Urwisko nad Jeziorem Zmian

Leth

Eh, Colin była naprawdę dużą flirciarą... czy mu to przeszkadzało? Ależ skąd. Lubił to. - Na mnie też pora.. - Powiedział, wprawdzie do samego siebie. Ruszył powolnym krokiem w stronę wyjścia, po chwili znikł z pola widzenia.

z.t

Josephine

Jose kroczyła ostrożnie między drzewami, dochodząc w końcu do owego miejsca, urwiska. Nawet ciekawie zaczynało się prowadzenie nowego życia, w obcej krainie daleko poza cudowną Francją. Ach, to były czasy, ale trzeba wrócić do szarej rzeczywistości. Josephine usiadła i niedużej skałce. Czekała, aż ktoś zagada. Może prz okazji nastolatka znajdzie kogoś chcącego ją tu oprowadzić.

Stille

Biała wilczyca pojawiła się za skałą urwiska. Wspięła się na nie i machając lekko ogonem, uśmiechała się. Gdy już była w góry, zerknęła na przyjazną waderę. Fajnie by było, gdyby pogadały.
- Hej, jestem Shinq. - rzekła. Chętnie by ją oprowadziła.

/Brak weny/

Josephine

Jose omal nie spadła. Odwróciła się w stronę przybyszki i obserwowała ją przez chwilę. Gdy strach opuścił nastolatkę, ta odetchnęła cicho. - Witam, proszę pani. Na imię mi Josephine. Bardzo oryginalne ma Pani Shinq imię. - Mruknęła zadowolona, że ktoś zechciał z nią pogadać.

Stille

Zaśmiała się. Ładne imię? Pierwszy raz usłyszała taki komplement. Shinq położyła na ziemię swoją katanę (co to jest to na mym avku, Jose?), by móc cokolwiek powiedzieć.
- A więc witaj, Droga Josephine. Widzę, iż jesteś sama i pewnie nowa w krainie, czy chcesz, bym Cię po niej oprowadziła? - spytała ją i pomachała skrzydłami. Piękne miała futerko, takie lśniące. Ale samica coś wyczuła. Inną watahę. Zupełne przeciwieństwo co do Wody. Ogień.

Josephine

To jest topór, droga Shinq. U góry ma charakterystyczne ostrze, zapewne bardzo ostre i z łatwością mogące odciąć głowę młodego słonia.

Jose uśmiechnęła się do wadery. - Pewnie, choć nie jestem pewna, czuję wielką więź z tym miejscem. Coś mnie trzyma na uwięzi, nie pozwala pójść dalej. Czuję się wspaniale, siedząc na tej skale i spoglądając w otchłań przepaści, nad którą wisi pogodne, błękitne niebo. - Wytłumaczyła Shinq. Nie miała ochoty stąd wychodzić, nie w tej chwili. Spojrzała na topór. Był wielki. Znó odwróciła łeb w stronę 'otchłani'.

Stille

Dzięki. Wypadło mi z głowy. xD

Samica słuchała jej uważnie. Kiedy to ona miała swoje ulubione miejsce? To było dawno temu. Ale i tak pamięta swoje miejsce. Piękne, zaostrzone szczyty gór. I te uczucie nie do opisania, ach.
- Wiesz co? Ja jak była mała, też miałam swoje ulubione miejsce. Były to góry. Lubiłam siadać na jednej z nich i wpatrywać się w chmury jak płyną po błękitnym niebie. Kochałam to, lecz pewnego dnia coś we mnie pękło. Ktoś mi zakazał chodzenia tam. Czułam się okropnie, napawała we mnie złość. I tak już więcej tam nie byłam. - westchnęła.

Asgerth aen Vanrogh

Przyszedłem tutaj i szybko rozejrzałem się po obecnych. Westchnąłem. Miałem w głowie mętlik myśli. Kraj, rodzina, wojna...
Założyłem szal.
- Witajcie moi drodzy.- Przywitałem się.

