Przepaść

Torak

Will złapał Białego na swój grzbiet a był tak miękki że wilk napewno nic nie poczuł.
Ze mną i Białym na grziecie wleciał spowrotem na górę,zeszłem z Willa czekając na Wilka.

Biały Kieł

Zszedł z feniksa i krzyknął
-Ale Jazda ! Kto leci drugi raz ?!
Po czym spojrzał na Toraka i oznajmił
-Taki feniks to dobra rzecz,muszę jakiegoś przygarnąć -powiedział - aha i mógłbym prosić żebyś nie mówił na mnie Biały ? Może być Kieł albo Kiba (by akya) ale nie Biały ok ?

Torak

Spojżałem na Białęgo Kła-Spox Kiba mi odpowiada-powiedziałem po czym podeszłem znów do Przepaści-Jeszcze raz?-spytałem i dałem znak Willowi aby się przygotował.

Biały Kieł

-To już zależy czy masz czas - odpowiedziałem - ale nie odmówię. -stwierdził z uśmiechem. - Tylko się przygotuję.Okej lecimy !! - po tym Pobiegł i Skoczył ponownie, choć dopiero kilka sekund później zauważył że feniks dopiero leci na dół.Kiel już widział swój grób..

Torak

Skoczyłem za Kłem i leciałem obok niego-Teraz wyprostuj ciało-powiedziałem do niego i zrobiłem to co powiedziałem do wilka.Kilka sekund później Will złapał mnie i Kła-Niezła zabawa nie?-spytałem a Will leciał w górę.

Biały Kieł

-Tia.. - Kieł wytarł łapą pot z czoła - Zabawa fajna, ale nie można robić ciągle tego samego no nie ? -powiedział - W końcu wszystko się nudzi - odpowiedziałem i zacząłem iść w stronę lasu..

Torak

Gdy ten szedł w stronę lasu ja na Willu leciałem za nim,poklepałem Feniksa po łbie a ten wiedział że ma kierować się tam gdzie wilk,połozyłem się na plecach na grzbiecie Feniksa i zaczołem oddychać miarowo.

Biały Kieł

Poszedł w las, a następnie wzdłuż rzeki, do swojego legowiska

Kaya

Obudziła się i rozejrzała wkoło. Nykogo. Trudno. Zabrała swoj osprzet i ruszyła w droge. Po chwili znikla w oddali.

[nmj]

Psychopathic Ghost Doll

Życie to jedne wielkie gówno, a potem się umiera..."
Przysłowie, które jakże wiele razy chodziło Ghost po głowie. Brnęła przez las, sama nie wiedziała, gdzie niosą ją łapy. Jedyną świadomością, iż wciąż jest w pełni życia były przemykające wokół niej obrazy drzew. Była zbyt nieobecna psychicznie, by uznać to za jakąkolwiek prawdziwą rzecz. Leśna ściółka ustąpiła miejsca twardym skałą, gdyż samica w ciele szczeniaka zawitała właśnie nad przepaść.
- Może sprawdzę, ileż to ciał jest na dole... - Szepnęła podchodząc do krawędzi i spuszczając głowę w dół, ażeby pooglądać skryte w mgle chmur dno.
Czasem zmiany są dobre, pytanie tylko, czy teraz też. Czy dziś postępuje rozsądnie, czy jutro - jeśli będzie jakieś jutro - będzie tego żałować? Tego nie wie, i dowiedzieć się będzie mogła dopiero po fakcie dokonanym.
Zginąć z własnych łap, brzmiało niemal pięknie, lecz wyniszczona psychika wilczycy nie miała tego samego zdania.

Jeden krok, zmienia twe życie...

To był odruch. Przechyliła się do przodu. Gdyby był tu ktoś, zapewne zauważyłby iż oczy Ghost bezpodstawnie zmętniały nim jej drobne ciało, chowające istotę dojrzalszą od wielu dorosłych przechyliło się w stronę nicości i runęło w dół.

Gdy lecisz w dół, czujesz koniec.

Nie było słychać trzasku, nic. Jakby nikogo tu nie było, jakby Ghost wcale tu nie przyszła, jakby wciąż spała pod jakimś obskurnym drzewem. A teraz jej nie było. I nie będzie.

...A świat kończy się z każdym dniem...

Zaległa niczym nie zmącona cisza......

Ginger

A Ginger nadal obserwowała swoją rozmówczynię, zapominając o reszcie świata. Musiała znać odpowiedź! Musiała wiedzieć czemu Wasp jest taki... taki... nie-przytulasty. Bardzo go lubiła, toteż chciała o nim wiedzieć, jak najwięcej.

Carly

- Ależ lubi, jak się do niego przytula. Cóż, przynajmniej jak ja się do niego przytulam - zaśmiała się - Ginger, nie chcę Ci psuć humoru, ale on zawsze taki był, że... - westchnęła cicho - ...nie lubił szczeniąt.
Nie miała zamiaru mówić, co o nich uważa. Mogłaby sprawić przykrość swojej małej rozmówczyni.

