Przepaść

Haruki

Uśmiechnął się do niej szeroko. Chwycił żelka w pyszczek.
- Weź... - jego oczy były bardzo wesołe. Pokochał ją na zabój. Jego fioletowy ogonek machał w tą i w tamtą.

Stille

Annas uśmiechnęła się i zarumieniła. Nie mogła uwierzyć, że zakochała się. Wzięła żelka tak, że ich nosy się dotknęły, więc wadera pocałowała go. Połknęła żelka migiem.
- Kocham Cię. - powiedziała z zębami wyszczerzonymi. Jej czarne uszy stały na warcie, nie chciała aby ktoś im przeszkadzał.

Haruki

Fioletowy wilk zarumienił się, nic nie powiedział ... po prostu ją pocałował.
- Ja ciebie też - szepnął jej do uszka. Zjadł kolejnego misiożelka. Wyszczerzył się do niej.

Lamia

Rozglądała się bacznie i uważnie patrzyła pod nogi. Jej zawsze czujny nos badał dokładnie powietrze. Starała się zapamiętać każdy szczegół tego miejsca. Przez to wszechogarniające skupienie i koncentrację straciła w połowie swoją świadomość. Dreptała małymi kroczkami, jej chude łapy niosły ją przed siebie. Wtem brakło jej gruntu. Co jest? Przepaść. Teraz dopiero wybudziła się ze stanu wzmożonej czujności i spojrzała w dół. Na szczęście nie miała lęku wysokości, ale takie miejsca jakoś źle się jej kojarzyły. Usiadła przy krawędzi i zamknęła oczy, medytując w myślach. Delektowała się rześkim powietrzem i ciszą panującą wokół... Podobało jej się tutaj.

Buffy

Far szybkim krokiem przydreptała w to miejsce. Usiadła po czym zaczęła rozkoszować się pięknym widokiem. Kochała ona te gorące słońce, malownicze niebo i strome zbocza. Spojrzała na białą waderę.
- Witaj - Powiedziała po czym uśmiechnęła się głupawo.

Lamia

Zerknęła na nieznajomą z ukosa. Któż śmiał zakłócić jej harmonię? Z powrotem zamknęła oczy.
- Ach, witam, witam - powiedziała z głębokim westchnieniem i czekała na odpowiedź Far, aczkolwiek nie liczyła na zbyt interesujący rozwój rozmowy. Kto wie? Lekki wiaterek targał jej długą grzywkę. Znów westchnęła, tak - od niechcenia.

Buffy

- Jestem Farumy - Powiedziała po czym uśmiechnęła się. Wiatr czochrał jej grzywkę a słońce ogrzewało pyszczek. Spojrzała na Lam.
- Ładna grzywka - Dodała szybko uśmiechając się jeszcze szerzej. Przymknęła na chwilę oczy by po delektować się słońcem.

Lamia

- Dzięki - odrzekła krótko, prostując plecy. Jej kręgosłup giął się boleśnie, gdy zbyt długo trwała przygarbiona lub po długiej podróży i przemęczeniu, jak teraz. Dzięki wietrze nad urwiskiem regenerowała siły. - Twoja też - dodała idiotycznie, żeby dodać sobie trochę debilizmu. Zaśmiała się niemal szyderczo i otworzyła swoje czarne ślepia. - Mów mi Lam. - przedstawiła się. Ta tajemnicza miluchna osóbka z jakiegoś powodu wzbudzała w niej chęć mówienia. Cóż, każdy na każdego ma jakiś inny wpływ.

Buffy

Wadra parsknęła ... było to pozytywne parsknięcie. [xD] Spojrzała na białą wilczyce.
- No dobrze ... Lam ... może coś porobimy? - Tak, to pytanie miało zabrzmieć dziwnie i idiotycznie, lecz Far najzwyczajniej się nudziło. Ta cała regeneracja itp. Wilczyca łypnęła na Liamie, oczekując na odpowiedź.

Stille

Annas odruchowo wstała i pomachała niecierpliwie ogonem.
- To, y-y... może j-ja zrobię nam-m miejsce? - zapytała go, trzęsąc się jak galareta. Nie wiadomo było, co jej dolega. Wadera raczej czegoś się przestraszyła. Spojrzała z kwaśną i pełną bólu miną, po czym zniknęła.

z.t

//Ananasek ma taki odruch. Chodź do naszego miejsca.//

Lamia

- Zdradzę ci pewien sekret - powiedziała ściszonym głosem, schylając głowę w kierunku Farumy. - Nie zgadniesz co. Jedyne, o czym teraz marzę, to zdrowo się ponudzić - mrugnęła okiem do wilczycy z lekką ironią i odgarnęła seledynową grzywkę, przed chwilą tak zachwalaną przez Far. Była egoistką? Nie... Chyba nie. - Małolata jesteś - zauważyła zerkając na waderę krytycznym wzrokiem, ale nadal nie zmieniała wyrazu pyska. Spokój, obojętność, ograniczone zaufanie. Luz. Swoją uwagą zastąpiła banalne pytanie "Ile masz lat". Nie lubiła takich typowych, tandetnych rozmówek pisanych przez nieznajomego scenarzystę bez żadnego doświadczenia życiowego. Uniosła pysk i patrzyła w dal.

