Przepaść

KokuRai

- Albo pierwsza opcja, albo druga, ponieważ one brzmią ekstra - powiedziała, a następnie jej uśmiech rozszerzył się. Koku nie obchodziło to że może zlecieć i się zabić. Samica po prostu chciała się dobrze bawić.

Dante de Cossa

- Poczekaj... A ty byłaś z nami, gdy wynosiliśmy ciało Seele? Może inaczej... Jej kości? - Uśmiechnął się szeroko i popatrzył w dół. Teraz te wysokości tak źle nie wyglądały, bo je znał. To co było na dole, było mu znane, więc nie bał się tego. Tak działała psychika. Wilk się boi tego, czego nie zna. A jeśli już na, to się nie boi, bo wie, że się nie da zaskoczyć.

KokuRai

- Mnie przy tym nie było - powiedziała patrząc w niebo. Oczy Koku zabłysły, a następnie wadera spojrzała na Schatta, a następnie zapadło pytanie: - No to co skaczemy po ścianie? - Samica siedziała nadal wpatrując się w niebo.

Dante de Cossa

- Jasne! - Powiedział i zaczął wspinać się w dół po ścianie. Jeszcze pamiętał, która droga jest najwygodniejsza i najłatwiejsza. Od razu obrał właśnie tą. - A potem może zrobimy wyścig na górę? - Krzyknął do niej z dołu. Zostało mu jeszcze zaledwie kilka półek skalnych.

KokuRai

Koku skoczyła na dół i zaczęła spadać, jednak złapała na półkę skalną, gdy była prawie przy ziemi. Samica wspięła się na taki sam poziom gdzie jest Schatt, jednak wadera wybrała niebezpieczną drogę. - Okej wyścig może być - powiedziała wesoło.

Dante de Cossa

- Zejdźmy jeszcze niżej, tylko uważaj i idź za mną - powiedział i zaczął się przemieszczać w dół. Po chwili stanął na trochę większej półce i zaczął czekać na Koku. Od czasu, kiedy się poznali, minęło dużo czasu. Teraz Koku była dorosła, a on dalej dojrzewający. Jednak nigdzie mu się nie spieszyło i cieszył się tymi ostatnimi miesiącami zabawy. Nie mógł dorastać wiecznie. Kiedyś też stanie się dorosłym wilkiem.

Dessie

Dessie ze swoimi myślami przybyła w to miejsce. Było takie... ponure. Nigdy nie lubiła ponurych miejsc, ale skoro już tu jest, to może zostanie. Rozejrzała się dookoła i usiadła na ziemi znowu zatapiając się w swoich myślach.

Ines

Anabell idąc tak przed siebie myślała nad wieloma sprawami, no cóż.. wieloma.. dla niej to było wiele spraw. Coś ostatnio miała słabo z psychiką i tak dalej, dobrze, że chociaż Jael się dowiedział, że An jest księżniczką, ale.. czy ma powiedzieć reszcie? Czy.. powinna aż tak bardzo ufać Jaelowi...? Westchnęła i usiadła. -Witam.- powiedziała półgłosem.

Dessie

Dessie wyrwana z zamyślenia głosem należącym do młodej osoby spojrzała na dojrzewającą wilczycę i uśmiechnęła się.
- Witam. - odpowiedziała. Widziała ją już kiedyś... chyba na imprezie, którą Ada zorganizowała w ich domu. Tak, to pewnie jedna z koleżanek jej córki.

Ines

Spojrzała dokładniej na wilczycę, impreza u Ady? Cóż.. najwidoczniej ją ominęła, chyba ominęła, albo jeszcze na dodatek ma sklerozę. -Co słychać u.. Ady?- zapytała starając się ukryć zakłopotanie i to, że jest czymś zmartwiona, w końcu to się u niej rzadko zdarza, tak samo jak zakochanie, i szybko nie mija. Zawsze była zadowolona z życia i.. tak dalej, ale czy to jej życie ma sens? Dla kogo niby żyje? No właśnie, nikogo.

