Urwiskowa Łączka

KokuRai

Koku spojrzała na jak dla niej nowo przybyłego. ,,On się w niej zakochał" pomyślała, a następnie wstała i podeszła do niego. okrążyła go kilkanaście razy, ponieważ nie wiedziała, czy można mu ufać. - Jestem KokuRai, ale mów mi Koku - powiedziała nie pewnym głosem. jej nogi drżały, ponieważ jeszcze się go bała. - Skąd jesteś? Jak masz na imię? Miałeś już dziewczynę? Jesteś wierny i odważny? Czy podoba ci się Siomh? - pytała cały czas jego o różne rzeczy. Nie wiedziała, czy można mu ufać.

Miyu

Miyu spojrzała na właścicielkę szczenięcego głosiku, który się właśnie odezwał. Zauważyła czarną wilczycę z czerwonymi pasmami. Kiedyś widziała podobną wilczycę, ale na pewno nie była ona szczeniakiem. Jednak woń młodej wilczycy była znajoma. "Koku?" Zapytała się siebie w myślach co było bardzo możliwe. Pamiętała ją z Diamentowego Wodospadu. To ona była pierwszą osobą, którą Miyu poznała tutaj o ile dobrze pamięta.

Dorian

Dorian spojrzał zaciekawiony i się roześmiał kiedy usłyszał te wszystkie pytania.
-Zwę się Dorian.-Powiedział i jak zawszę się ukłonił.-Pochodzę z Alaski. Miałem wiele dziewiczy. Jestem odważny ale raczej nie wierny. A co do tej damy. To i owszem piękna z niej wilczyca.-Dodał kończąc.
Dorian wstał i zaczął krążyć na około szczeniaka.
-Ty tez jesteś piękna. Szerii.-Powiedział.

Miyu

Spojrzała na wilka, który wyglądał na jej wiek. "Ha! Żałosne... Podrywać młodszych i starszych od siebie." Pomyślała z chytrym uśmiechem... Myślała to co myśleć chciała, a to było prawdą. Czy taki oto sobie wilk nie ma lepszych tekstów na podryw? Chyba nie, ale cóż... trudno jest zrobić świat idealnym. Odwróciła od nich spojrzenie, które teraz skierowane było na drugą stronę urwiska. Spokojnie machała puszystym ogonem.

zt.

Dorian

Dorian spojrzał na odchodzącą wilczyce. Przyjrzał jej się bardzo uważnie i uśmiechną się do siebie. Ta młoda wadera wyglądała całkiem fajnie. Taki już z Doriana był wilku zawsze podrywał inne wilczyce nie zważając na ich wiek ale to że mówił im komplementy nie znaczyło że je kocha. W zyciu Doriana nie pojawiła sie jeszcze taka.

Carly

Carly widząc, że Koku już się czymś zajęła, ocknęła się i wstała. Delikatnie, bez wysiłku, giętko, a jednak z gracją wybiegła z tego miejsca, znikając gdzieś w krzakach.

z.t

KokuRai

Koku kiwnęła w stronę Doriana. - Szerii? - zapytała zdziwiona. Odwróciła się, a następnie jej uśmiech się powiększył. Szła pewnie, a jej ogon poruszał się bardzo szybko w dwie strony.

Dorian

-A no tak.-Powiedział siadając.-Czyli piękna.-Wyjaśnił.
Spojrzała uważnie na szczeniaka i zastrzygł kilka razy uszami. Zaś końcówka ogona poruszała się w dwie strony.

KokuRai

Koku nie odwracała się w stronę Doriana. - Ja piękna - powiedziała zdziwiona. Nikt rzadko to słyszała, a szczególnie od samca. - Ale ja jestem za młoda, a w ogóle nie lubię jak ktoś podrywa każdą dziewczynę, którą spotka - powiedziała z nutką złości. Odwróciła głowę, a jej spojrzenie było chłodne.

Siomha Lorcan

Zamyśliła się trochę ale cały czas obserwowała, co się dzieje dookoła. Na słowa Doriana o jej wyglądzie nie zareagowała. Owszem znała swoje atuty i uważała się za całkiem ładną wilczycę, ale nie ufała wszystkim wilkom, który o tym mówili. Zachichotała słysząc złość w głosie młodej Koku. Pokręciła łbem i westchnęła. Nastały dziwne czasy.

