Przepaść

Krillan

-Em, a co ja powiedziałem? - uśmiechnął się. Wadera chyba źle go zrozumiała, lub chciała potwierdzić fakt, który basior wyperswadował.
-Jakieś pomysły? - dodał. Zwykle kierunek jego wędrówki ustalały jego łapy, bez pomocy woli. Tym razem, skoro już miał miłe towarzystwo, czekał na propozycje. W innym razie, znów powędruje gdzieś samotnie, w nieznaną.

Siomha Lorcan

Uśmiechnęła się paskudnie.- A może małe polowanko?- spytała. W jej głosie rozbrzmiało podekscytowanie. uwielbiała to robić. Nie chodziło o akty mordu na zwierzynie... chodziło o możliwość podejścia jej tak po cichu... nagle, bez ostrzeżenia...

Krillan

-Jestem jak najbardziej za. - odparł raźnie. Wyrażał ochotę na rozprostowanie kości, a z resztą, dawno nie polował - to i żołądek dawał znać.
-Znasz jakieś ciekawe miejsca? Sądzę, iż na pewno. - spojrzał podejrzliwie na Siom, z ledwo zauważalnym, chytrym uśmieszkiem.

Siomha Lorcan

Zrobiła minę niewiniątka, lecz za chwilę się uśmiechnęła dziwnie. Podniosłą się z zimnej ziemi, a jej stawy troszkę zabolały.- Owszem, znam dobre miejsce.- powiedziała cicho udając się powolnym krokiem w dół urwiska.- Kierujemy się do Ciemnego Lasu. Tam o zwierzynę nie trudno, ale jest ona również gotowa na ataki, więc będzie bardziej przebiegłą, niż może się komuś wydawać.- uśmiechnęła się. Zapowiadała się dobra zabawa.

Akeli

-To... idziemy na polowanie, a i... ja nic nie mówię, że ty coś powiedziałeś, ja tylko potwierdzam, to co ty powiedziałeś.- wyjaśniła i się uśmiechnęła. Chyba jej nie zrozumiał... no ale dobra, kiedyś zrozumie jej sens gadania.. chyba zrozumie.

Siomha Lorcan

- To jak? Idziecie?- spytała. Była już ładny kawałek od nich. W mroku błysnęły jej ślepia, gdy Siomha zwróciła łeb na pozostałych. Następnie odwróciła się w kierunku lasów. Już słyszała ich zew, wołający ją głosem wiatru.

Krillan

-Niech Ci będzie. - zaśmiał się lekko z wypowiedzi Akeli i odwracając się, począł stawiać pierwsze kroki za Siom.
-Nie trudno mi również o, aktualnie, śmierć z głodu.. - mruknął, z zadziornym wyrazem.

Siomha Lorcan

- To się pospiesz!- zawołała i w ciemnościach minęła tylko końcówka jej białego ogona. Wilczyca sunęła już długimi susami.- Nie ociągajcie się tak!- po tych słowach było tylko słychać jej śmiech. Radosny i perlisty. Zawyła donośnie.

zt.

Krillan

Coś mu się poczęło zdawać, iż największą frajdą dla Siom były polowania i życie łowcy, choć któż to wie.. Może się mylił.. Ugiął się na łapach i począwszy od długiego susa w przód, pobiegł za waderą, oddalającą się w szybkim tempie. Zwinnie przekroczył linię owego miejsca i zniknął w gęstym lesie.

zt.

Aderwana

Aderwana słuchała co mówią, ale nie za długo. Spojrzała jak wychodzą, a potem również szła do wyjścia. Uśmiechnęła się pod nosem i wyszła pozostawiając po sobie tylko zapach. Wiatr był delikatny, a cień promienie słoneczne padały na przepaść.

zt.

Richard

Yumi

- Ja jestem za. - Odezwała się pewnym, jednocześnie miłym głosem i spojrzała na nowo zebranych w tym miejscu. Czy to nie dziwne, że wszędzie gdzie się pojawią, za nimi pojawiają się tłumy? Hmmm... Chyba nie, ale raczej coś im to nie podchodziło pod gust. - No to jak? Szykujemy się? - Zapytała z cwaniackim uśmiechem.

Akeli

Ojej, zaspała! Machnęła porywiście ogonem i ruszyła szybko za nimi. Musi ich dogonić do jasnej ciasnej i w ogóle! Wiatr bawił się jej włosami a one spokojnie falowały w czasie biegu. Po chwili zniknęła za krzakami.

z/t

Yumi

Spojrzała na wybiegającą wilczycę, którą już kiedyś gdzieś widziała razem z Fumi. Jej wzrok powędrowała po kolei. Zaczynając od Kyinry, przez Tsahaylu, aż do Richarda. - Yyy. No to idziemy? - Zapytała i nadal obserwowała Richa. - No dobra... No to może pójdziemy a dziewczyny dojdą? - Zapytała i uśmiechnęła się delikatnie, robiła się głodna.

Richard

Spojrzał przez moment na odchodzących, po czym zlustrował Kyinrę, Tsah i Yumi swoim wzrokiem. - Tak. Myślę, że to dobry pomysł. - powiedział i uśmiechnął się. Siedzieć w jednym miejscu bezczynnie to dla Ryśka istne piekło. Wprost nienawidzi nudy, chociaż zdawać się może, że jest leniwy. No troszeczkę tak, ale bez przesady. Dźwignął się na łapach i przeciągnął.

Yumi

- No to pozwolisz, że poprowadzę. - Powiedziała z cwaniackim uśmiechem na pysku. - Las Tajemnicy tak? Okej ... - Powoli podciągnęła się na łapach i już stała wyprostowana. Przy okazji strzelił jej kręgosłup, co było bardzo częste, a dla niej nawet przyjemne. Uśmiechnęła się w tym momencie miło i przymknęła powieki. Powoli zaczęła iść w stronę lasu. Niby to przypadkiem przejechała Ryśkowi ogonem po kufie, jednak dobrze wiedziała co robi. Po chwili jej marsz przemienił się w trucht.

zt.

Richard

Pokręcił łbem i uśmiechnął się pod nosem, kiedy Yumi przejechała mu ogonem po kufie. Ta wadera jest niemożliwa. Jednak spodobało mu się to. W końcu ruszył za nią i po chwili nie było go widać.

zt.

Heroine

Podniosła zaspany wzrok na miejsce, w którym miała być Yumi. No nie! Poszła! Pokręciła głową, kiwnęła Kyin i zebrała w sobie trochę siły, by chwiejnym krokiem odejść z tych terenów. Ciemna sylwetka wadery zniknęła w oddali, a jej już tu nie było.

Seele

Seele pojawiła się znikąd. Znienacka. Była tylko delikatna mgiełka, potem trochę wyraźniejszy zarys. Jeszcze nikt nie przyszedł? Dziwne... Poczeka chwilę. Spojrzała w dół. Dostrzegła tylko delikatny zarys kości. Czyli jeszcze tam leżały... Teraz wystarczyło je przenieść. Ale z tym musiała poczekać na innych.

Dante de Cossa

Przepaść... Czy to tu? Schatt przybiegł na miejsce. Na jego twarzy widniał delikatny uśmiech. Był pierwszy? Nie, Seele była tu przed nim. Sterczała nad samą przepaścią. Podszedł do niej. Czyżby jeszcze było tam jej ciało? Tak, szczątki jeszcze były. Porozrzucane, ale były.