Bursztynowy Wodospad

Flake

Flake zmarszczyła drobny nosek, wyraźnie czuła na sobie czyjś wzrok. Uniosła łeb, a jej spojrzenie zaraz napotkało skrzące się, jadowicie żółte ślepia Mithrila. Wyszczerzyła zęby, posyłając mu szeroki uśmiech i zaraz z powrotem zwróciła się do Ginger. - Nie musisz słodzić mi pochlebstwami, i tak cię lubię - powiedziała. - Tylko nie wiem jeszcze, jak masz na imię.

Ginger

Oh, no tak, zapomniała o swoim imieniu! Niektórzy nawet nie zdają sobie sprawy, że znaczy ono tyle co 'imbir'. Bardzo interesująca ciekawostka. - Zwą mnie Ginger, ale, proszę, mów mi Gin! - Wyszczerzyła się w dumnym uśmiechu, wypinając pierś. Wyglądało to nieco dziwnie, gdyż była tylko szczeniakiem. Zauważyła, iż Flake zerknęła na jakiegoś basiora, więc ona także zbadała go wzrokiem. Jak widać, przyglądał się on tej pięknej waderze. - Wiesz co? Wydaje mi się, albo naprawdę się w tobie zakochał... - Wymruczała cicho do Flake by tamten wilk tego nie usłyszał. - To może pójdziesz z nim o czymś pogadać? - Nie czekając na odpowiedź, okrążyła zgrabnie waderę i stanęła za nią. Oparła się przednimi łapkami o jej zadek, więc teraz stała na dwóch łapkach. Zaczęła pchać z całych sił waderę w stronę wilka, co zapewne dla Flake było zwykłym delikatnym dotykiem, zważywszy na to, że Gin była jeszcze maluchem i nie miała zbyt wiele siły.

Flake

Roześmiała się głośno na słowa Ginger. - Chyba tylko ci się wydaje. Skąd przyszło ci to do głowy? - zapytała. Flake doskonale pamiętała z jej spotkania z Mithrilem, że jest on wilkiem dość ekscentrycznym. Mógł mieć tysiąc innych powodów, żeby tak wlepiać w nią te świecące ślepiska.

Ginger

Po kilki minutach wysilania się, które ciągnęły się w nieskończoność, skapitulowała. I tyle. Znów stanęła przed swą rozmówczynią i zrobiła minę nadąsanego uparciucha. - Nie wydaje mi się. - Powiedziała zadziornie. - Skąd? A nie słyszałaś, jak mówiłam ci, że jesteś piękna? No i masz powód. - Wyszczerzyła się łobuzersko, zamiatając ogonem.

Mithril

Uśmiechnął się ironicznie pod nosem, ukazując rząd śnieżnobiałych, ostrych jak brzytwa kłów, lecz nie był on posłany do żadnej z wader tu obecnych, zrobił to ot tak sobie usłyszawszy parę ze słów szczenięcia.

Flake

- Oj, to, że jestem zniewalająco piękna i cudowna nie musi znaczyć, że wszystkie wilki będą za mną szaleć. Jak na razie szalał tylko jeden i marnie skończył - odpowiedziała. Przypomniała sobie Cole'a i na samą myśl zachciało jej się śmiać. Być może było to okrutne z jej strony, ale cóż... nigdy za nim nie przepadała. Dodała, wskazawszy Mithrila pyskiem. - A on sam podejdzie, jeśli będzie chciał.

Ginger

Zmarszczyła nosek. - Przesadzasz. - Potem wtuliła się w jej futerko. - To ja was zostawię samych... może go onieśmielam. - Zachichotała i odkleiła się od niej. - Pa! - Krzyknęła i wybiegła.

//sorki, że już kończę, ale wyjeżdżam na tydzień i wiesz... a więc, do usłyszenia! ;3//

Mithril

- ` Jeśli będzie chciał ` - zacytował słowa, Flake. - A czy mam pewność, iż ma przyszła rozmówczyni zechce wymienić ze mną kilka słów ? - Odrzekł, dalej nie spuszczając z niej swych żółtych ślepi. Machnął puszystym ogonem, aby odgonić od siebie upierdliwego owada, denerwującego go co jakiś czas odgłosami trzepoczących skrzydeł.

