Bursztynowy Wodospad

Beherit

Roześmiał się. Zdziwiły go słowa wilczycy, jakby miała zaniżoną samoocenę. - Bzdury opowiadasz. W każdej wilczycy jest coś pięknego - powiedział.

Dasty

- Taa a ciekawe co takiego jest we mnie? - spojrzała na niego zdziwiona. - Wiesz nikt mi nigdy komplementów nie prawił więc nie sądzę żebym była przynajmniej ładna. - dodała.

Beherit

- Mnie też nikt nigdy tego nie mówił, a wydaje mi się, że jednak potrafię być sympatyczny - powiedział i przewrócił oczami. - Nie wolno mierzyć swojej atrakcyjności taką miarą. Masz przepiękne oczy, śliczny uśmiech, zgrabne ciało... naprawdę tego nie widzisz?

Dasty

- No szczerze powiedziawszy nie zwróciłam na to uwagi i może to dziwne, ale nigdy nie spojrzałam w swoje odbicie w wodzie. Ciągle gdzieś biegam...- podeszła nie pewnie i spojrzała w swoje odbicie w wodzie. - Hmm - zamyśliła się - Wyglądam jak moja matka - stwierdziła i po pauzie uśmiechając się do niego dodała - Dziękuję ci Beherit...jesteś na prawdę nadzwyczajny. - posłała mu ciepły uśmiech.

Beherit

Roześmiał się. - Nadzwyczajny? A cóż takiego zrobiłem? Każdy normalny wilk by ci to powiedział - odrzekł, opierając pysk o przednie łapy.

Dasty

- Jesteś tu i to mi wystarczy. Masz wspaniałą osobowość i po tej chwili rozmowy z tobą mogę śmiało powiedzieć, że jestem tobą oczarowana Beheritku . - zaśmiała się i puściła mu oczko. Szczerze go polubiła.

Beherit

No nie! Ktoś go polubił? To dla Beherita zabrzmiało dziwnie. Prawie nigdy nie słyszał takich słów. - Beheritku? Bez zdrobnień, błagam... - odparł z rozbawieniem.

Dasty

- Ok. Próbuję być miła. - zaśmiała się i weszła do wody schładzając się, podpłynęła do skałek przy wodospadzie i wdrapała się na jedną z nich kładąc się tam. - To, że tak się zachowujesz nie robi z ciebie i tak odpychającego Beherit. - dodała.

Beherit

- I bez tego jesteś - powiedział. Wodził wzrokiem za wilczycą. Wciąż rozmyślał o Ashy... może winien jej poszukać i porozmawiać, przeprosić?

Dasty

Zamknęła oczy teraz lekko znudzona, zeskoczyła z wodospadu i spojrzała na wilka - Miło było, ale na mnie pora. - zniknęła w gęstwinie roślin.

Frodo

Wbiegł tu truchcikiem. Podszedł do tafli wody. Westchnął i położył się przy brzegu. Spojrzał w odbijający się księżyc.

Hera

Weszła tu wolnym krokiem. Zobaczyła obcego wilka. Trochę się speszyła. Miała nadzieję, że będzie tu sama... Podeszła do pobliskiego drzewa i położyła się pod nim.

Vedette

Zbliżyła się młoda wilczyca, jeszcze szczenię. Gdy zobaczyła trochę mniejsze szczenię od siebie, przysiadła się do niego. "Nareszcie ktoś w moim wieku" - pomyślała.
- Cześć. - uśmiechnęła się szeroko. - Mam na imię Vedette. A ty? - pomachała ogonem.

Dasty

On jednak nie ruszyła się z tego miejsca leżała na skale wodospadu wlepiając ślepia po kolei w każdego z obecnych tu wilków. Uśmiechnęła się delikatnie do brązowego wilka.

Hera

//to do mnie Vedette? bo nie wiem xD Żadnego tu szczenięcia nie ma x]//

Vedette

Odwróciła się do białego wilka i przyjrzała się mu. Wiedziała, że już widziała gdzieś tę wilczycę, lecz nie mogła sobie przypomnieć gdzie.

Frodo

Odwzajemnił uśmiech białej wadery. Westchnął i znów spojrzał na taflę wody. Po chwili jego wzrok skierował się na białą wilczycę pod drzewem.

Vedette

// Mówiłam do Frdo :P //

Dasty

Wskoczyła do wody i swobodnie jej drobne ciało unosiło sie na jej powierzchni. Patrzyła w niebo nucąc coś pod nosem. Zastanawiała sie nad swoim życiem.

Frodo

//jestem dorosłym xD//
- jestem Frodo - odpowiedział czarnej wilczycy - Miło mi - spojrzał znów na białą waderę - No więc ja jestem Frodo, a ty? - spytał się Hery