Przepaść

Baks

-Co z tego że nie będzie. Ważna jest nasz miłość do siebie-powiedział
-Ale to nie dziś. Poczekamy xd-dodał

Sherii

- No ok jak tam sobie chcesz - powiedziała i uśmiechnęła się do niego.
- Ale wiesz teraz to mi się nudzi!

Baks

-Jak Ci sie nudzi to się pobaw, wiesz czym!-doradził jej i położył się koło jej nóg

Sherii

- Jesteś nie normalny! - powiedziała i odepchnęła go od swoich łapek.
- Dziwnie się zachowujesz wiesz?- zapytała.

Baks

-Dziwnie się zachowuje?-zapytał i wstał. Ciśnienie mu podskoczyło.
-Niby czemu co? Chcesz powiedzieć że jestem dzifny?-dodał i stanął przed nią oko w oko xd

Sherii

- No, bo jesteś i co się gorączkujesz kochanie - powiedziała i pacnęła go łapą w jego irokez,a niech ma brzydal jeden!

Visse

Wasp

Spomiędzy pobliskich drzew wyłonił się duży wilk o gęstej, niemalże całkiem zasłaniającej oczy grzywie. Krocząc energicznie, mruczał coś pod nosem z wyraźnym niezadowoleniem. Wasp nie cierpiał, nie znosił, nienawidził zimy. Nawet jego ulubione miejsce, urwisko, było teraz zasypane białym puchem. Zatrzymał się nieopodal przepaści, nie zważając na całkiem pokaźną grupkę zebranych tu wilków.

Brenda

Na horyzoncie pojawił się nie kto inny jak złoto pióry feniks Atranoid, który niecierpliwie wylądował nad przepaścią. Rozejrzał się, jego pani chciała przejść się samotnie i mieli spotkać się na przepaści. Nieopodal dostrzegł wilka. Oblizał dziób. Jak dawno nie jadł żadnego rówieśnika Wery. Mimo to, wolał poczekać na swoją panią.

Wasp

Rzucił przelotne spojrzenie ognistemu ptakowi, po czym położył się tuż przy brzegu urwiska tak, że jego przednie łapy zwisały swobodnie w powietrzu. Utkwił wzrok w dziesiątkach leżących na dnie przepaści ciał.

Brenda

Wera delikatnym, możnaby rzec baletwym krokiem wbiegła na urwisko. Wytrzeszczyła oczy ( o tak: O.O ) gdy ujrzała zebrane tu wilki. Jakieś zebranie? Chyba źle wybrała. Ale Atranoid siedział posłusznie łupiąc na nia czerwonymi oczami. Przywitała go obojętnym spojrzeniem, po czym podeszła do krawędzi przepaści i zwiesiła głowę ku dołowi. Pomyśleć, że wystarczy jedno niewinne pchnięcie, a o jedną istotę mniej na tym świecie.

Wasp

Usłyszawszy czyjś delikatny chód, zastrzygł jednym uchem Przybyłą wilczycę obrzucił jedynie krótkim spojrzeniem i z powrotem spuścił wzrok, kierując go na dno przepaści. Zagłębił się w bardzo odległych wspomnieniach. Ile razy już chciał skoczyć? Cztery, może pięć? Już nawet nie pamiętał.

Sheala

Czując znajomy zapach pewnego osobnika przewróciła jedynie oczami. Może i doskwierała jej samotność, ale na pewno teraz nikogo nie zrani. Zsunęła się odrobinę w dół, oczywiście wbijając pazury w podłoże żeby nie spowodować wypadku. Chciała tylko sprawdzić, czy nie ma tam kogoś z jej rodziny. Zawiedziona odsunęła się na bezpieczną odległość. Dopiero teraz zauważyła ile tu jest wilków. Speszona udała się w stronę wyjścia.

Atrita

Leżąca nad przepaścią czarna wilczyca zerknęła kątem oka na każdego z obecnych wilków. Prychnęła niezadowolona, szturchając małe kamyki, które zaraz zlatywały w dół urwiska.

Wasp

Odprowadził wzrokiem wilczycę o ciemnoczerwonej sierści, po czym skierował wzrok na drzewa rosnące po drugiej stronie przepaści. Cisza i spokój, choć w pobliżu jest całkiem sporo wilków... Wasp bardzo lubił to miejsce.

Sune

Opuszczając gorące źródło, kierowała się za Waspem. Jego zapach, przywiódł ją nad przepaść. Rozejrzała się dokoła. Nie miała z tym miejsce miłych wspomnień. Ujrzawszy wilka, podeszła do niego spokojnym krokiem.

Wasp

Usłyszawszy kroki i poczuwszy znajomy zapach, odwrócił głowę i spojrzał na Sune. Na jej widok podniósł się do pozycji siedzącej.

Sune

Przysiadła niedaleko wilka - Witaj ponownie - powiedziała z delikatnym uśmiechem na pysku. Rozejrzała się dokoła, po czym swój wzrok zawiesiła na Waspie.

Wasp

- Witaj, Sune... - powiedział i uśmiechnął się lekko. Dodał. - Jak tam twój test na lekarza? Zdałaś?

Ariana

Przyszła znudzona samymi rzeczami nad przepaścią. zeszła zboczem po ścieżce którą ktoś inny wydeptał i wspięła się na skałę . Usiadła i patrząc w dal zaczęła po cichu śpiewać. kiedy mineło kilka minut ucichła nasłuchując jak wiatr śpiewa i chce się z nią bawić, ale ona na to pozwolić nie może, bo wie że jak zacznie się bawić straszne rzeczy staną się.