Buffy

- Mam 1,5 roku~! - Krzyknęła oburzona wadera. Ja małolat? Chyba sobie żartujecie...
Far spojrzała na Lam zbulwersowanym wzrokiem. Ehhh, złośliwa była ... choć to akurat wilczycy nie przeszkadzało dlatego, iż sama lubiła być czasami taka.

Lamia

Wstała, wyciągnęła się. Rozległ się cichy trzask kości, potem znów usiadła.
- Spokojnie, po co tyle emocji... - powiedziała, szczerząc kły. - Jesteś jeszcze dzieckiem. Ale póki nie staniesz się dorosła, nie zrozumiesz, co to dziecięce lata. Taka to już kolej natury. Ja jestem od ciebie dwa razy starsza, więc nie podskakuj - rzekła ze śmiechem na pysku, po którym już po chwili nie było śladu. Wysunęła pazury i zaczęła mazać po suchej ziemi, od czasu do czasu zrzucając piasek lub drobne kamyki w dół przepaści.
- Zobacz - wskazała Lamia, zrzucając kamień w dół. Obił się kilka razy o ziemię urwiska, a potem zginął nieświadom. Nawet nie było nic słychać. - Leciał, i zniknął. Już go nie ma. To świetne miejsce na odebranie sobie życia... lub komuś - zaśmiała się, niby to szyderczo.

Hiretsuna Shinigami

W tym oto miejscy zjawił się basior troche to podobny do opętanej czarnej pantery. Ślepia wilka błszczały złowrogo na żółto. Widząc jakieś zacne towarzysto i ich rozmowe przeniósł się i zasiadł naprzeciwko nich obu aby dobrze ich widział.
- Cześć...Far jak mniemam. Raven jestem - mruknął z uśmiechem cwaniaka. Tu spojrzał na turkusową.
- Nie no sory ale widać że małolatą to ty tutaj możesz być - mruknął i kłapnął szczęką. Czerwona mgła latałą wokół basiora niczym tarcza.

Lamia

Podniosła łeb i spojrzała na przybyłego wilka. Nie znała go. Przywitała go skinieniem głowy i znów spojrzała w dół przepaści, zrzucając drugi kamień.
- O, a jak ten pięknie poleciał! Tylko jakby wolniej... Ponury samobójca, ofiara losu - mruknęła, ale jak gdyby do samej siebie. Westchnęła i usiadła bliżej nieznajomego wilka. - A ty, skarbie, skąd się tu wziąłeś? - zapytała i spojrzała na niego przenikliwie. Oblizała kły i przyjrzała się Raven dokładniej.

Haruki

Trochę się zdziwił, lecz uśmiechnął się pod nosem, wstał i pomachał ogonem.
Poszedł za Annaskiem... był tak zakochany.

z.t.

Buffy

Powitała wszystko po czym, ponownie spojrzała na Lam. Rzeczywiście była dość specyficzna....
Raven, hmmm to też chyba jakiś diabelec [Tak mówi moja babcia o.O] ... xD
Łypnęła na kamień, który jeszcze przez chwile był w zasięgu widoku Far. Usiadła koło Lam i poczęła jeszcze bardziej się jej przyglądać. Nie wiedziała do końca dlaczego ... Może z nudów?

Hiretsuna Shinigami

// Farciaro nie rozbrajaj mnie xD//

Basior cicho warknął w jej stronę.
- Nie jestem skarbem, a przynajmniej nie twoim. A skąd się wziąłem? - spytał i zniknął w chmurze czerwonego dymu. Nie było go tutaj. Po chwili jednak syknął zza turka (sory ale turkusowa mi sie kojarzy ze słowem turek xD)
- Tak jak zniknąłem, łatwe czyz nie? - spytał trzymając łeb blisko jej ucha. Długaśny jak i jaszczurzy rozdwojony jęzor oplótł szyje wadery ani troche się na nim nie zaciskając. Po dłuższej chwili jednak wróciłdo paszczy basiora a ten zaśmiał się złowrogo. O tak przebywanie z nim to trudna sztuka. Widząc że kilkanaście metrów dalej biegnie jakaś wiewiórka zlapał ją za pomocą mgły i rzucił całkiem żywą w dół przepaści. Odprowadził ją wzrokiem ku samemu dołowi kiedy z uderzeniem o ziemie rozprysłą się we wszystkie możliwe strony z cichym piskiem.

Lamia

Gdy jęzor basiora owinął jej się wokół szyi, poczuła dziwny dreszcz przeszywający całe jej chude ciało. - Skarb, czy nie skarb, cóż za przedziwna z ciebie istota... - mówiąc to miała na myśli czerwoną, tajemniczą aurę wokół wilka. Po chwili jeszcze dodała: - Ja i ty różnimy się jedynie tym, że ja w tę przepaść nie zdążyłam zrzucić jeszcze żywego stworzenia, jakimkolwiek by ono było - mówiła jakoś bez emocji.

//looz. //

Hiretsuna Shinigami

Basior sie zaśmiał szatańsko.
- Wiesz czym jeszcze się różnimy? - spytał z uśmiechem.
- Że ja nie posiadam zbytnio uczuć, i jestem demonem - mruknął. Zaśmiał się szyderczo po czym przeciągnął się.
- A skarbem twym być moge ale wieć że partnerka moja dorwać cię moze - oznajmił i zastrzygł uszami.