Torak

Wszedłem w to miejsce i wyczułem znajomy zapach-Carly?!-pomyślałem.Zapach kierował na biało-niebieską wilczycę alez to ona nie mogła być.Biegłem w jej sronę
i zwaliłem ją na ziemie,przygniatając ją swoimi łapami-Cześć Carly to serio ty?-
spytałem z usmiechem.

Carly

Carly zdążyła pisnąć, gdy potężne cielsko wilkołaka wylądowało na niej. - Na serio ja - jęknęła, gdyż ciężar był niemały. Z tym, że był to samiec. Zmutowany wilk. Był na serio ciężki. o.O Uśmiechnęła się delikatnie i poruszyła uszami. - Zejdziesz ze mnie czy masz zamiar mnie zgnieść?

Torak

Zeszłem z wadery i usiadłem obok.Ciekawiłem się czy mnie pamięta bo troche jestem inny.Usmiechnołem się do niej i poprawiłem czarn kapelusz na głowie.

Carly

Zaśmiała się i wstała. Optelepała się z piachu i popatrzyła na Toraka. Obeszła go dookoła. - No, no. Zmieniłeś się. Na mnie już niestety czas. Do zobaczenia, Ginger, Torak. - uśmiechnęła się i truchtem wybiegła.

Ginger

Pokiwała główką, kiedy Carly powiedziała, że Wasp lubi, jak się do niego przytula. Przecież to oczywiste, że mu się to podoba. W końcu ta wadera była jego partnerką! Ale druga część wypowiedzi jej rozmówczyni sprawiła, że jej uśmiech znikł, tak samo, jak i płomyczki w jej oczach. Jakby nagle odebrano jej całą radość. Tak, tak, mała była strasznie wrażliwą osóbką. - Ale... ale powiedział, że mnie lubi... - Wyszeptała, patrząc na odchodzącą już waderę. - Do zobaczenia, Carly. - Powiedziała cicho, wiedząc, że wilczyca i tak już tego nie usłyszy. Ale to, co ona powiedziała... To nie mogła być prawda! Wasp mówił, że nie przeszkadza mu jej towarzystwo! I że ją lubi! I, że... że... Przecież by jej nie okłamał! Prawda, prawda? Nie mógłby tego jej zrobić... Ale jeśli Carly mówiła prawdę? A co jeśli on naprawdę za nią nie przepada? Co jeśli tylko udawał, okłamywał ją?
Zamknęła pyszczek, który mimowolnie otworzył jej się z zamyślenia. Ogon miała trochę podkulony, prawdopodobnie od nawału myśli. Myśli, od których miała ochotę uciec. Bo przecież to nie jest miłe, kiedy nagle dowiadujesz się o tym, że ktoś cię nie lubi. To było nieprzyjemne zwłaszcza dla Gin, która przecież starała się dostosowywać do każdego i wszystkim pokazywać swoje mocne strony. Cóż, nie zawsze jej to wychodziło, ale przecież próbowała!
Mała wstała, nieco się chwiejąc. Potrzepała lekko łebkiem, jakby miała nadzieję, że to pomoże jej odpędzić myśli, które tłoczyły się w jej małej główce, jak natrętne owady. - Ja też już idę, Torak. Na razie. - Powiedziała, spoglądając na basiora dziwnie zamglonym wzrokiem. Odcięła się od świata. No kurka, czemu ona jest taka wrażliwa?! Przecież wszystko się wyjaśni... Może. Powolnym kroczkiem odeszła stąd, delikatni stąpając krótkimi, troszkę drżącymi łapkami.

/ Wena, wena, wena, wena, wena, wena! ~ xDD

Torak

Widząc jak Ginger odchodzi zawołałem Willa a ten okrył mnie skrzydłami przed deszczem,żuciłem mu królika a nawet dwa,poprawilem kapelusz i siedziałem.

Wasp

Duży wilk, wyposażony w gęstą, ciemną sierść, krwistoczerwone ślepia i czarne skrzydła o imponujących rozmiarach pojawił się nad przepaścią. Wysoko nad nią i nad urwiskiem. Leciał nad krainą i zauważywszy, że nie ma tu zbyt wielu osób, postanowił na chwilę się zatrzymać. Zniżył lot, zagłębiając się nieco w przepaść i począł nad nią kołować, przyglądając się z góry rozkładającym się, roztrzaskanym na dnie przepaści wilczym truchłom. Ach, tyle wspomnień wiązało się z tym miejscem...

Torak

Zobaczyłem jakiegos latającego wilka lecz zbytnio się im nie przejołem.Chyba nie byłwart mojej uwagi chociaż warto z kimś pogadać.Co ja myślałem i o tak zmieniłem się,poprawiłem kapeluz a ubarwienie futra zmieniłem na czerń.