Przepaść

Viy Curay

- Mimo to, czuł bym się lepiej, gdyby kraina została odciążona o kilka, niezwykle denerwujących wilków. Rodzinę mam, przyjaciół też. [Dokładniej jednego i masę znajomych. x3] - Rzekł, spoglądając pusto w przestrzeń. Time ucichła... w sumie to dobrze, Viy nie jest w nastroju na kłótnie czy inne takie.

Maxime

A jednak odezwała się. Maxime nie przestawała łypać na nią piwnymi oczyma. Nie chce kłótni i zaczyna się do demona? Dziwny jest ten świat...
- To... Je wyeliminuj.
Syknęła zachęcając Viyaszka do eliminacji owych paru osób i wytykając mu jednym z pazurów klatę. Ona sama by tak zrobiła... Mniejsza w jaki sposób, ważne by się jej bali i odczuli respekt do damy Maxime.

Summeru

- Ho ho ho, nasz Viy ma rodzinę! Może coś nam o niej opowiesz? Ja na tym świecie jestem sama, moi rodzicie umarli na raka, siostry jeszcze nie odnalazłam... - mruknęła i machnęła kitą kilka razy. Rodzina? Wielkimi literami "PO CO TO G***O"?! Polować trzeba więcej i ma się zero czasu dla siebie. Nawet lenistwo nie ma szans. Cóż za cierpienie!

Viy Curay

/Przecie Viy taki jest. >.< Time do niego nie za bardzo pasuje. A po za tym, dobrą odzywką się wybronisz. x3/

Pierwszą osobą na którą spojrzał była Time. Jej eliminacja by nie zaszkodziła. - W sumie, to nawet dobry pomysł. - Przyznał, uśmiechając się szyderczo, jak to miał w zwyczaju. - Pozwól, że zacznę od ciebie. - Rzekł ku Time, rzucając jej psychiczne spojrzenie.

Maxime

A co zrobiła Maxime? Przewróciła się na brzuch, oparła łeb o splecione dłonie czy tam łapy i zaczęła bacznie obserwować całe zajście. Niczym bogini na Olimpie, miała oglądać starcie dwóch gladiatorów. A nie, to było w Rzymie! Fak mylę się! Mniejsza o to, ważne jest, że teraz dama Maxime miała swój własny Olimp.

Summeru

/Nie wiem czy dobrze, kurna. Już nie wiem co piszę :3/

- Gapisz się na mnie jak wół w malowane wrota. Weś idź do psychopaty. Takim głąbom nie udzielam odpowiedzi. - powiedziała i odwzajemniła mu spojrzenie, lecz całkowicie zimne i kamienne. Gdyby miałaby zaszczyt uśmiechać się do Maxime, z pewnością wybrałaby tą lepszą wersję. O wiele lepszą, bo milszą. A takim wilkom z kręćkiem nie warto jest wierzyć. Chociaż... w głowie Time coś zaczęło świtać. Czyżby ona... aj tam. Bajeczki.

Viy Curay

- Takie texty możesz sobie wciskać dzieciaczkom w swoim wieku, po za tym, nie musisz udzielać odpowiedzi, nawet nie zadałem pytania. - Dało się słyszeć niski, chrypliwy głos, przypominający bardziej drapanie pazurami po tablicy, niźli zwykły dźwięk. A userce się wydaje, ze Time chodziło o psychiatrze, a nie o psychopacie. >.<

Maxime

- Macie zamiar się kłócić? To zabawne, głupie... Przejdźcie do czynów, bądź odejdźcie... Jeśliś tchórze.
Oznajmiła melodyjnie, uśmiechając się ironicznie. Oczywistym było, że demon się nie wycofa, a porażka Time była praktycznie przesądzona... Zresztą, gdyby się poddała... Maxime woli nie wiedzieć, jakież to zmyślne wyzwiska wymyśliłby Viyuś.

Viy Curay

Chciałby ją uderzyć, zapewne dawno by to zrobił, gdyby nie ten cholerny sojusz, którego jest radnym. No cóż, należy do nocy, tykać jej nie może. Co do przezwisk, tak, na pewno coś by wymyślił. Słuchaj bachorze, gdyby nie to, że nie mogę cię tknąć, zapewne już byś nie żyła, więc łaskawie zamknij się i przestań denerwować ludzi![Wilki, znaczy] - Rzekł oschle, nie ukrywając zdenerwowania, odzywkami Time, gdyż nie miał zamiaru porównywać się do pyskatych bachorów, jak to Viy uważa. Spojrzał na Maxime, czasem chciałby być samotnikiem... Tak jak ona. Zero zobowiązań, zero rozkazów, ach to by było życie.

Maxime

A więc czemu nie odejdzie i nie opuści Ognia? Cóż z tego, że jest Radnym Sojuszu? Cóż mu szkodzi?
- A więc co zamierzasz?
Spytała demona, kierując doń wzrok. Wzrok pełen OGROMNEJ, NIEZLICZONEJ wiedzy, jaką ta posiadała. I pełnym czegoś tam Maximetowatego. Ja na ten dobry przykład nie wiem czego. D:

Viy Curay

W sumie, mógłby odejść z watahy... Ba, nawet prawie na pewno to zrobi. Przynajmniej userka tak myśli. - Mam dość tej watahy... - Rzekł, zastanawiając się, czy nie postarać się o odejście. Zostać samotnikiem... Mógłby też spróbować pójść do watahy nocy, ale nie wytrzymał by słuchania rozkazów Xythusia.

