Urwisko nad Jeziorem Zmian

Shade

Spojrzałam na Szastę. Widzialam, że nie ma humoru, widziałam że coś go trapiło i że był zły. Popatrzyłam mu w oczy, cały czas byłam poważna.

Szasta

Ze złości uderzył łapą w ziemię pod sobą i nagle wszystko zaczęło się kruszyć mu pod łapami, zdążył się jedynie odbić od jednego z ułamków skał i wskoczyć na jakąś gałąź wyrastającą po drugiej stronie przepaści.

Shade

Przestraszyłam się i wzdrygnęłam.
- Szasta! Mogło Ci sie coś stać! - powiedziałam głośno zdenerwowana. - Co sie stało?

Szasta

Był w lekkim szoku, ostatnio taką siłę uderzenia miał na arenie. Przeskoczył na skalną półkę i odbił sie kilka razy łapami od krawędzi szczeliny aż wyskoczył na górę lądując za Shade. - Problemy rodzinne - mruknął i położył się już spokojny choć gdyby teraz mu się ktoś głupi napatoczył to mogłoby to się źle skończyć dla niego.

Shade

- Jasne. - powiedziałam kładąc się obok niego i opierając o jego bok. - Mów co jest... Moze jakoś pomogę.

Szasta

- Nie pomożesz...mam problem z pewną wredną nie szanującą siebie ani nikogo lisicą zwaną moją byłą - mruknął i zamknął oczy.

Shade

- Oj no wiesz... Dla mnie jesteś jak rodzina, więc na mnie możesz cały czas liczyć. A nią... Się po prostu nie przejmuj. - powiedziałam z uśmiechem.

Szasta

- Mam ochotę jej skręcić ten głupiutki łepek, ale jestem jak wiesz nadzwyczaj opanowany i ta moja chole*na sprawiedliwość - mruknął i już chciał trzasnąć łapą o glebę lecz przy samej ziemi się powstrzymał przypominając sobie o tamtym efekcie jego uderzenia.

Shade

- No nie denerwuj się już tak. - powedziałam kładąc łeb na łapach. - To normalne, że się przez nia irytujesz. Nie dziwie Ci się. - westchnęłam.

Szasta

- Tak. Widziałaś gdzieś Smitha ostatnio nigdzie nie mogę go złapać? - uspokoił się całkowicie i zamiótł ogonem po ziemi.

Shade

- Ech.... - Smith... Pomyślałam. - Coś ostatnio nie możemy się dogadać... Coś jest nie tak a on nie chce mi powiedzieć.

Szasta

- Może to przez to, że prawdopodobnie wybuchnie wojna pomiędzy naszymi watahami - wyjaśnił jego nie pokój. - On chcę zdawać na wojownika i bronić watahy. - dodał.

Shade

- Ach. - powiedziałam. Lekko się zjeżyłam. - To,... - nie wiedziałam co mam powiedzieć. Zrobilo mi się przykro. Jeśli będę musiała stanąć przeciwko niemu...

Szasta

- Chodź tu...przeżyjemy to - przytulił ją do siebie i wbił wzrok w niebo. - Spróbuję z nim pogadać dzisiaj - dodał.

Shade

Wtulilam się w niego.
- Przecież może mu się coś stać... - jęknęłam cicho. - Będziemy walczyć przeciwko sobie... - powiedzialam i zamknęłam oczy, do których napłynęły mi łzy. - Chcę przejsć test na wojownika... Będę mogła się bronić, będę mogła bronić watahy i jego.

Athoria

Przyszła krokiem wolnym lecz jakże lekkim i pełnym gracji. Spojrzała na obecnych... Powiedziała tylko -Witam -Z tym swoim nikłym tajemniczym uśmiechem. Przeszła powoli jeszcze parę kroków i znalazła się w cieniu jakiegoś drzewa. Usiadła pod nim najwyraźniej nad czymś rozmyślając.

Szasta

- Witaj At - uśmiechnął się i spojrzał na Shade - Nie martw się on na pewno będzie unikał walki z tobą. - dodał i zawinął ogon.

Shade

Uśmiechnęłam się do wilczycy, która przyszła.
- Wiem, że będzie. Ja również. Ale z innymi muszę walczyć. Chcę być wojownikiem.

Athoria

Zawinęła ogonem łapy. Również lekko się uśmiechając, po chwili przeniosła wzrok na Shade. Znała tę wilczycę chyba tylko z widzenia. Czyżby miała jakieś utrapienie... Nie powiedziała jednak nic, tylko przesłała jej ciepłe spojrzenie.

Szasta

- Nie chciej...i proszę cię z całego serca nie idź w kierunku kariery wojownika - odradził jej ten pomysł. - Lepiej zostań szpiegiem...jakby doszło do wojny zdradzę ci mój plan - wyszeptał jej na ucho żeby tylko ona to słyszała.