Bursztynowy Wodospad

Niki

- Etam co mnie to - mruknęła do siebie i podpełzła do Sasa - Przejdziemy się? - widziała, że jest trochę jakby znudzony a w jej towarzystwie nikt nie ma prawa się nudzić.

Sarcastic

- Jasne - powiedział lekko się uśmiechając. Nie było to w jego stylu śmiać się do "nieznajomych" jednak teraz było inaczej.

Niki

- To może pokaże ci w ramach tego, że jesteś nowy Starą Latarnie nad morzem? - spytała i uśmiechnęła się promiennie do niego. Zainteresował ją tą swoją tajemniczością.

Sarcastic

- Niech będzie - powiedział i spojrzał w jej oczy. Po chwili odwrócił wzrok, lekko speszony.

Niki

Uśmiechnęła się szerzej a ślepka jej zabłysnęły gdy zauważyła jego speszenia i postanowiła pochamować swoją otwartość. - To chodź Sasuke - wziął go pod łapę i wyszła wolnym krokiem.

Shade

Dopiero teraz dotarły do mnie jej słowa. Wstałam energicznie i rzuciłam się w kierunku wyjścia, wyczuwałam gdzie pobiegła Niki.

Ajana

Westchnęła spojrzała jeszcze raz na Waspa i na nowo przybyłą wilczycę po czym odeszła bez słowa. Nie wiedziała jeszcze gdzie chce iść ale wiedziała już co chce robić zrobić

Sune

Przybiegłam nad wodospad, by popatrzeć na piękne widoki. Znalazłam sobie dobre miejsce do obserwowania i usiadłam. Przypatrywałam się wodzie, niebu, roślinom. Mogłabym tak całymi dniami.

Beherit

Wyłonił się spomiędzy pobliskich drzew. Kroczył szybkim krokiem i już na pierwszy rzut oka widać było, że nie ma zbyt dobrego humoru. Podszedł do brzegu wody i zaczerpnął kilka łyków.

Sune

Wsłuchana w swoje myśli, patrzyłam przed siebie. Nie interesowało mnie co się dzieje dookoła. W pewnej chwili moim oczom ukazał się wilk. Oczywiście, że interesowało mnie kim jest, jednak nie miałam ochoty ruszać się z miejsca.

Beherit

Wstał i podszedł do wodospadu. Położył się tak blisko niego, że od czasu do czasu skapywały na niego oderwane od ściany wody krople. Położył łeb na ziemi, ukrywając go w przednich łapach. Jego ogon poruszał się szybko, wręcz obijając boki. Po co w ogóle wracał do tej cholernej krainy? Był tu od zaledwie kilku dni, a już nie mógł wytrzymać. Nie było tu dla niego miejsca.

Sune

Położyłam się opierając łeb na łapach. Przyglądałam się wilkowi. Wyglądał na zdenerwowanego więc miałam o argument więcej by do niego nie podchodzić. Spoglądałam raz na krajobrazy przede mną, raz na niego.

Beherit

Strzepnął uchem gdy spadło na nie kilka kropel wody. Rozprostował skrzydła i rozłożył je na ziemi. Końcówka jednego z nich spoczęła na nieustannie zmąconej spadającą wodą tafli. Uniósł łeb i zerknął na nie, wzdychając ciężko. Już dawno temu odrzucił myśl, że jeszcze kiedykolwiek wzbije się w powietrze, jednak niełatwo było się z tym pogodzić.

Sune

Wyjęłam łapy spod pyska tak, że leżałam teraz trzymając go na ziemi. Zamknęłam oczy i zaczęłam kontynuować moje rozmyślania. Tutejsza atmosfera bardzo temu sprzyjała. Słyszałam wodę obijającą się o kamienie, szum drzew...

Beherit

Poruszył łbem, opierając go o przednią łapę i kierując wzrok na wodospad. Nie zwracał uwagi na otaczający go świat, w tej chwili już nic go nie obchodziło.

Sune

Leżałam rozmyślając o moim zwykłym, pustym życiu. Nie mogłam już tego dłużej tłumić. Uświadomiłam sobie, że brak mi kogoś bliskiego. Jedni lubią żyć w samotności i nie sprawia im to większych kłopotów, jednak ja nie mogłam.

Beherit

Płomiennorudy ogon nie ruszał się już tak gwałtownie, teraz w ruchu była tylko jego końcówka, która poruszała się leniwie. Beh zdążył już ochłonąć po wybiegnięciu z przełęczy. Zapewne ktoś obiektywny zdziwiłby się, że Beherita rozzłościł tak widok dwóch szczeniaków. Cóż zrobić, alergia na szczenięta była nieuleczalna.

Sune

Postanowiłam skończyć to głupie rozczulanie się nad sobą. Życie jest na to za krótkie. Powróciłam do pierwotnej pozy. Miałam dobry widok na wilka, więc znów zaczęłam na niego spoglądać.

Beherit

Zastrzygł uszami. Tak głośny szum wodospadu z czasem zaczynał drażnić. Uniósł łeb i rozejrzał się po okolicy. Przynajmniej tu nie było tłumów. Spojrzał na nieznajomą wilczycę tym typowym dla niego zimnym spojrzeniem turkusowych ślepi. Czemu na niego patrzyła?

Sune

Zobaczyłam, że wilk na mnie spojrzał. Odwróciłam łeb w przeciwną stronę. Teraz widziałam tylko niebo, wodę i gwiazdy, które już dawno mnie oczarowały swoim urokiem.