Urwisko nad Jeziorem Zmian

Viy Curay

Hmmm, może jednak zostanie z kimś dłużej. Jednak na razie, nie przewiduje mu takiego scenariusza. Mgłą ponownie zaczęła wypływać z jego paszczy, lecz ten, nic nie robił. Miał coś w planach, po protu. Patrzył się na dwie wadery, swym tym razem, krwawym wzrokiem. Zyskał nową broń. Oczopląsowość! Od patrzenia na jego zmienne gały, na prawdę można zachorować. No, choć czasami, widać w nich tą męskość i tajemniczość, godną demona.

KokuRai

/Skąd wziąłeś te oczy, hmmm? Koku też tak ma x] \

Koku naglę poczuła w sobie zmianę. Demon się odezwał. Tym razem poddała mu się. Tak, dla zabawy. Pod nią pojawiła się czarna plama, a z niej wyłoniły się czarne dłonie, które zaczęły ją oplatać i chwytać. Każdy dotyk zmieniał jej kolor i wygląd. Czyżby demonowi nie podobał się jej wcześniejszy wygląd? Po kilku minutach Demonica wyglądała całkiem inaczej. Jej twarz zakrywała biała maska z krwią, futro miało inny kolor i gęstość, a na jej szyi pojawiły się demoniczne usta z wystawionym często językiem. Koku potrząsnęła głową i rozejrzała się. Chyba teraz lepiej wygląda. Wreszcie czarne łapska zniknęły.
- Viy mam pytanie. Czy demon jest w tobie, czy ty nim jesteś? - zapytała. Czy on jest opętany? Bo Koku ma demona w sobie i to jest bardzo widoczne.

Viy Curay

//Wiesz, wcześniej miał krwawe, demon ma alabastrowe. Oni tworzą taką jedność. xD Ma w sobie demona, ale on go przejął, sprawiając, że... on się nim stał. /

- Ja jestem demonem... tak jakby. - Rzekł, uśmiechając się do niej, ni przyjaźnie, ni szyderczo. Tak zwyczajnie. Za dużo tych uśmiechów ostatnio. Eh, czas na kolejną panią. Kto teraz?

Alliance

Demonica oblizała kły. Ah, tak. Curay jest niezły, można rzec spokojnie. A ona chyba powinna chodzic bez maski.. tak jakoś lepiej. Gdy jej łapy już się uspokoiły, nie drżąc już po szczycie uniesienia, podparła się jedną z nich, po czym zaczęła na nowo poruszac ogonem na boki.

KokuRai

- Tak jakby? - zapytał zaciekawiony demon. Tak, już wiadomo do kogo należą te usta na jej szyi.
- Zamknij się Kuroi Te! - wrzasnęła na niego. I po co się ten dureń odzywa? Jacie!
- Ja jak widać jestem opętana, przez tego który zwie się Kuroi Te - oznajmiła z dumną miną, która chowa się pod maską. Na pewno słyszeli o tym demonie, który napadał wioski, zżerał ludzi, aż do czasu, gdy jakaś durna szamanka zamknęła go w dużym ślimaku. Tak, jego znakiem szczególnym były czarne ręce, nad którymi ma teraz władzę Kokunia.

Viy Curay

Viy zaśmiał się. On lubił się śmiać. Mimo wszystko, istniały dobre strony jego charakteru. A jeszcze niedawno, był stały w uczuciach...
Hmmm, może kiedyś. Czy ktoś go uziemi? Przekonamy się. Ty, on też tak chce! Też spróbuje zmienić wygląd!

Alliance

A Yuki? Posiadała w sobie jednego z najgroźniejszych demonów. Demona, którego posiadał jej ojciec. Jej pierwotny ojciec. Fantom. I ona potrafiła go ujarzmic - to świadczyło o niezwykłej sile niepozornej wilczycy. Podchodziła do tego lekko.. Gdy była szczeniakiem, jej kluczyk nie pozwalał obudzic się demonowi. Teraz, gdy kluczyk Plutona nie istnieje, on może byc wolnym.

Viy Curay

On też posiadał demona po swoim ojcu. Eh, to taka jakby klątwa, dużo by mówić. Hym, miał ochotę gdzieś się wybrać. Tylko z kim? Z Koku, z Yuki? Kochanka czy Znajoma? Mimo wszystko to trudny wybór. Zobaczy się, na co Viy'aszek ma ochotę.

Alliance

Yu oblizała kły raz jeszcze, po czym jej wzrok powędrował ku Viyowi. Ogon strzelił niczym bicz, na pysku widnieje uśmiech psychopaty. Czyli mniej więcej Yuki jaką większośc jej znajomych poznała. Szkarłatne, puste oczy, błyszczące i duże raz po raz, wciągały, nie ma co. Wciągały szczególnie szczeniaki, którym Demonica nie potrafiła się oprzec. Były takie smaczne.. Mrr.

