Skały wyjących

Tarvos Trigaranus

- Widzisz, sztuką być tak przewidywalnym, że aż nieprzewidywalnym... - ponownie zarechotał wysokim głosem i poprawił się na kamieniu. Najnormalniej w świecie ścierpł i musiał coś ze sobą zrobić. Ziewnął przeciągle i potrząsnął łbem by zrzucić z powiek piasek piaskowego dziadka.

Kalina

Kalina pokiwała głową, prawdopodobnie znowu będąc myślami zupełnie w innym miejscu.
- Co masz zamiar teraz robić, prócz siania zła i zniszczenia? - zapytała o rzecz, która ją dziwnie interesowała. Może chciałby założyć rodzinę, czego sobie nie wyobrażała, albo zdać na jakąś rangę, czego również sobie nie wyobrażała... Cóż, Tarvos w jej mniemaniu istotnie, pasował głównie do siania zła i zniszczenia.

Tarvos Trigaranus

W sumie pytanie względnie problematyczne. Zamyślił się przez chwilkę, jednak zaraz przerwał ciszę.
- Chcę być demonem. To jedyne, co do mnie pasuje. Do niczego innego się nie nadaje, nie potrafię należeć do watahy, nie lubię zwierzchnictwa. Poza tym, nie cierpię ciśniętego społeczeństwa jakie jest w watasze, a na założenie rodziny, jak pewnie już zauważyłaś nie pasuję. Nie powiem, żebym nie miał w tej chwili dzieci... - powiedział nieco zbyt wiele, ale jakoś mało go to obeszło. Choć nigdy się nikomu tak nie wywnętrzniał.

Kalina

- Aha - skomentowała jakże wzruszającą wypowiedź wilka i postanowiła dodać też coś od siebie: - Watahy... Wilki, ciasnota... - westchnęła. Nic bardziej irytującego nie mogło ją spotkać, dlatego też wolała być samotniczką i być odpowiedzialna za swój własny los. - Rodzina? Szczeniaki? - aż się wzdrygnęła. Przecież dzieci śmierdzą i są głośne. Komu to potrzebne? Zwłaszcza, że jeszcze była młoda.

Tarvos Trigaranus

- Widzisz, sama tego nie cierpisz. Stado ogranicza, daje zależność od kogoś, w zasadzie od wielu istot, jakieś łebki decydują za ciebie...TFUUU! - splunął ze wstrętem. Lubił być wolną istotą, a nie marionetką zależną od alf i bet. - Rodzina - zbędny ciężar. Bachory, wieczny bałagan, hałas. Partnerka, wycie, darcie pyska i wiele innych zbędnych rzeczy. Zawsze dostaje co chcę, bez potrzeby założenia rodziny. - dodał tylko i zarechotał cicho.

Kalina

Kalina na samą myśl, że gdzieś po krainie mogłoby chodzić stworzenie, któremu oddała połowę chromosomów i które jest tym samym jej potomkiem skrzywiła się z niesmakiem. O nie, ona przeżyłaby bez pozostawiania dzieci na tym świecie. Nie wiedząc za bardzo, co dalej mówić, by podtrzymać tę rozmowę, wadera machnęła krótko ogonem i wbiła wzrok gdzieś tam.

Tarvos Trigaranus

Spojrzał na swoją rozmówczynię z zamyśleniem.
- A ty? Znasz chociaż swoją rodzinę? Czy to kolejna rodzinka w stylu "wypluję z siebie, niech radzi se samo"? - powstrzymał wybuch śmiechu przykładając wielką łapę do pyska i ponieważ czarna krew spływała też po jego nosie, to zmuszony został wytrzeć łapę o głaz.

Kalina

- Znam - odpowiedziała obojętnie wilczyca, przenosząc spokojny wzrok ponownie na Tarvosa. - A właściwie znałam. Odeszłam, i tak ich nie lubiłam - dodała tonem, jakby odchodzenie od własnej rodziny z powodu zwykłego nielubienia było czymś powszechnym i nierzadko spotykanym. Cóż, jednak jej decyzje nieco się różniły od tych, podejmowanych przez zwyczajne osobniki.

Tila

Tila nudziła się okropnie! Na dodatek nie była jeszcze w tej części krainy. Dostrzegła wilki, jednak nie chciała nikomu przeszkadzać. Usiadła sobie jak najdalej od nich i popatrzyła przed siebie, po czym wyplątała z grzywy czerwoną różę, a następnie położył ją przed sobą.

