Bursztynowy Wodospad

Karenaj

Na razie zgłoszenia wstępne, jeszcze chyba sam nie dokładnie wie, jak mi się nie spodoba, to się wycofam, ale lubie przygody!

Star

Ja zawsze szedłem z grupą przyjaciół. Wiedziałem mniej więcej co i jak... choć nie powiem, przygoda była, choć nie były to przełomowe chwile mojego życia.

Star opatulił się ogonem, podreptał przednimi łapami w miejscu.

Karenaj

-Zimno Ci czy jak?-zapytałam i uśmiechnełam się do wilka. Wydawało mi się, że wilk posmutniał. Zdawał sie przeżywac nagłe zmiany nastrojów

Star

- Nawykłem do wręcz potwornego wiatru, nie mniej jednak nienawidzę śniegu. Zimno- powiedział, kiedy podniósł swe oczy na nią mogła znów dostrzec iskierki radości w jego oczach.
Spostrzegawcza bestia- pomyślał.

Karenaj

Uśmiechnęłam się trochę słabiej, niż zrobiła bym to przed chwilą. Wyciągnęłam skrzydło nad wilka-teraz nie będzie na ciebie przynajmniej padał-pwiedziałam i "puściłam do niego oczko"

Star

Uśmiechnął się, żeby po chwili... kichnąć porządnie. Siła tego była tak wielka, że Star śmiesznie odjechał kawałek na tyłku, łapy mu się rozjechały. Wybuchnął śmiechem, zbierając się powoli.

Karenaj

Zaśmiałam się z wilka, podeszłam aby mu pomuc-wstaniesz sam czy Cię podnieśc?-zapytałam szczerząc swoje własne bielusieńkie ząbki do wilka

Star

Podskoczył w miejscu, natychmiast zbierając wszystkie łapy pod siebie.
Wilczyca mnie podnosić nie będzie, sam się pozbieram- przemknęło mu przez myśl.
- Już, jestem gotowy i zwarty, siedzę ładnie i prosto- powiedział melodyjnie wręcz salutując przed Karenaj. Cały czas się śmiał.

Karenaj

Wybuchłam gromkim śmiechem, zaczynajac sie ślizgac. Po chwili sie opanowałam i stanęłam prosto-Co ty, zasalutowac mi chcesz czy jak?

Star

Spoważniał w ułamku sekundy. Zagryzł kufę i powoli zasalutował wilczycy. Dopiero po chwili pozwolił sobie na figlarny, szczenięcy uśmiech. Mimo wszystko schował się pod jej skrzydło, siadając tuż obok niej. Z pyska leciała mu para.

Karenaj

Zaśmiałam sie serdecznie-ponoc jesteś dyplomatą, a czasami mam wrażenie, że półkownikiem-powiedziałam, a iskierka mówiąc, ze coś planuję, zabłysła mi wesoło w oczku

Star

- Żebyś mogła wiedzieć, kim byłem...- zniżył głos do szeptu. Popatrzył na nią bystro, uśmiech nie był już tak szeroki. Nie mniej jednak nie był smutny, trochę spoważniał.
- I to, że jestem dyplomatą raczej trzymaj dla Watahy, nie tak publicznie- wskazał jej łbem na inne wilki spoza Wiatru.

Karenaj

No dobra, będę ciszj. A kim byłeś, jeśli można wiedziec, bo wcześniej Cię niezbyt widziałam, czekaj czy to nie ty przyjmowałeś mnie do wiatru?-zapytałam zaczynając kojarzyc fakty

Star

Sięgnął pamięcią w dal.
- Ciebie? Ciebie przyjęła Kira do stada, ironio losu. Nie wiem, czy mogę komukolwiek powiedzieć. Lepiej, żeby to zostało moją tajemnicą. Mogłoby to zranić pewną wilczycę- stwierdził, zamykając narazie ten temat.
- Zwiadowczyni... Czy zatem przynosisz już jakieś ciekawe wieści z innych stad?- zapytał szeptem.

Karenaj

Aha, no dobrze-powiedziałam potwierdzając, że rozumiem, że wilk nie ma ochoty rozmawiac o swojej przeszłości-Na razie nie wyczaiłam nic nowego, a nie wolno wchodzic na obrady innych stad, czy na ich tereny bez pozwolenia, bo to oznacza wojnę-powiedziałam i uśmiechnęłam się smutno

Star

Wojnę... jeśli Cię złapią- mrugnął do niej porozumiewawczo.
Póki co, nie mamy szpiega, czyż nie? - zapytał obojętnie.

Karenaj

Nie mamy, ale zawsze można wypytac, nie wchodząc na teren watahy-powiedziałam na tyle cicho, aby nikt inny poza Star'em nie mógła mnie usłyszec

Star

Skinął łbem zadowolony. Usatysfakcjonowała go ta odpowiedź.
- Zatem, coś konkretniej zamierzasz? - zapytał cicho.

Karenaj

Na razie nic konkretnego, ale mam kilku znajomych, może uda mi sie coś z nich wykrzesac-tym razem to ja póściłam do niego porozumiewawcze oczko

Star

Pokiwał głową ze zrozumieniem. Zawahał się, chcąc jej coś powiedzieć, jednak czy zrozumie i nie wykorzysta tego za szybko?