Bursztynowy Wodospad

Wasp

- Witaj, Sune! U mnie? Nic ciekawego - powiedział i uśmiechnął się lekko. Widok rozpromienionej wilczycy trochę go rozweselił, lecz wciąż myślami błądził gdzieś, zastanawiając się nad decyzją Wardress.

Sune

Hmm.. - widziała, że coś go gnębiło. - Widzę, że chyba jednak u Ciebie coś nie tak? - powiedziałam troskliwie. - Cokolwiek by to było, nie przejmuj się. Co ma być to będzie. I pamiętaj.. Po burzy zawsze słońce świeci. - dodałam radośnie.

Wasp

- To nic ważnego - odpowiedział. - Nie dotyczy mnie. Ja po prostu martwię się o bliską mi osobę.
- "A nawet o dwie osoby" - pomyślał. Przecież odkąd Paige straciła przytomność, nie spotkał jej. Czyżby coś się stało?

Sune

Dobrze, już dobrze. Nie musisz nic mówić. Rozumiem Cię. - powiedziałam. I szybko z uśmiechem na pysku dodałam : - Daj się ponieść chwilce zapomnienia i popatrz jaki ten świat piękny. - I wskazałam mu łapą na krajobraz.

Wasp

Powiódł wzrokiem za łapą Sune. pokiwał głową twierdząco. - Tak, tak. Wodospad jest przepiękny. Jak zwykle... - Wasp spojrzał na rzekę, do której spływała woda z wodospadu. Kto by teraz pomyślał, że na jej dnie spoczywa ciało wilczycy zabitej przez Okami.

Sune

Oj, rozchmurz się chodź troszeczkę. Albo może powinnam zostawić Cię w spokoju? Powiedz jeśli Ci przeszkadzam, ja to zrozumiem. - powiedziałam patrząc na wodospad.

Wasp

Przeniósł nieco zdziwiony wzrok na wilczyce. - Dlaczego uważasz, że mi przeszkadzasz? - spytał, po czym dodał szybko, nie czekając na odpowiedź. - Nie przeszkadzasz mi. Powiedziałbym nawet, że wręcz przeciwnie.

Sune

"Uf, to dobrze"-pomyślałam.
Spytałam, bo wiesz.. Różnie to bywa. Niektórzy wolą przebywać w samotności ze swoimi problemami. Wolałam się zapytać jak to jest z Tobą. A skoro jesteś tutaj ze mną to pamiętaj. Nie ma czasu na smutki! Życie jest na nie za krótkie!- powiedziałam radośnie.

Wasp

Roześmiał się i położył wzdłuż brzegu, układając się przodem do Sune. Spojrzał na nią z lekkim rozbawieniem i rzekł. - Ach, ta Wataha Wody... wszyscy macie takie optymistyczne podejście do życia - skrzyżował przednie łapy.

Sune

To źle? Trzeba korzystać z życia i żyć chwilą! Ale nie myśl sobie, że ja też zawsze jestem taka happy. Pewnie, że czasem mam trudne chwile. I wtedy zazwyczaj lubię sobie sama posiedzieć w jakimś cichym zakątku i porozmyślać. - powiedziałam rozmyślona.

Wasp

- Źle? Oczywiście, że nie. To dobrze. Ale aż ciężko uwierzyć, że wszystkie znajome mi osoby z Watahy Wody to tacy optymiści - odpowiedział i uśmiechnął się. Dodał. - Każdy przeżywa czasem trudne chwile, ale ty chyba nieczęsto, hm?

Sune

Uwierz mi, częściej niż myślisz. Zazwyczaj wieczorami gdy jestem sama w moim legowisku. Wtedy zaczynam wspominać, marzyć...-powiedziałam i w tym momencie położyłam się tak samo jak Wasp.
Ale przychodzi ranek, wschodzi słońce, zaczyna się nowy dzień i o wszystkim zapominam. - powiedziałam dalej rozmyślona.

Wasp

Kiwnął tylko łbem, sygnalizując, że zrozumiał i oparł pysk o przednie łapy. Słowa Sune dały mu do myślenia. Ostatnio, odkąd wrócił do krainy, często zastanawiał się czy zewsząd otaczają go wilki trochę idealizujące świat czy to po prostu z nim jest coś nie tak. Coraz częściej odnosił wrażenie, że to z nim nie jest do końca w porządku.

Sune

Widzę, że trochę ciężko Ci mnie zrozumieć. Wiem, wiem. Tobie wydaję się to dziwne jak można być ciągle uśmiechniętym. A ja Cię rozumiem, a poza tym Ty masz Carly! Gdybym ja miała kogoś takiego jak dla Ciebie Carly, chodziłabym wiecznie uśmiechnięta od ucha do ucha! - powiedziałam wesoło.

Wasp

Zaśmiał się, słuchając Sune. - A czy ja nie jestem szczęśliwy? Oczywiście, że jestem - odpowiedział. - Tylko po prostu nie tryskam taką energią jak ty. Jestem spokojniejszy, taka już moja natura.

Sune

Oczywiście. - powiedziałam i się zaśmiałam, spojrzałam na wodospad.
"Hmm.. Od kogoś już słyszałam takie słowa.. Tylko od kogo?" pomyślałam.
"Świat jest taki mały"rozmyślałam dalej.

Wasp

Wyciągnął przed siebie przednie łapy i wygodnie ułożył na nich pysk. Znów zaczął machać leniwie końcówką puchatego ogona.

Sune

Hm.. Myślę, że będę już uciekać. Miło mi się z Tobą gawędziło. - powiedziałam uśmiechnięta.
- Paaa.. - zawołałam i zniknęłam pomiędzy drzewami.

Wasp

Przesunął łeb, kierując wzrok na drzewa, między którymi zniknęła Sune. Zaśmiał się cicho pod nosem. Skąd u niektórych brało się tyle energii życiowej?

Kanna

Weszłam tu swoim pewnym krokiem. Zaczęłam się rozglądać. Podeszłam do wody i napiłam się. Usiadłam nad brzegiem i uniosłam pysk w górę wąchając.
- Ładnie trawa pachnie... - szepnęłam do siebie.