Tarvos Trigaranus

- I dobrze. Lepiej samemu sobie radzić niż męczyć z kimś, kto wkurza. - odparł jedynie i zaczął zawzięcie drapać się za uchem tuż przy czaszce. Zaczął wyrywać sobie pazurami futro, a po kilku chwilach ukontentowany ulgą położył łeb na łapach i odetchnął.

Kalina

Kalina jedynie rzuciła okiem na nowo przybyłą waderę, jednak stwierdziwszy, iż nie jest ani zagrażająca życiu lub zdrowiu, ani specjalnie interesująca, natychmiast straciła nią zainteresowanie.
- Pchły? - rzuciła do drapiącego się Tarvosa. Cóż, polubiła go, chociaż przyznać się nie chciała, co nie znaczyło, że odpuści sobie rzucane raz na jakiś czas uwagi.

Tarvos Trigaranus

Pan T jedynie prychnął widząc obcą. Kolejna wielkodupna paniusia.
- Niestety, ale tak. Z czasem niby przywykasz do ich obecności, ale stają się wybitnie denerwujące. Będę musiał zainwestować w jakiś specyfik. - odparł Kalinie przenosząc na nią wzrok. Przez te insekty bywał bardziej nerwowy, porywczy i brutalny, ale zbyt wiele to nie zmieniało.

Kalina

Kalina odsunęła się nieco od Tarvosa. Ot, zwykłe środki ostrożności, nie chciała przecież złapać jakiegoś niechcianego towarzystwa na swoje śliczne, białoniebieskie futerko, prawda? Jeszcze by się to czymś złym skończyło, kto wie - może i by przedwcześnie umarła, bo na przykład pchły okazałyby się nosicielami jakiegoś parszywego choróbska?

Tila

Tila uśmiechnęła się nieśmiało i popatrzyła w dół. Przewróciła oczami i zgniotła ową różę. Następnie podniosła ją i zrzuciła w dół, rechocząc przy tym cicho. Na szczęście, nikt tego nie mógł usłyszeć. Westchnęła cicho i wlepiła spojrzenie przed siebie.

Tarvos Trigaranus

Wilk zaśmiał się tylko widząc reakcję Kaliny.
- Nawet w tej chwili na twoim futrze jest mnóstwo drobnoustrojów chorobotwórczych, insektów i innego brudu, więc moimi pchłami nie musisz się martwić. - powiedział zgarniając ogonem wyrwane futro i zepchnął je na ziemię. W końcu co mu po nim? I tak go sobie nie przyklei na kropelke xD

Tila

Tila okropnie się nudziła. Jednak, na razie nie będzie nikomu przeszkadzała, o co to to nie!!! Uśmiechnęła się delikatnie i zamachała, lecz ledwo widocznie swą błękitną kitą. Tak, miała czas na rozmyślanie, inspirację! Nowe pomysły...

Kalina

- I tak znam wiele bardziej chorobotwórczych stworzeń niż zwykłe drobnoustroje - powiedziała, niby to zupełnie przypadkowo patrząc na losową osobę przebywającą w tym miejscu. Jednak gdyby chciała wytępić całe społeczeństwo, chyba posądzono by ją o wyjątkowe okrucieństwo wobec wszelkich jednostek, prawda?

Tarvos Trigaranus

Tarvos zachichotał diabelnie, jak to on. Jego zdaniem Kalina miała całkiem podobne poczucie humoru do niego. W dodatku była jedyną istotą, z którą tak na prawdę mógł przeprowadzić normalną konwersację.
- Tylko rodzi mi się pytanie. Takie pokraki się już rodzą, czy się nimi stają? - ponownie zarechotał mając na myśli Cansy i Tile. Warto by było rozważyć tą problematykę, Ale czy można dojść do jednego słusznego rozwiązania?

Kalina

Kalina zastanowiła się. Jakoś sama się nad tym nigdy nie zastanawiała.
- Myślę, że to może być i cechą dziedziczną i nabywaną w dzisiejszym społeczeństwie, oczywiście pod jego wpływem - powiedziała i pozwoliła sobie na delikatny uśmiech. Nie była przyzwyczajona do tego wyrazu twarzy, ale czasem samo tak przychodziło.

Tarvos Trigaranus

Tarvos skinął czaszkowym łbem na znak zrozumienia.
- No więc sama widzisz, musi być ktoś, kto przywróci porządek w naturze, skoro jej już rąk i sił na to brakuje. - uśmiechnął się wrednie i skierował swoje spojrzenie właśnie na Tile, zupełnie jakby się zastanawiał czy nie warto by było jej zutylizować.