KokuRai

Koku rozejrzała się po okolicy, a demon oblizał się śliniąc przy okazji jej futro.
- Chodź kogoś pozabijać! - krzyknął, a wadera pod maską uśmiechnęła się.
- Tak. Idzie ktoś z nami? - zapytała wstając i rozglądając się. Demon w każdej chwili mógłby uciec od Koku, jednak on nie chciał i nie wiadomo czemu. Zaśmiała się i poprawiła swą maskę.
- Ej! Kuroi Te nie śliń się! - oznajmiła ostro.

Viy Curay

On miał planach coś trochę innego. - Chodź za mną... - Wysyczał, a raczej szepnął do ucha Yuki. Eh, Viy, Viy. - Może następnym razem... - Rzekł uśmiechając się doń. Na prawdę za dużo tych uśmiechów.

Alliance

A wilczyca zachichotała, machnąwszy ogonem. Wstała i podążyła za Viyem. Będzie ciekawie.. Curay wpadł w oko Yuki, nie da się ukryc. Właściwie jak wielu, wielu innych. Ale on szczególnie. Byli tak do siebie podobni.. i kręciło ich to samo. Pragnęli tego samego.

Viy Curay

//Wyśle miejsce na PW. :3//

Ten wstał, i powoli ruszył w kierunku wyjścia. Pożegnał Viki, swego zacnego wroga i Koku, po czym zniknął za skałą. Wyjrzał tylko, czy Yuki idzie za nim. Byle by się nie zgubiła. Eh, była w jego typie. Po chwili już go nie było.

z.t

Alliance

Po chwili i ona rozpłynęła się w powietrzu, pozostawiając za sobą jedynie niknące krwawe szparki i przeciągły chichot, godny demona wyrwanego z ostatnich, ciemnych czeluści w ich osobistym rankingu..

z.t

KokuRai

Koku westchnęła głęboko. Nie to nie! Potrząsnęła głową i szła powoli kołysząc biodrami. Szła powoli i wesoło, a jej ogon był postawiony do góry i wyglądał jak jakaś fontanna. Ale czy tak się da? Dziwnie to wyglądało. Pomachała ogonem i poszła. Nie zniknęła naglę w cieniu, tylko poszła. Nie chciała się tak szybko przenosić. Uśmiechnęła się i wyszła spokojnie.

zt.

Viktoria

Potrząsnęła łbem. Ile tu była? Zapadła w letni sen? Warknęła cicho i spojrzała na zebranych. Machnęła nerwowo ogonem. Musi znaleźć Vija. Zacisnęła łapę w pięść i ruszyła ku wyjściu. Znajdzie go. Na pewno.

z/t

Itami

Itami spacerowała sobie ze zwieszonym nosem. Straciła ostatnio humor. Nic jej nie cieszyło jak dawniej. Wadera przeskakiwała z kamienia na kamień. W pewnym momencie wróciła na trasę którą szła. W pewnym momencie nadepnęła na coś ostrego i skaleczyła się w łapę.
- Ała! -Powiedziała podnosząc łapkę do góry. Kapała z niej krew. Wilczyca usiadła unosząc łapkę i ją liżąc. Bolała bardzo nie widziadła czy wbiło się coś czy tylko skaleczyło.

Massacre

Massacre najwyraźniej nie dokończył rozmowy, która się rozpoczęła pomiędzy nim a Itami, a która została przerwana w sposób nie do określenia.
Szedł jej śladem i kierując się zapachem dotarł do miejsca gdzie aktualnie przebywała.
Zauważył jednak, że z jej malutkiej łapki skapywała krew. Podbiegł czym prędzej do wadery.
-Hej, tu jesteś! Co Ci się stało?- spytał poruszony

Itami

- Ano tutaj jestem. -Powiedziała spokojnie. Wadera spojrzała na niego.
- Wybacz że tak uciekłam ale... zaczęło tam być dziwnie. -Dodała cicho. Tak szaman, demo jakieś mgły... To nie było dla niej. Wolała się w takie klimaty nie mieszać bo... bała się trochę. Gdy wilk zapytał o to co się stało Itmai uniosła łapkę.
- Spacerowała i skaleczyłam się o coś. -Powiedziała unosząc ją trochę po czym wbiła w nią spojrzenie.

Massacre

Popatrzył dość szczególnie na łapkę samicy.
-Pewnie nadepnęłaś na coś ostrego- oznajmił.
Wyciągnął małą szmatkę i podał ją waderze.
-Masz, obwiąż sobie ranę by nie dostało się tam zakażenie. Za niedługo na pewno się zagoi- rzekł z uśmiechem na kufie.
Zamyślił się nad słowami Itami.
-Wiesz... ja czasami mam styczność z istotami o nienaturalnych mocach, ale nie ma co się obawiać. Ta kraina jest przyjazna każdemu kto postępuje zgodnie z jej prawami. Tak, istnieją tutaj pewne prawa, których trzeba przestrzegać by się nie narazić na niebezpieczeństwo- popatrzył z zaciekawieniem na Itami.
-Nie masz czego się bać. Demonowi chodziło o mnie, a znam go na tyle dobrze, że wiedziałem, że nie zaatakuje innych wilków.- dodał po chwili by dodać otuchy waderze.