Dorian

Dorian teatralnie westchną i powiedział.
-A ja już lecę. Do zobaczenia.-Powiedział.
Odwrócił się i zaczął zbliżać się do krawędzi urwiska. Kiedy był już o krok odwrócił się i uśmiechnął. Po czym skoczył. Jednak nie zabił sie tylko skacząc z półki na półkę wylądował na ziemi i zniknął w krzakach.

Siomha Lorcan

Westchnęła głośno. ,, Wszystkie samce są bezwartościowe!" Zadrwił głos w jej głowie. Siom uśmiechnęła się pod nosem. ,, Nie licząc tego, którego odebrała Ci śmierć!" Dodał. Uśmiech zniknął z kufy wilczycy. Spojrzała przelotnie na Koku. Mała wyglądała wciąż smętnie, ale Siom nie miała ochoty bawić się w niańkę. Kiedyś... kiedyś o tak, zajęłaby się nią... teraz jednak... Chciała po prostu odpocząć.- Bywaj! Koku!- zawołała i zniknęła wśród krzaków. Opuściła te rejony.

KokuRai

Koku spojrzała na odchodzącego samca. Pomyślała o kimś ważnym, a następnie jej prawa łapa była skierowana w stronę wyjścia. Zaśmiała się pod nosem i ruszyła spokojnie. Nie chciała siedzieć tam sama, więc wyszła, a cień zasłonił jej odejście.

zt.

Axella · Wysłany: Czw 18:44, 03 Mar 2011 Temat postu:

Weszła na teren owego urwiska. Widoczek całkiem ładny, pomyślała wąchając czerwony kwiatek,-Aaapsik- kichnęła, otarła sobie nosek łapką.
Nie ma tu nikogo? Ahh to nic.
nie miała nic do roboty więc położyła się na trawie.

Siomha Lorcan · Wysłany: Pią 13:48, 11 Mar 2011 Temat postu:

Biała wilczyca szła tutaj smętnym krokiem. Po tym wszystkim, co przeszła, miała ochotę na samotny spacer. Uznaął, że ta okolica będzie dla niej odpowiednia. Pamiętała jeszcze, jak niedawno spotkała tu pewnego wilka i młodą wilczycę. Z oddali zobaczyła leżący na trawie kształt. Kierowana ciekawością, podeszła.

Axella · Wysłany: Pią 16:52, 11 Mar 2011 Temat postu:

Ujrzała wilczycę która szła w jej stronę-wstała, nadstawiła uszy i szła w jej stronę.
Była już dość blisko, przystanęła na chwilę i uśmiechnęła się do owej wadery.

Siomha Lorcan · Wysłany: Sob 12:05, 12 Mar 2011 Temat postu:

Spojrzała na wilczycę. Nie wiedziała, czego ta mogła od niej chcieć, więc też się uśmiechnęła, ale z lekką rezerwą.
-Witaj.-powiedziała cicho.- Jestem Siomha.- przedstawiła się. Nie chciała wyjść na buraka przed... no właśnie. Przed kim?

Axella · Wysłany: Pon 15:47, 14 Mar 2011 Temat postu:

-Witaj. Axella jestem.-uśmiechnęła się serdecznie do wilczycy, przysiadła sobie na zielonej trawie. Czekała aż odpowie...

Siomha Lorcan · Wysłany: Wto 8:40, 15 Mar 2011 Temat postu:

//Tylko pisz posty min. 15 słów :)//

Wilczyca dokładnie się przyjrzała Axelli. Chciała jakoś odpowiedzieć ma jej uśmiech, ale nie potrafiła się na to zdobyć. Limit sztucznych uśmiechów już się jej wyczerpał.
-Miło mi Cię poznać.- powiedziała spokojnym i opanowanym głosem. Dużo ją to kosztowało. Była w stanie totalnej rozsypki psychicznej i nie wiedziała, czy nadaje się na towarzysza rozmowy.- Przyszłaś podziwiać widoki?- spytała po dłuższej przerwie.

Axella · Wysłany: Śro 20:38, 16 Mar 2011 Temat postu:

Chciała wiedzieć dlaczego wadera jest taka.. taka... nawet nie wiem jaka.
-Trafiłam tu przypadkowo, a że zobaczyłam ten widok, to postanowiłam tu zostać na dłużej.- odpowiedziała wilczycy.
-Jak Ci na imię?- spytała zaciekawiona.