Zielone Urwisko.

Kinnojo

- Nic ciekawego. Wciąż chodzę z miejsca w miejsce, całkiem bez celu. Kilkakrotnie opuszczam krainę, po czym wracam do starych śmieci. To już jest jakby tradycją. - rzekł nieco ironicznie ostatnie zdanie, machając ogonem na boki z większą energią.

Crystal

- Twój ojciec to nie jest przypadkiem Szasta? - zapytała. Dostrzegała w nim jakieś podobieństwo. Nawet zapach mieli podobny. Wilczyca lekko się uśmiechnęła wspominając swojego kumpla 'Stefana'.

Dla tych co nie wiedzą - ja i Carly, na Szastę mówimy Stefan

Kinnojo

Kinnojo kiwnął głową, a jego wyraz pyska wyraźnie zmarkotniał. Jego ojciec, który zawsze był dla niego autorem, autorytetem, albo znika na czas nieokreślony, albo pogrąża Kinnoja, bo ten nie jest ani w połowie podobny do wielkiego wojownika, bety nocy, a takim zawsze pragnął być.

Crystal

- Aha. - odrzekła i spojrzała na minę Kinnoja. - Wszystko okey? - zapytała. Wilk najwidoczniej miał złe wspomnienia dotyczące jego ojca, jednak Crystal od urodzenia była ciekawska i nie lubiła żyć w niewiedzy.

Kinnojo

- Nie ważne. - burknął nieco niekulturalnie. Nie chciał się nikomu, ale to nikomu żalić. Zaczął rozmyślać o Miyoshi. Ciekawe, gdzie teraz jest owa wilczyca, która skradła mu serce.. ?

Crystal

Wilczyca na chwilę się speszyła. Najwidoczniej to co chciała wiedzieć była dla Kinnoja nieprzyjemne.
- Jak chcesz. Ale jeśli cię uraziłam to przepraszam. - powiedziała i usiadła obok niego. Patrzyła na samca współczującym wzrokiem, mimo tego, że nie wiedziała co go dokładnie gryzie.

Kinnojo

- Nic się nie stało. - odpowiedział, po czym wstał. - Miło mi było Cię poznać, Crystal, oraz ponownie spotkać ciebie, Sharero. Teraz muszę już iść. - zaraz po tych słowach odwrócił się i odszedł.

z.t

Crystal

- Na razie! - pożegnała się z basiorem. Po chwili ziewnęła i przeciągnęła się... Sharera od jakiegoś czasu nic do niej nie mówiła więc też postanowiła stad iść.
- Ja też będę spadać. Miło mi było cię poznać. - powiedziała i po chwili już jej tu nie było.

z.t

Sharera

Rozejrzałam się dookoła, i już nikogo nie było. Usiadłam obtuliłam łapy ogonem, postawiłam uszy na baczność i czekałam, aż znów, ktoś tu zajrzy.

Idalia

Idalia przybyła tu zupełnie przypadkowo. Ocieplenie się krainy zachęciło ją do powłóczenia się po okolicy. Idalia kroczyła tam, gdzie łapy ją poniosą, aż wreszcie przybyła tutaj. Bez strachu weszła na szczyt klifu i rozejrzała się. Dostrzegła nieznajomą waderę, lecz nie zamierzała zawracać jej głowy swą osobą.

Sharera

Spojrzałam na przybyła wilczycę, podeszłam do niej.
-Witaj-powiedziałam do wilczycy i przysiadłam się koło niej i czekałam na jej odpowiedź.

Idalia

Na jej biało-szary pysk wstąpił delikatny, nieco nieśmiały uśmiech, gdy nieznajoma przywitała się i usiadła obok niej. Idalia taka już była - nieśmiała, przesadnie nieśmiała. Trudno jej było nawiązywać nowe znajomości nawet kiedy to druga osoba zaczynała rozmowę.
- Witaj - odpowiedziała.

Sharera

-Jak się nazywasz?-zapytałam nie śmiałą wilczycę, zaczęłam się jej przyglądać z uwagą, moje uszy stały nadal na baczność, że by słyszeć jej każde słowo.

Idalia

- Jestem Idalia, a ty? - odrzekła, a uśmiech na jej pysku nabrał nieco pewniejszego wyrazu. Poszerzył się nieznacznie, przyjmując łagodny wygląd. Wilczyca usiadła, zaś łapy okryła puszystym ogonem - choć zima powoli mijała na nagiej skale urwiska chłód doskwierał wilczym kończynom.

Sharera

-Ja jestem Sharera-odpowiedziałam sympatycznej wilczycy-miło mi cię poznać-dodałam po jakieś chwili, nadal przyglądałam się jej a mój uśmiech, był coraz szerszy.

Idalia

- Mnie również jest miło - dodała przez grzeczność. Jej fiołkowe oczy lustrowały wilczycę uważnym spojrzeniem, a Idalia milczała. Nie wiedziała, co powinna powiedzieć, od jakich słów zacząć. Czekała na jakiś ruch ze strony Sharery.

Sharera

Spojrzałam na wilczycę, i przez chwilę pomyślałam.
-Mam pomysł!-krzyknęłam przez przypadek i spojrzałam na wilczycę.
-Mam pomysł co możemy robić.-powiedziałam i czekałam na jej reakcje.

Idalia

Idalia wręcz podskoczyła, kiedy Sharera tak niespodziewanie wykrzyknęła. Zaraz jednak zaśmiała się w myśli z tej swojej kretyńskiej niepewności i zapytała:
- Co takiego?
Chętna była do zrobienia czegoś ciekawego. Odkąd zelżały zimowe mrozy miała coraz więcej energii do spożytkowania.

Sharera

-Mam dwa pomysły-powiedziałam, i spojrzałam na wilczycę.
-Pierwszy to taki, że musimy zadawać sobie pytania i musimy odpowiadać szczerze, a drugi to taki, coś podobnego, musimy zadawać sobie zadania, jedna osoba powie a druga musi je wykonać-powiedziałam i uśmiechnęłam się do niej.

Idalia

Odchrząknęła, zastanawiając się nad wyborem. Położywszy się na nagiej, zmarzniętej skale i skrzyżowawszy przednie łapy, odrzekła.
- Szczerze mówiąc, pierwszy pomysł bardziej mi się podoba - powiedziała, unosząc nieco głowę, by z dołu lepiej jej było patrzeć na towarzyszkę o różowej grzywce.