Flake

Na jej słowa o onieśmielaniu Flake znowu się cicho zaśmiała. - Do zobaczenia - powiedziała Ginger. Śledziła ją wzrokiem, dopóki ta nie zniknęła w gęstwinie pobliskiego lasu. Flake polubiła tę małą - była zupełnie inna niż szczenięta, które poznała do tej pory. Wszystkie zbuntowane, niezadowolone i odgrywające wiele dorosłych... Wilczyca położyła się wygodnie niedaleko brzegu rzeki i położył pyszczek na ziemi. Znowu drzemka?
Usłyszawszy słowa Mithrila, zmrużyła dwukolorowe ślepia, patrząc na niego z rozbawieniem. - Nieładnie podsłuchiwać! - powiedziała do niego.

Mithril

- Taak. - Rzucił, dalej maltretując Flake dzikim choć przyjaznym spojrzeniem.
Uniósł łeb ku górze aby lepiej przyjrzeć się od dawna nie widzianej już waderze. Rzeczywiście, bardzo się zmieniła.

Flake

Ona również uniosła łeb, dopiero położony na ziemi i ściągnęła brwi, wpatrując się z zażenowaniem w oczy Mithrila. Te wściekle żółte ślepia ją przerażały. - No i co się tak gapisz? - spytała w końcu.

Mithril

- Tak do końca to ja sam nie wiem, ale może chcę Cię zahipnotyzować ? - Powiedział dalej bezsensownie wpatrując się w oczy swej rozmówczyni. Było w niej coś co go bardzo interesowało, wręcz pociągało. Ale co ?

Flake

- Na razie ci nie wychodzi - odrzekła, przekrzywiając śmiesznie łeb. Zaczęła machać delikatnie końcem ogona, jakby się nad czymś zastanawiała. Dodała. - Ale jak chcesz, to mogę trochę poudawać, że ci się udało. Podniosę ci samoocenę.

Mithril

- Taaaaa, hm, wolałbym zrobić to sam ale skoro już nalegasz ... - Odpowiedział waderze.
Odruchowo wbijając pazury w glebę. Przymknął na chwilę ślepia, by po chwili powrócić do hipnotyzowania Flake. Toteż westchnął głęboko i począł marnie ale zawsze jakoś, wywracać oczyma aby wprowadzić wilczycę w owy stan.

Flake

A Flake tak gapiła się w oczy Mithrila i gapiła i gapiła... aż zachciało jej się śmiać, jak zwykle, gdy tak długo wpatrywała się komuś w oczy. Trzymała się jednak dzielnie, z wielkim trudem jednak hamując przed głośnym chichotem.
Hipnotyzera to z Mithrila raczej nie będzie.

Mithril

- Jakoś się nam nie udaje. - Westchnął. Liznął, świetnie gojącą się już ranę. Taak, doskonale pamiętał kiedy to Flake, pomagała mu niekiedy w jej opatrzeniu.
Zastrzygł uchem, próbując chociaż kontynuować nieudaną hipnozę.

Flake

Zmniejsz sobie avatara do 300 px, bo jak wróci Qedr, to zaraz Ci go usunie .-. Zrobił się strasznie przewrażliwiony na punkcie szerokości avatarów.

Kiwnęła potakująco głową i w końcu nie wytrzymała. Zaniosła się zupełnie niekontrolowanym śmiechem, którego, co najgorsze, nie mogła w ogóle pokonać. Dobrze, że była w pozycji leżącej, bo zapewne gdyby stała lub siedziała, padłaby bezwładnie na ziemię, nie mogąc ustać ze śmiechu.

Mithril

// Ok xD

W pewnej chwili, usłyszawszy szelest gdzieś po między krzewami, dzikich róż, przeniósł tam swój wzrok. Nic ciekawego tam nie ujrzał, lecz wydobywające się stamtąd odgłosy zdawały się jak gdyby wskazywać iż siedzi tam jakaś zwierzyna.

Flake

Flake powstrzymała w końcu śmiech i już miała o coś zapytać Mithrila, lecz dostrzegła, że ten patrzy gdzieś w stronę najbliższych krzewów, sama na nie zerknęła. Zapewne ukryła się tam jakaś zwierzyna. Wróciła wzrokiem na żółtookiego.

Mithril

Zastrzygł uchem. Nie miał dziś ochoty na polowanie, więc szybko odwrócił swój wzrok od krzewów. Złociste ślepia, znów zatrzymały się na sylwetce jego znajomej, Flake.