Bursztynowy Wodospad

Atrita

- Może - odparła krótko chłodnym tonem. Spojrzała wprost na niego białymi ślepiami. Nie wyjaśniła swoich powodów, czekała.

Maya

Wyłoniła się z ciemności i rozejrzała gniewnym spojrzeniem. Nie przywitała się, nawet nie skinęła łbem... Może to dlatego, że za długo była samotna? A może po prostu nie ma ochoty z nikim się zapoznawać? Tego nikt nie wie, oprócz niej samej. Położyła się pod jednym z rosnących tu drzew.

Abaddon

Nie odezwał się nawet słowem, jedynie zmarszczył nos, przez chwilę lustrując Atritę spojrzeniem. W końcu odwrócił łeb i z powrotem przeniósł wzrok na wodospad. Nie znosił, gdy ktoś go tak obserwował.

Maya

Podeszła do wodospadu obojętnym krokiem. Stała kilka metrów od innych i widać było, że nie ma zamiaru się zbliżać. Zaczęła łapczywie pić wodę. Cóż, dawno nie piła zwykłej wody... Podniosła łeb i spojrzała na wodospad. Uśmiechnęła się blado co u niej występowało bardzo rzadko. Ten wodospad coś jej przypominał. Po chwili, jednak uśmiech gdzieś uciekł, a oczy wypełniły się bólem.

Abaddon

Na nowo przybyłą wilczycę nie zwrócił najmniejszej uwagi, zmęczony po długiej tułaczce do krainy chciał odpocząć i w tej chwili miał wszystkich w głębokim poważaniu. Chudy pysk i skrzydła ułożył na zmarzniętej ziemi, wciąż patrząc na spadającą do rzeki wodę. Cisza i spokój - tego właśnie mu było trzeba.

Ariana

Postanowiła jednak pójść na bursztynowy wodospad. Wstała i zmierzała w tą stronę. Weszła na pobliski kamyk i zaśpiewała do wiatru, do ojca który ją stworzył i się nią opiekował. Kochała wiatr, a wiatr ją też kochał, jej ojciec wiatr i troszczył się o nią i to bardzo bo był jej ojcem i strażnikiem.

Maya

Dopiero teraz zauważyła czarnego wilka. Spojrzała na niego zimnym spojrzeniem, ale szybko się odwróciła. Zwróciła swój wzrok na taflę wody, w której było widać jej odbicie jak w lustrze. Podniosła swą łapkę, by po chwili zamoczyć jej końcówkę w wodzie. Zaczęła nią lekko poruszać wpatrując się w powstające kręgi.

Abaddon

Ariana, wynocha z tym avatarem! Closer taki ma.

Gdy zauważył szczenię, obrzucił je morderczym spojrzeniem. - "Nici z odpoczynku" - pomyślał i prychnął pod nosem. Jak on nie znosił tych rozwrzeszczanych potworów!

Maya

Spojrzała chłodno na szczenię. Szybko się odwróciła i powróciła do przerwanego zajęcia. Po chwili wyciągnęła łapkę z wody i przeskoczyła zwinnie przez wodospad na drugi brzeg. Położyła się bokiem do reszty.

Ariana

Zauważyła dorosłego basiora.Po skakała i pacnęła na tyłek i piszczała . - Mamuuuusiu- i łzy jej ciekły i ocierała jak niemowlę i nie chcącą puściła bąka, który zapachniał na tym terenie gdzie leżała i puszczała fontannę łez.

Abaddon

- "No nie mogę" - pomyślał i położył po sobie uszy, by nie słyszeć zawodzenia szczeniaka. Po chwil i zerwał się na równe łapy i przeskoczył na drugą stronę rzeki. Jął wskakiwać na coraz wyższe skały, aż znalazł się na szczycie wodospadu. Tam ponownie położył się na ziemi.

Maya

Ze zdziwieniem przez chwilę obserwowała basiora. Dopiero po chwili zrozumiała co go przestraszyło. Zachichotała rozbawiona, po czym odsunęła się troszkę dalej od wody i położyła łebek na łapkach.

Abaddon

Machnął ogonem i owinąwszy go wokół łap, jeszcze raz zlustrował otoczenie uważnym spojrzeniem, wsłuchując się w szum wody rozbijającej się na dole o skały.

Maya

Smród bąka doleciał do jej nozdrzy. Skoczyła na równe łapy i wrzasnęła - O Fuj! - Szybko wskoczyła wyżej. Usiadła w połowie drogi na szczyt. Nie chciała przeszkadzać basiorowi swoim towarzystwem. Zachwiała się, a od smrodu - którego już nie czuła, ale dobrze zapamiętała zapach - i mało, że nie spadła.

Ariana

Podeszła do Maya , próbowała wdrapywać się tam gdzie Maya stała zachichotała i chwyciła jej ogona. Ać Ać - piszczało maleństwo z rozszkoszy, bo chociaż nie miało rodziny, to pragnęło ją mieć bo groziło jej niebezpieczeństwo.

Abaddon

Z braku ciekawszego zajęcia wodził wzrokiem za czarną wilczycą, gdy ta pokonywała coraz wyżej położone półki skalne. Ta samica przypominała mu kogoś.

Maya

Poczuła, że ktoś bawi się jej ogonem. Gdy zobaczyła małą wstała i wyrwała jej swój ogon z łap. Warknęła - Trzymaj się ode mnie z daleka! - Wskoczyła na sam szczyt i szepnęła do basiora - Sorki, że zajmę tu troszkę miejsca... - Po czym odeszła kilka metrów dalej i położyła się nadal oszołomiona tym dziwnym zachowaniem szczeniaka.

Ariana

Maleństwo zaczęło płakać i uciekło bo chciało się zaprzyjaźnić i wpadło w czasie ucieczki do wodospadu i zaczęło się topić. AAAAA - zaczęło piszczeć i powoli głowa im ciało spadało na dno, a szczeniak nie czuło życia. :cry:

Abaddon

Na słowa wilczycy zareagował tylko obojętnym wzruszeniem barkami. W końcu to wolny teren. Usłyszawszy piski, spojrzał w dół. Patrzył beznamiętnym wzrokiem na topiące się szczenie.

Maya

Westchnęła ciężko po czym rzuciła się w stronę wodospadu. Wskoczyła do wody i wyłowiła małą. Położyła ją na ziemi. Otrzepała się z wody. Smród ciągle unosił się w powietrzu więc wróciła, cała mokra, z powrotem na górę zostawiając małą.