/Brak weny, po pisaniu o jakiś cholernych żołnierzach i przedstawianiu, jacy to byli honorowi. .-./

Maxime

//Nie przejmuj się, zawsze tak jest. x.x Zrobić Ci podpis? Mam wenę. :DDDDDD

- Sądzę, że odejdziesz... Słuszny wybór. Oni tylko bawią się wilkami niczym marionetkami... Ale w istocie kryją swą bezsilność.
Odparła udając iż trzyma w łapach sznurki i kieruje nimi wyimaginowaną kukiełką, aż na sam koniec wyrzuca ją i bierze kolejną.
- Wymieniają jak rękawiczki...
Dodała prychając i marszcząc się. Była zadowolona, że odeszła i wracać nie miała zamiaru... Mimo iż słowa Carly wciąż brzęczały jej w głowie.

Viy Curay

/*Q* Taaaaak! Błagam, błagam, błagam! *Q*!/

Spojrzał na Maxime, lekko machając biczowatym ogonem. - Chyba właśnie to będzie najlepszym rozwiązaniem... - Ozwał się, przekonany iż odejdzie z watahy. W końcu pełna wolność, coś czego Viy'aszek potrzebował. Teraz tylko zwrócić się do alfy i poproszenie o zakończeniu przynależenia do grupy. Pfu, on nie lubi prosić. A tak w ogóle... Kto by pomyślał, że z Viy'em da się w miarę normalnie rozmawiać? Staję się bardziej przyjazny... NIEEEEEEEEEEEEEE! Trzeba to naprawić, tylko niech znajdzie sobie jakąś ofiarę do męczenia.

Maxime

/Dobra, niebawem coś skombinuję. Oczekuj PW. u3u

- Tak... Zero zasad.
Odparła trwając w tej samej pozycji leżącej, to jest leżenie na brzuchu i opieranie się o łapencje. Nagle zamilkła. Nie miała pomysłów na dalszą rozmowę. Strzygąc uszyma i szurając ogonem po piasku, raz po raz spoglądała to na Time, to na Viy'a.

Summeru

/Raczej nic z tego nie wyjdzie, Viy :3/

Time nie obchodziło dziecinne zachowanie Viy'a. Hah, taki Demon to nie mógłby przestraszyć nawet myszy.
- Twoje cho***nie głupie odpowiedzi i nudziarskie zachowanie jest po prostu g***o prawdą. - zaśmiała się Time i pogłaskała Sperow'a. Kruk zakrakał kilka razy, po czym zamilkł.
- Mam dość Ciebie, nie zadaję się z gaworzącymi dzieciakami. I nie stchórzyłam, bo to ty walnąłeś doła. Żegnam. - rzekła i ruszyła na Wschód.

z.t

Stella

Stella powoli przybyła nad przepaść. Co ją tu skierowało? Ciekawość, co do tego, ze większość wilków postanawia właśnie tu zakończyć swoje życie. Przyszła i rozejrzała się. Kiwnęła w przywitaniu głową do pary wilków mówiąc "Dzień Dobry" i podeszła bliżej brzegu. Obrzydliwe. Tyle ciał na dole. Odeszła trochę dalej.
-Stella.-powiedziała.

Maxime

Maxime mrugnęła kilkakrotnie oczętami by zwrócić je na Stellę. Time, która odeszła już wyleciała jej z głowy. Hum.
- Maxime.
Mruknęła i ziewnęła. Nuda. Nuda. NUDA. Czemu nic się nie dzieje? Nikt nie mówi na ciekawy temat. A zaraz się zesko... Wepchnie kogoś do przepaści i atrakcja bydzie!

Stella

Stella powoli podeszła trochę bliżej wilków i oklapła na ziemię. Zmrużyła oczeta wpatrując się w Demona, po czym przeniosła je na waderę.
-Czy dzisiaj widzieliscie, by ktoś skakał?-spytała, wskazując łapą przepaść. Czysta ciekawość wadery. Ostatnio jest w okolicy dość nudno.

Maxime

- Nie, ale Ty możesz być pierwszą.
Prychnęła ku Stelli chichocząc. Widziała ją kiedyś, podczas kłótni z jej braciszkiem. Wiedziała, że jej matka jest wojowniczką, a nawet ich dowódcą ale... Jej brat tez był wojownikiem! A matka magiem i betą wody! Ha, nie było się czego bać. Maxime chciała się rozerwać, przerwać tę nudę. Cmoknęła z zamyśleniem i dodała.
- A tak w ogóle, po co ześ się tu przywlokła? Mało nam żywych trupów?
Spytała, oczywiście retorycznie.

Viy Curay

Viy dziecinny? Kysz, szatański pomiocie. Basior zaśmiał się szyderczo, spoglądając na Maxime, zastanawiając się dalej, czy na pewno dobrym pomysłem będzie odejście z watahy. Życie samotnika... yh, to jest raczej dobrze. Gdy tylko będzie miał okazję spotkać jakąś alfę, pewnie z nią o tym pogada. Nie miał zamiaru nic mówić, na odzywki Time. Tfu, do bachorów zniżać się nie będzie. Znaczy to on tak myślał...
NEVERMIND.
- Robi się tu zbyt tłoczno... - Odrzekł niby sam do siebie, choć poniekąd kierował to też do Maxime.