Urwisko nad Jeziorem Zmian

Akeli · Wysłany: Pon 20:59, 22 Mar 2010 Temat postu:

Spojrzała na odchodzącego Sasoriego i spojrzała na niego nie chętnie.Po chwili wyszła za nim.

Boozer · Wysłany: Pon 21:21, 22 Mar 2010 Temat postu:

Shaman w końcu dotarł do piekła... Było naprawdę gorąco... Wszędzie były kotły, płomienie, siarka, skąpo ubrane dziewczyny... Skąpo ubrani chłopcy... Nawet zdarzył się pan z charakterystycznym wąsem i szaleńczym błyskiem w oku oraz z pedalską fryzurką. Wszyscy mieli widły... Można tez było się dopatrzeć sześciuset sześdziesięciu sześciu napisów 666... W jednej szkółce uczyli wyciągać nawet pierwiastek z 443556... Sham przerażony (szczególnie tym jak ten pan z wąsem na niego zalotnie patrzał) uciekł na powierzchnię... Po jakimś czasie już go nad urwiskiem nie było...

Namida

Biała, szybująca w powietrzu postać, niezwykle mieszająca się z chmurami pojawiła się nad Jeziorem Zmian. Wylądowała na skale, bursztynowymi ślepiami wypatrując jej towarzysza. Westchnęła krótko, po zajrzała w dół. Pod wpływem jej pazurów skała się skruszyła. Odeszła od urwiska, po czym usiadła.

Satrin

Przyleciał bardzo szybko nawet był szybszy od wiatry który szalał za nim. Wylądował na ziemi i spojrzał na Namid'e. Potem podszedł do krawędzi i ryknął przeraźliwie, a ptaki spłoszone uciekały, nawet było słychać kopyta jak szaleńczo biegły.

Namida

Podeszła do Satrin'a, po czym rozdziawiła pysk i ryknęła, a echo odbiło się o skały. W tej chwili miała przebłysk przeszłości. Jako dziecko uwielbiała to robić. Uśmiechnęła się delikatnie. Los ją skarcił straceniem pamięci, ale czasem litował się nad nią, ukazując obrazy, do których chętnie wracała.

Satrin

Czemu się uśmiechasz? - zapytał wesoło. Podobał mu się jej uśmiech. Potem stanął na dwóch łapach i stał tak tyłem do krawędzi. Nagle dał łapę do tyłu i leciał na dół. Po chwili rozłożył skrzydła i walnął jednym o kamień. Z trudem udało mu się wylecieć i usiadł obok Namid'y. Jednak bardzo go bolało prawe skrzydło.

Namida

- Ah - potelepała łbem na boki - Nic takiego.
Popatrzyła na skrzydło towarzysza, jednak nie dociekała. Chociaż, gdyby nie duma, pewnie poprosiłby o pomoc. Jednak.
- Boli Cię? - zapytała z czułością w głosie.

Satrin

Nie aż tak, ale boli - powiedział patrząc smoczy-cy w oczy. Wstał i podszedł do krawędzi urwisa. Spojrzał w dół. Było tu naprawdę wysoko, ale podobał mu się ten widok.

Namida

- Rozumiem - rzekła - Satrin, poznałeś już inne smoki z tej krainy?
Przekręciła lekko łeb, oczekując odpowiedzi. Machnęła potężnym ogonem, przyglądając się widokom z góry.

Satrin

Oprócz ciebie to jedna smoczy-ca i jeszcze jedna, ale jej nie lubię, a w ogóle to nawet jej nie znam - powiedział gwałtownie odwracając głowę w stronę Nemid'y.

Namida

- A... - urwała, po czym z jej nozdrzy wyleciała para, która zmroziła trawę, na której stała Namida. Zwykle robiła tak gdy była nieco zdenerwowana - Podoba Ci się któraś?
Spuściła wzrok, patrząc na trawę. Znowu to zrobiła. Nie chciała krzywdzić przyrody, więc zeszła z tego miejsca. Na owe miejsce padły promienie słoneczne, a trawa znów obudziła się do życia.

Satrin

Coś ty w życiu - powiedział, po czym dodał - nie podobają. - Siedział uśmiechając się do Namid'y. Jego oczy znów zalśniły. Machnął skrzydłami wywołując śliny wiatr.

Namida

Wiatr wywołany przez skrzydła smoka zatańczył w puchatej sierści Namidy.
- Ah. - mruknęła tylko, po czym położyła się.
Położyła łeb na łapach, przymykając bursztynowe ślepia.

Satrin

Satrin również się położył. Zamknął ślepia i spał. Śniły mu się różne rzeczy. Potem się obudził, podniósł głowę i obdarzył ją miłym spojrzeniem.

Namida

- Dlaczego tak na mnie patrzysz? - zapytała melodyjnym głosem.
Machnęła potężnym, puchatym ogonem, przez co wzbił się w górę kurz. Widząc to, machnęła skrzydłami. Utworzony wiatr rozpylił kurz na tak małe drobinki, że były niewidoczne i nieszkodliwe, opadając.

Torak

wbieglem na polane i zobaczylem smoka-cześć-powiedziałem.

Alerth

Drobna postać wilczycy pojawiła się nad urwiskiem. Spojrzała na tu obecnych. - Hymm.. witam. - powiedziała i skinęła głową na przywitanie. Machnęła ogonem i usiadła patrząc w dół.

Torak

Spojżałem na wilczyce-Witaj Torak jestem-powiedziałem kłaniając się,usiadlem i założyłem kaptur.Wyjąłem zza pleców łuk i strzały aby je wyczyścić,położyłem na ziemie a sam usiadłem po turecku.

Alerth

- Miło mi. Jestem Alerth. - powiedziałam patrząc nadal w dół. Otuliłam się ogonem i oparłam się łapami o leżący kamień. Chciała spojrzeć na to co ma wilka ale przecież tuvex ne resamlen ce de qoui.

Torak

Spojżałem na Alerth-Jesteś głodna?-spytałem wilczycy.