzut oka Volire była dla niej odpychająca. Jak zresztą znaczna część istot. Mruknęła pod nosem, zapadając w lekką drzemkę.

Lightning

Popatrzyła na nowo przybyłe wilki. Krótko warkneła,poczym podeszła nad skraj przepaści. Wpatrzyła się w obraz przed nią. Po chwili popatrzyła jeszcze raz na zebrane tu wilki. Kiwneła głową na znak pożegnania czarnej wilczycy. Ostatnie spojrzenie zatrzymała na Dari cicho zawarczała jak gdyby ironicznie. Poruszyła powoli ogonem,poczym pobiegła przed siebie,znikając za kurtyną zieleni...

Atrita

Ziewnęła szeroko, ukazując w ten sposób imponujący zestaw białych kłów. Przeciągnęła się jeszcze mocno, wyginając grzbiet w lekki łuk. Rozejrzała się, nadal pozostając w cieniu. Usiadła, przyglądając się niebu.
/Może kiedyś.../ - pomyślała, mając pustkę w oczach.

Sherii

// Daria Ty jesteś w lecznicy czyli tutaj http://www.wilki94.fora.pl/lecznica,35/leczenie,247-6140.html więc nie wiem po co tu piszesz O_o //

Atrita

Podeszła do krawędzi, wpatrując się w ciemne już niebo. Zimny wiatr potargał ciemną sierść. Spojrzała na horyzont, strzygąc uszami.

Volire

Wstałam po dość długim przebywaniu nad przepaścią i oddaliłam się, lekkim truchtem. Machałam przy tym maniakalnie końcówką ogona, lekko spuszczając łeb.