Dessie

- U Ady? - Właściwie to Dessie dawno nie widziała się z córką. Może to źle? Może powinna poświęcić córce nieco więcej czasu. W końcu była w tym "strasznym okresie dojrzewania". - Myślę, że to ty powinnaś odpowiedzieć mi na to pytanie. Dawno jej nie widziałam. - rzekła i uśmiechnęła się.

Ines

-No cóż... dawno się z nią nie widziałam, jakoś ostatnio.. mam wiele dziwnych myśli i tak dalej, lecz jak ostatnio się z nią widziałam, to było wszystko w porządku..- odpowiedziała. Czemu właściwie nie spędzała dużo czasu z przyjaciółmi? No cóż.. dlatego ponieważ już nie była w ich paczce, spotyka się tylko z Jaelem, no i czasem z inną znaną jej osobą z dawnej paczki.

Dessie

- Skoro dobrze, to dobrze. - podsumowała Dessie. - A u reszty, też wszystko w porządku...? - spytała. Ostatnio gdy rozmawiała z córką pomagała jej rozwiązać problemy sercowe. Ale czy matce wypada wypytywać się o życie osobiste własnej córki? Raczej nie. Wilczyca zaczęła się przechadzać krawędzią urwiska. Niebezpieczne, ale... z góry wszystko wydawało się takie... inne.

Ines

-U Jaela jest dobrze, Lea i Seth też u nich dobrze, u Viktorii jest także dobrze, Koku już jest dorosła, u mnie..- tu przerwała i opuściła łeb. -... u mnie jest nie za dobrze..- dokończyła i owinęła łapy ogonem, była spokojna, co jest bardzo rzadkie, widać, że jakoś tak ostatnio miała dołka, bo miała to fakt. -A co słychać u Pani?- zapytała.

Dessie

- A u mnie... - rzekła Dessie cicho patrząc w dół. - Chyba też dobrze. - Owszem, jej życie było dobre, ale mdłe. Tak to odczuwała. Mdłe. Nie działo się wiele, nie wiedziała co czuje. Po prostu nuda. Wilczyca wystawiła łapę jakby chciała skoczyć, ale nie miała zamiaru jeszcze umierać.

Ines

-No cóż, ja nie mogę narzekać na brak rozrywki...- powiedziała. Spojrzała na wyczyny wilczycy, ona chyba nie chciała zrobić tego, co Anabell. Bardzo ją ciekawiło jak jest na tamtym świecie, ale.. może jednak na razie nie korzystać? Jeszce się może dużo zmienić.

Elena

No cóż... wszystko fajnie... ale za tłoczno. Chciała trochę odpocząć od zgiełku i tłoku.
- Miło było was poznac, ale na mnie już pora. - powiedziała z uśmiechem i skinęła wszystkim łbem na pożegnanie. Ruszyła lekkim truchtem, jakby płyneła w powietrzu i po chwili już jej nie było.

[zt]

KokuRai

Koku usłyszała jakiś głosy u góry, jednak zbytnio się tym nie przejmowała. Koku weszła na tą samą półkę co Schatt. - Ale fajnie - powiedziała patrząc do góry, a jej futro zaczęło falować na wietrze.

Dante de Cossa

- To schodzimy jeszcze niżej, czy tu wystarczy? - Spytał Schatt, machając ogonem. Dawno się tak nie bawił. Zresztą zabawy już go za bardzo nie interesowały. Rozejrzał się. Przeszli już połowę drogi, a jego mięśnie były rozgrzane. Jednak nie przeszkadzało mu to. Nie czuł zmęczenia.

KokuRai

Koku spojrzała z uśmiechem na Schatta. - Może niżej? - zapytała wesoło, a następnie podeszła do krawędzi i zeszła na niższą półkę. - Schatt - krzyknęła, ponieważ była coś tam fascynującego. Dosłownie przed Koku znajdowało się wejście do jakieś jaskini. samica, jednak chciała poczekać na samca.