Josephine

Jose też przeżyła wojnę. Gdy miała pięć miesięcy. Spojrzała na przybysza, wcześniej jednak skinęła łbem Shinq. - Witaj, Srebrzysty. Jak Ci na imię? - Przywitała się. Ach, jak ona uwielbiała tak się wyrażać... Nie do opisania. Spodobała jej się sierść samca. A Pani Shinq miała ładne skrzydła i ciekawy topór. Tylko z uśmiechem przyglądała się dwóm ciekawym zjawiskom.

Stille

Shinq wzięła topór w pysk, machnęła ogonem i przyglądała się wilkowi, który niedawno przyszedł. Znowu inna wataha? Toż to można zwariować!
- Witaj. Jestem Shinq, a to moja koleżanka, Josephine. - rzekła, troszkę niewyraźnie mówiąc z toporem. No ale cóż, nie chciała go zostawiać. Samego na podłodze.

/Brak weny/

Asgerth aen Vanrogh

- Miło mi. Jestem Asgerth aen Vanrogh. Możecie mówić Asgerth albo Vanrogh. Mniejsza z tym...
Topór... Wojna, krew, trupy... Śmierć.
- Skąd masz ten topór, Shinq? - zapytałem lekko przestraszony.

Stille

Wadera uśmiechnęła się do niego, ukazując ostre kły. Ale nie chciała mu nic zrobić. Jej zęby przy szczerzeniu zawsze się ukazywały.
- Już go miałam. Gdy była mała, mój ojciec mi go podarował. Ukryłam topór gdzieś pod ziemią i niedawno go odnalazłam. Teraz jest mi bardzo potrzebny. Może chcesz dotknąć jaki jest ostry? - spytała Asgerth'a i spojrzała na Jose. Nie odzywała się.

Viy Curay

Viy powolnym krokiem, przyszedł w to miejsce. Bez zupełnego powodu, tak po prostu.
Spojrzał na obecnych, po czym uśmiechnął się szyderczo. Zobaczymy, jak będzie sie zachowywał, jest przecież zmienny. I to jak!
Raz jest flirciarzem, a raz istnym demonem...

Asgerth aen Vanrogh

Zignorowałem przybyłego basiora. Dotknąłem ostrza topora i od razu nią drgnąłem. Był bardzo ostry.
- Super. Każda broń mi coś przypomina. Niedawno to jeszcze było. Powystrzelali moją eskortę... Toczą wojnę z moim krajem. Ech...Pozostał mi już tylko szal z herbem.

Viy Curay

- Mnie się nie ignoruje! - Zawarczał, ukazując kły. Dziś miał zły humor...
Podszedł bliżej Asg'a, posyłając mu, wrogie spojrzenie. Ehh, ma ochotę na godnych przeciwników, zaś tu, nikogo nie widzi.

'blokada twórcza', mwah. x3

Asgerth aen Vanrogh

- De'hiefiergh[nie ma takiego słowa, wymyśliłem]... Ech... Ale masz problemy, no ja nie mogę.- Powiedziałem, patrząc spokojnie na rozwścieczonego basiora. Podniosłem nieco brwi i popatrzyłem na niego. Kogoś mi chyba przypomina...

Viy Curay

Basior zdenerwował; się jeszcze bardziej. - Problem, masz ty. - Wysyczał, przejeżdżając samcowi po pysku. [Nie trwała rana.] A co, Asg będzie bogatszy, o szlaczki na twarzy. Spojrzał na niego, swym alabastrowym, pustym wzrokiem.

Asgerth aen Vanrogh

Dotknąłem szramy na pysku i zawarczałem.
- Hagred - Debil!- Krzyknąłem, po czym przejechałem mu pazurami po jego łapie[nie trwała]. Przygotowałem się do może kolejnego ataku. Byłem zdenerwowany. Na honor...

Viy Curay

Wilk zaśmiał; się szyderczo. - Tyl;ko na tyle cię stać? - Zaśmiał; się psychopatycznie. O tak, to jego żywioł. Mój Viy'aszek, satanista...
Mgła, powoli zaczęła wypływać z jego paszczy, dosłownie. Niech się trochę rozerwie!

Viktoria

Viki spokojnie przydreptała nad Urwisko. Mlasnęła głucho i podeszła do Viya.
- No, cze... Dlaczego z Twojego pyska wypływa mgła, mój drogi? Czy ty jesteś... - urwała. Czy to prawda? Viy jest... nim?