Bursztynowy Wodospad

Beherit

- Witaj - odrzekł obojętnym tonem, po czym uniósł łeb i spojrzał na wilczyce uważnie. Tak nagłe przybycie nieznajomej nieco go zaskoczyło, lecz Beherit doskonale potrafił panować nad swoimi emocjami.

Dasty

Pochyliła się nad wodą i napiła się po czym usiadła i przyjrzała się uważnie wilkowi - Przeszkodziłam ci...wybacz. - zastrzygła uchem po czym dodała - Jestem Dasty. - ...

Beherit

Uśmiechnął się lekko. - Nie, nie przeszkodziłaś. Picia wody nie można nazwać absorbującym zajęciem - odpowiedział i on również spoczął przy brzegu. Przedstawił się krótko. - Beherit.

Dasty

Zaśmiała sie i uśmiechnęła - Miło mi. - zawinęła ogon wokół łap i spojrzała w niebo. - Piękne prawda? - stwierdziła patrząc na pełnię.

Beherit

- Owszem. Wspaniały widok - odpowiedział, kierując wzrok na niebo. - Zapewne to ostatnia tak dobrze widoczna pełnia przed końcem zimy.

Dasty

- Pewnie tak. - skwitowała to i westchnęła ciężko - Długo tu jesteś? - spytała mając na myśli tą krainę. Utkwiła swój przenikliwy wzrok teraz w jego oczach.

Beherit

Zauważywszy jej spojrzenie, on również wbił spojrzenie swych zimnych. turkusowych ślepi w jej dwukolorowe oczy. - Zależy jak na to spojrzeć - odpowiedział. - Po raz pierwszy zawędrowałem tu dość dawno temu, ale bardzo często odchodzę na jakiś czas.

Dasty

- Rozumiem. Ja za to z niewiadomych powodów zapadłam w śpiączkę i nie dawno wróciłam na ten 'świat' - wyznała. Zauważając niezwykła barwę jego ślepi uśmiechnęła się a on jeszcze bardziej ją zaintrygował - Do jakiej watahy należysz Behericie? - spytała i zrobiła pauzę - Chyba mój węch jest jakiś trafny bo nie wyczułam zapachu żadnej z watah - dodał.

Beherit

- Wataha? - zaśmiał się krótko. Z jednej już kiedyś odszedł. - Poddawanie się czymś rządom, nadstawianie karku dla innych, często nic nie wartych dla mnie osób... to zdecydowanie nie dla mnie.

Dasty

- To dlatego...- stwierdziła i już nie czepiała się swego węchu - Wiesz masz rację...w mojej watasze jest wiele wilków, które są niewdzięczne i przyjmują jakąkolwiek pomoc od innych jakby była ona im należna tak po prostu. - odrzekła. - Jesteś samotnikiem, ale masz chyba tu rodzinę? - ...

Beherit

- Doskonale mnie więc rozumiesz - odpowiedział i uśmiechnął się lekko. Po chwili dodał. - Nie mam tu rodziny. Ani nawet jednego przyjaciela.

Dasty

- To nie możliwe. - skrzywiła sie jakby w to nie wierząc - Jak taki ciekawy i miły wilk jak ty może nie mieć przyjaciół? - spytała przyglądając mu się uważnie.

Beherit

- Podobno jest we mnie coś, co odpycha - odpowiedział i zaśmiał się krótko. Skierowawszy wzrok na wodospad, dodał. - Nie bywam tu zbyt często. Zwykle gdy odchodzę myślę, że mam dla kogo wrócić, a po powrocie okazuje się, że po starych znajomych nie ma śladu.

Dasty

- Hmm mnie póki co tylko intrygujesz i przyciągasz - zaśmiała się patrząc również na wodospad i zamoczyła końcówkę ogona w wodzie, nagle wyciągnęła ją gwałtownie chlapiąc delikatnie wilka zimną wodą. Zaśmiała się promiennie.

Beherit

Roześmiał się, spoglądając na wilczycę. - W takim razie jesteś oryginałem - stwierdził. Charakter Beherita podczas jego ostatniej samotnej tłumaczki uległ sporej zmianie. Zapewne kiedyś po ochlapaniu kilkoma kroplami wody, zezłościłby się na Dasty. Jednak teraz stał się trochę przyjemniejszy dla otoczenia i zauważyli to chyba wszyscy poza Ashą, niestety.

Dasty

- Taak ty też jesteś absolutnym orginałem. - uśmiechnęła się i obeszła wilka dookoła siadając znów przednim i muskając jego bok ogonem. - Opowiesz mi coś o sobie? - spytała ciekawa wilka.

Beherit

Odruchowo odsunął się trochę nerwowo od ogona wilczycy. Wciąż nie lubił gdy ktoś dotykał go, nawet tak delikatnie, prawie nieodczuwalnie. Spojrzał na wilczycę i zapytał. - Co takiego chciałabyś o mnie wiedzieć?

Dasty

- Mów co chcesz. Chętnie posłucham - odrzekła i wbiła wzrok w pełnie zamyślona. Po chwili zapytała - Masz partnerkę? Lub partnera - przy drugim zażartowała śmiejąc się, klimat tej nocy udzielił się jej.

Beherit

Zaśmiał się. - Nie posiadam takiego luksusu jak kochająca partnerka - odpowiedział i położył się nad brzegiem, prostując rozłożyste skrzydła. - Podejrzewam, że ty z kolei, jak każda piękna wilczyca, masz partnera.

Dasty

- Partnera...hmm - zaśmiała się i również się położyła - Nie jestem jak 'każda' wilczyca. Zamiast bycia piękna wolę być skuteczna więc nie żartuj mówiąc, że jestem piękna. - zastrzygła uchem uśmiechając się - Nie mam partnera. - zaśmiała się.