Bursztynowy Wodospad

Samuerian

- Ja też. - powiedział Jael spokojnie. Ciekawe, gdzie przez ten czas Anabell się podziewała i co też robiła? No cóż - to nie jego sprawa. - Dziękuję, że Anabell nie jest ciężka! - zawołał wyobrażając sobie istotnie przerażającą rzecz - wielką stukilogramową wilczycę siedzącą teraz na jego delikatnym żołądku. Żegnaj obiadku!

Ines

-Wiem, że ty też. To wiadome.. no nie?- zapytała wesoło, ale gdy Jael się wydarł ona tylko lekko się zszokowała. -Nie musisz się tak drzeć.. a tak w ogóle, co porabiałeś przez ten długi czas odkąd się nie widzieliśmy?- zapytała i zeskoczyła z jego delikatnego żołądka, położyła się obok niego. Oj, a co by było gdyby An rzeczywiście sto kilo ważyła? Ojoj... w ogóle by z jaskini przy takiej wadze nie wychodziła. Na szczęście ona dużo nie ważyła i była zgrabna i szczupła. Przez gołe czubki drzew przebijały się delikatne promyki słońca. -Jael, udało ci się do tej pory zgwałcić jakąś wilczycę?- zapytała. Jednak po tym pytaniu zatkała sobie pyszczek łapą, co ona w ogóle wygadywała!? Gdyby nie futro na jej policzkach byłyby widoczne wielkie rumieńce. Schowała łeb w łapy patrząc w ziemię.

Wybacz, że co chwilę edytuje ale się od normalnej klawiatury odzwyczaiłam..

Samuerian

Jael spojrzał lekko zdziwiony na Anabell, bynajmniej takiej wypowiedzi się nie spodziewał. Jednak zaraz na jego pysku pojawił się znów uśmiech.\
- Nie. Jeszcze nie. - rzekł spokojnie, po czym dodał: - A co, chciałabyś być pierwsza, nie?

Ines

-Nie, nie chciałabym.. .za kogo ty mnie masz?- zapytała oburzona. Jak tak w ogóle można! -Zapytałam tylko i wyłącznie z ciekawości..- powiedziała już normalnie, no cóż.. Ana też czasami miała jakieś odpały i wykazywała się emm.. niezbyt dużą inteligencją, ale to naprawdę rzadko. Tak to jest bardzo inteligentną osobą, nawet za inteligentną. -Więcej się nie zapytam o takie coś..- stwierdziła i wyjęła pyszczek, wcześniej schowany między łapami.

Samuerian

- Jak uważasz. - rzekł rozbawiony Jael. Czasem nawet fajnie było sobie pożartować z Anabell, ale nie można przecież cały czas. - A ty... poznałaś kogoś nowego? - spytał zaciekawiony. Może Anabell kogoś ma? Ale czy wtedy byłaby sama w Walentynki?

Ines

-Czy ja poznałam? Niee tam... nie ciągnie mnie jakoś do poznawania nowych osób..- odpowiedziała. Patrzyła przed siebie, w bliżej nieokreślony punkcik, ale jednak przeniosła spojrzenie znowu na Jaela. -Nie należę do osób które lubią wielkie tłumy i zabawy towarzyskie..- dodała i się uśmiechnęła. -Zresztą.. gdybym poznała to.. nie siedziałabym sama w walentynki, prawda?- zapytała i poruszyła końcówką ogona.

Samuerian

- Przecież nie siedzisz sama. - powiedział Jael z sympatycznym uśmiechem. Przeniósł wzrok na wodospad - jego woda szumiąc spływała na sam dół... Ten szum był taki kojący, uspokajał. Wilk przymknął oczy, jednak zaraz znów je otworzył.

Ines

-No tak, dotrzymujesz mi towarzystwa. Ale mi chodzi o partnera. A nie o ciebie.- zaśmiała się i machnęła wesoło ogonem. -Lea odnalazła Setha, a jeszcze wczoraj była sama..ale wiesz.. zdziwiło mnie to, że ty.. jesteś bez żadnej dziewczyny. Spodziewałam się, że przyjdziesz z jakąś lalunią...- Jael umiał zaskoczyć, nawet taką osobę jak Anabell.

Samuerian

- Lalunią? - spytał Jael unosząc prawą brew. - Ostatnio nie interesują mnie lalunie. - powiedział spokojnie patrząc gdzieś w bok. Tak... Znów na wodospad... Spokojną, szumiącą wodę... Nie interesują go lalunie? Czyżby się zmienił?

