Bursztynowy Wodospad

Beherit

- "Nareszcie święty spokój" - pomyślał. Ziewnął przeciągle i przeciągnął się leniwie, po czym wyprostował przednie łapy i wygodnie oparł o nie pysk.

Kanna

Przyszłam, swym spokojnym krokiem nad wodospad. Usiadłam z daleka od obecnych, lecz przy wodospadzie i otuliłam się skrzydłami przyjmując pozycję leżącą, na boku. Spoglądałam co chwila na wodospad, a potem na obecnego tu wilka, również miał skrzydła.
- A myślałam że skrzydła mam tylko ja - pomyślałam i zastrzygłam uchem.

Beherit

Usłyszawszy czyjeś kroki, zerknął krótko na wilczycę bez cienia zainteresowania. Nie zwrócił nawet większej uwagi na fakt, iż posiadała skrzydła. Zupełnie zajęty swoimi sprawami z powrotem utkwił spojrzenie w ścianie wody.

Kanna

Przymknęłam oczy, spoglądając wciąż na taflę wody. Wyciągnęłam w końcu łapę, lekko dotykając pazurem tafli. Zachwiała się, tworząc obręcze. Moje ulubione ciche zajęcie.

Beherit

Poruszał lekko końcówką ogona, wciąż patrząc na wodę rozbijającą się o skały. Jego wzrok zdawał się być zupełnie nieobecny, jakby dusza wilka znajdowała się zupełnie gdzie indziej niż ciało.

Asha

Podbiegła lekkim krokiem. Po zaspokojeniu pragnienia postanowiła znaleźć miejsce odpoczynku, by nikt jej nie przeszkadzał. Nagle jej nozdrza uderzył znajomy zapach. Beherit. Odszukała znajomego wzrokiem, po czym rzuciła piorunujące spojrzenie. Rudy basior był zamyślony. Mijając go rzuciła donośne - Witaj - po czym położyła się nieopodal, gdyż tylko w tym miejscu była prawie sama. Przez jej głowę przemijały obrazy gdy przypominała sobie letnie polowanie z rudym basiorem, który nagle zniknął. Wykrzywiła usta w grymasie.

Beherit

Głos wilczycy brutalnie wyrwał go z zamyślenia. Rozejrzał się trochę zaskoczony. Kiedy dojrzał wilczycę o kremowej sierści, najpierw zastanowił się skąd ją zna. - Witaj - odrzekł krótko. Wilczyca patrzyła na niego w dość nieprzychylny sposób czy tylko mu się zdawało?

Asha

Usłyszała jak jej odpowiedział. Spojrzała na niego spojrzeniem nic niewyrażającym. "Kiedyś było miło, ale się skończyło" pomyślała. Zastanawiała się czy ją jeszcze pamięta. "Możliwe że nie". Teraz jej spojrzenie było pełne smutku, ale tylko przez moment. Przypomniała sobie jak basior zostawił ją w lasie i znów spojrzała wyrażając swoją gorycz i złość na samca.

Beherit

Uniósł lekko łuk brwiowy, przyglądając się wilczycy uważnie. Po chwili zapytał. - Czy ja ci coś zrobiłem? Nie wiem, zabiłem rodzinę? Obraziłem?

Asha

Parsknęła - Nie mam rodziny. Zostawiłeś w lesie, pamiętasz? Z resztą nieważne - jej mina nie wyrażała żadnych uczyć. Nie chciała uprzykrzać basiorowi życia.

Beherit

Przewrócił oczami, usiłując powstrzymać śmiech. - Pamiętam doskonale. Ale to chyba nie powód by tak śmiertelnie się obrazić i sztyletować mnie wzrokiem - odpowiedział, zachowując należytą powagę. - Jeśli tak cię to poruszyło, przepraszam. Nie mogłem tam z tobą dłużej zostać, a nie odezwałem się, bo nie chciałem ci przeszkodzić.

Asha

"Czy mi się zdawało, czy go to bawi?" - Nie obraziłam się. Po prostu stała sie obojętna. Ale chyba rozsądniej było dać jakiś znak, że znikasz? Zresztą, nie zagłębiajmy się w ten temat. I nie przepraszaj - wykrzywiła usta w grymasie mającym przypominać uśmiech. Położyła głowę na przednie łapy i westchnęła ciężko.

Beherit

Westchnął. - Byłaś zajęta, dlatego się nie odezwałem. Ale cóż... skoro tak bardzo chcesz, w porządku - odpowiedział i z powrotem utkwił wzrok w wodospadzie.

Asha

Przez chwilę patrzyła na rudego basiora. Następnie zamknęła oczy i zapadła w czujny sen.

Beherit

//Dlaczego prawie każdy wszystkie wilki nazywa basiorami i waderami? Basior to inaczej Samiec Alfa, a wadera to Samica Alfa!//

Uniósł łeb i popatrzył na niebo. Niebieskie sklepienie prawie całkowicie przysłaniało kłębowisko ciemnych chmur. Wilk skrzywił się nieznacznie.

Katana: bO To FaJnE OkReŚlEnIe I KaŻdY TeGo UżYwA, bO InNi TaK RoBiĄ, A nAwEt NiE WiEdZą cO tO ZnAcZy.

Asha

// żeby nie powtarzać cały czas imienia lub słowa 'wilk'. Zresztą sam tego używałeś //

Poczuła chłodną bryzę, a ponadto kości jej dogradzały od długiego bezruchu. Wstała i ziewnęła przeciągle. Następnie rozciągnęła się i lekkim krokiem ruszyła do wód wodospadu. Ostatni raz obróciła się i spojrzała na Beherita, który w tym momencie wydawał się niezadowolony.

Beherit

//Ale już nie używam. Nie mam już zamiaru chodzić na łatwiznę.
Katana, to może by ktoś wreszcie zaczął uświadamiać userom co oznaczają te słowa? Czy mają tylko dalej utwierdzać się w błędzie?//

Beherit z powrotem spuścił łeb i oparł go o łapy. Wciąż zajęty swymi myślami wilk wzrok wbił gdzieś w dal, w gąszcz pobliskich drzew i krzewów.

Katana: Nooo oczywiście, że można ich uświadomić i bardzo cieszę się, że jesteś chętny ;p Jeśli się z tym ponownie spotkam, będę poprawiać innych, o ile da się to userom forum wbić do głowy, i zachęcam aby inni też to robili.

Asha

//ok, ja też się pomęczę ;) //

Pijąc wodę u podnóża wodospadu wilczyca poczuła wielką chęć by popływać. W tym celu ruszyła szybkim biegiem nad jezioro,tym samym rozprostowując kości.

Beherit

Odprowadził wzrokiem gnającą w kierunku pobliskiego jeziora Ashę. Nic ciekawszego nie miał do roboty. Wstał, przeciągnął się leniwie i podszedł do brzegu wody, po czym zaczerpnął kilka łyków.

Dasty

Przyszła tutaj zwiewnym korkiem, wiatr rozwiewał jej białe futro. Jej dwukolorowe ślepia zlustrowały ciekawo wyglądającego wilka obok wodospadu. Uśmiechnęła się nieznacznie i podeszła do niego. Jej kroki były tak ciche, że mogła go wystraszyć taki zajściem od tyłu znienacka - Witaj...- zaczęła śmiało jak zwykle.