Urwisko nad Jeziorem Zmian

Booze

Powoli zaczęła dochodzić do siebie. Nastawiła sobie parę kości.
To nie jest prawda..-mruknęła-...nie zdajesz sobie nawet z tego sprawy, ale jesteś ważna!
Usiadła chwiejnie. Jej łapy całe się trzęsły.

Legenda

Spuściła wzrok - Ciekawe dla kogo... Może jedynie myszy, które mieszkają na moim terenie i jedzą okruchy... - szepnęła.

Artemida

Pojawiła się ona, z łapami skrzyżowanymi. Spojrzała przerażona na dół urwiska. Jęczą. Poruszyła uszami, unosząc wzrok ku niebu. Ona chciała być inna! Zamknęła oczy i gwałtownie zarzuciła włosami na lewo.

Legenda

Zamknęła ślepia... Chciała to skończyć... Jednak jak zwykle ktoś jej przeszkodził... Głęboko westchnęła.

Booze

Dla niektórych osób jesteś ważniejsza niż Ci się wydaje- powiedziała i westchnęła.
Jej rany w końcu znikły i znów była w formie. Przekręciła barkiem nastawiając ostatnią kość.
Spróbuj to zrobić jeszcze raz, a zobaczysz- pozornie udawała uśmiechniętą, lecz te niedokończone słowa dużo znaczyły.

Legenda

- Dlaczego... Dlaczego mi tego nie pozwolisz zrobić? - spytała przekręcając łeb w jej stronę - Chcę to skończyć...

Booze

Spuściła wzrok i zaczęła grzebać łapą w ziemi - Wiesz, gdy byłam mała, też chciałam to skończyć, bo straciłam wszystkich bliskich jakich miałam. Lecz później poznałam dokładnie pięć osób. Osób, które liczą się dla mnie nad życie.-zaczęła swoją mowę- To dla nich wciąż żyję i funkcjonuję. Dwie osoby pewnie już o mnie zapomniały, zostały trzy. -tu spojrzała w oczy Ev- Nie mogę pozwolić na jeszcze jedną stratę. Nie po raz kolejny...-zacisnęła pięść.
Wiesz dlaczego ich cenię? Bo jako jedyni choć trochę, ale się mną przejęli. Reszta mnie po prostu olała. Rozumiesz już dlaczego Ci nie pozwolę...?-westchnęła i znów spuściła wzrok.

Legenda

Niewytrzymała. Przytuliła się do Canis... Płakała jak małe dziecko... - Dziękuję - powiedziała.

Booze

To ja dziękuję...- powiedziała i ona również nie wytrzymała. Przytuliła się do Ev.
Z jej oczu popłynęło kilka łez, które zaraz znikały wsiąkając w sierść. Błagam Cię nad życie... nie rób tego...- powiedziała dokańczając w myśli "Bo nie zniosę następnej straty."

Legenda

- Nie zrobię... Nie zrobię Tego - powiedziała - Obiecuję - dodała po chwili. Z jej oczu płynęły srebrzyste łzy.

Artemida

Zmrużyła ślepia, patrząc w dół przepaści. Szurnęła ogonem, po czym spojrzała na czarny kryształ. Piękny. Jej myśli błędziły i zaprzątały jej łeb.

Keena

Przyszła tu z głową w chmurach. Była tak daleko w swoich marzeniach i myslach że juz sama ni wiedziała o czym właściwie myśli. Usiadła na krawędzi koło nowej wilczycy nawet się nie witając. Owinęła łapy w ogon i spojrzała w dół.

Artemida

Δεν έχουν μάθει την κουλτούρα; - warknęła do przybyłej, zbierając złość w tych słowach. Odbiła się po czym skoczyła na półkę skalną.

Keena

Nie wiedziała o co chodzi tamtej.Podpełzła jeszcze bliżej krawędzi i położyła łeb na łapach.

Shade

Przybiegłam tutaj i spojrzałam na wilczycę, którą widzialam w górach. Przyglądałam jej się uważnie. Zastanawiało mnie czy zna jakiś inny język niż ten niezrozumiały dla mnie.

Cole

Przybiegł za siostrą trochę podłamany - Do niczego - westchnął sam do siebie. Opadł na krawędź przepaści i patrzył jak wiatr unosi kilka piór jakiegoś ptactwa.

Shade

- A Tobie co znów... - westchnęłam kładąc się obok niego. - Dołujesz się czy mam tylko takie niejasne wrażenie?

Artemida

- Du sagde, at hvis du ikke har vinger zostałbyś her. Dine øjne er designet til at se på den blå blå himmel. - zanuciła pod nosem, patrząc na sora.

Cole

- Mam doła...dołuje mnie życie i dołuje mnie Flake. Już nie wiem co mogę jeszcze zrobić żeby jej było dobrze bo na razie to nie wiele rzeczy jej się podoba - mruknął.

Shade

- Ale jak to? Powiedziałeś jej, że coś do niej czujesz? - przytuliłam go mocno. Nie mogłam uwierzyć, że ona tak go traktuje, wiedziałam jak on sie starał.