Ines

Zamknęła oczy i szybko podniosła głowę i nią potrząsnęła z niedowierzaniem. Otworzyła oczy i wbiła spojrzenie w wilka, jak to.. nie interesował go.. lalunie? -Jak to? Czyżby ci przeszło?- zapytała i się podniosła, dosyć tego leniuchowania. Okrążyła kilkakrotnie Jaela dookoła, by zaraz usiąść przed nim. Już się otrząsnęła po tym szoku.. wpatrywała się w Jaela jak obrazek. Czekała na jego zacną wypowiedź.

Samuerian

Tymczasem zacne usta Jaela rzekły tą zacną odpowiedź, której zacna Anabell zapewne się nie spodziewała:
- Może... - rzekł bowiem zacny Jael podnosząc się zacnie z zacnej ziemi i zacnie kopiąc zacny pobliski kamień, a jego zacne oczka utkwione były w zacnym wodospadzie.

Ines

-To rzeczywiście dałeś mi bardzo zacną odpowiedź..- powiedziała zacna Anabell z zacnym zawiedzeniem w głosie. To się zacny pan Jael z tą zacną odpowiedzią wysilił. -Czemu się tak temu wodospadowi przyglądasz? Może chcesz zobaczyć jak ciepła woda jest?- zapytała Anabell podchodząc do wody. Usiadła na kamieniu i zamoczyła łapę w wodzie, woda była letnia, dobra do kąpieli. A Anaś miała za dużo futra na sobie.

Samuerian

- Nie, dzięki. - rzekł przerażony Jael. Nie chciałby nawet dotknąć tej obrzydliwej, mokrej i zimnej substancji zwanej wodą. - Może innym razem. - dodał z uprzejmym uśmiechem. - Najlepiej w środku lata... - wymruczał pod nosem.

Ines

-Jael.. nudzi mi się. Co porobimy?- zapytała i się do niego odwróciła. Podeszła w podskokach do Jaela i usiadła kawałek dalej od niego, ciekawa była co u Schatta i Shinry, ale dobra. -Wiesz co? Skończę jako stara panna...- zaśmiała się i spojrzała wesoło na Jaela. Chociaż jej się nie nudziło.

Samuerian

- Stara panna? Szczerze w to wątpię. - powiedział Jael z uśmiechem. - Raczej nie będziesz się mogła opędzić od chętnych na stanowisko twego... zacnego mężusia. - rzekł. - To ja prawdopodobnie zostanę kawalerem na wieki wieków.

Ines

-Kawalerem, ty? Mogę się założyć, że będzie wiele wilczyc za tobą latać. Nie musisz się oto martwić...- powiedziała i poklepała go po ramieniu kiwając przy tym głową. -Co porobimy?- zapytała. Nudziło jej się, zresztą to było do przewidzenia po jakimś czasie.

Ja idę, mama goni =.="

Debra

Ferine przybiegła tutaj. Miała sen jak Jael mówi do niej ,, Zostaniesz moją partnerką, w ten piękny dzień. Walentynki. Prosze och piękna Ferine!" dlatego nie mogła wysiedzieć w domu. Widząc Jaela nie mogła się opanować i rzuciła się m w objęcia. Po buziaku zobaczyła że jest tu Anabell. Zamarła w bezruchu. czemu to zrobiła?!

Ines

Obrzuciła Ferine lodowatym spojrzeniem, czyli ona.. w Jaelu? Że co?! -Jael.. jak mi to wytłumaczysz??- zapytała i uderzyła ogonem o ziemię. ~Sądzę, że nie powinnaś się na niego złościć.....~odezwała się jej podświadomość. Anabell nie zwróciła na to uwagi, ale.. Karu.. miał z jednej strony rację. Zaczęła skakać z kamienia na kamień, aż w końcu dotarła do tego ostatniego, który był najdalej od brzegu. Była zła na Jaela i Ferine, lekko na siebie...

Samuerian

Jael chyba nigdy nie był tak zaskoczony. Spojrzał na pędzącą ku niemu Ferine, i odruchowo ją złapał. Jednak zaraz potem puścił wilczycę jak oparzony.
- O... hm... cześć Fer... - wydukał tylko i spojrzał na Anabell. - Nie wydaje mi się, abym mógł ci cokolwiek wytłumaczyć, droga Anabell. - rzekł nadal nieco wstrząśnięty.

Ines

-Nie będę się dopytywała... i was lepiej opuszczę, w końcu jesteście.. parą.- to ostanie słowo powiedział szeptem i z wrednym uśmieszkiem. Ha! Mogła sobie jaja z Jaela porobić, najczęściej on sobie z niej robił. Wilczyca uderzyła ogonem o tafle wody. To było lekkie zaskoczenie z jej strony, ale nie chciała tego ukazywać. Uśmiech nie znikał z jej pyszczka, ale i tak Ferine jej humor zepsuła.. no cóż, każdemu się mogło zdarzyć.