Bursztynowy Wodospad

Hiretsuna Shinigami

Basior znalazł się obok Fer i przekręcając łeb cmoknął ją w policzek.
- Mialem nadzieje że ktoś sie tutaj zjawi do wkurzania a nie do kochania - mruknął jej miło do ucha. O tak kochał ją i tylko przy niej był miły.
- Masz przepiękną grzywkę - mruknął jej jeszcze do ucha.

Debra

Ferine popatrzyła na niebieską grzywkę i prychnęła, po czym zachichotała.
-Wolałabym inny wygląd, ale wpadłam do Jeziora Zmian... Takie jest życie.-powiedziała i westchnęła.

Hiretsuna Shinigami

Basior obejrzał ją.
- Przecież wyglądasz nadzwyczajnie!! Nie da sie opisać słowami twego piękna - oznajmił i przytulił Fer. Spojrzał jej w oczy co trudno było zrobić przez jej grzywe.
- A czemuż to tak wzdychasz serce ty moje? - spytał.

Debra

-Bo teraz żałuję, gdyż przedtem mogłam mocniej uderzyć skrzydłem Mystica.-powiedziała, udając kolejne westchnienie i uśmiechając się.-Chętnie bym go jeszcze raz spotkała. Zobaczy, na co mnie stać ten maluch.

Hiretsuna Shinigami

Basior sie zaśmiał chytrze.
- O tak chętnie pocharatałbym go i połamał mu kości ale to nie tylko to - powiedział z uśmiechem demona. Po chwili jednak cmoknął ją i ochlapał wodą jednocześnie wyrzucając w górę ogromny bursztyn. O tak to był dopiero ogromny bursztyn nie ma co.

Debra

-Co to takiego?-spytała wskazując łapą bursztyn.-To twoje?-Ferine uniosła jedną brew i spojrzała na Ravena, jakby bursztyn był jakimś diamentem.

Hiretsuna Shinigami

Basior złapał bursztyn w łape. Obejrzał go dokłądnie.
- Hmm..Bursztyn, bardzo cenny kamień dla ludzi lecz dla nas przydatny tylko na wywary i inne takie - mrukął po czym podał go w łape wadery.
- Powąchaj go. Pachnie lekko mieszanką miodu, kory oraz świeżej słodkiej rosy na pniu drzewa - oznajmiłz uśmiechem.
- I nie jest to moje ale jeśli chcesz zrobie z tego coś dla ciebie - dodał.

Jennifer

Catalina powoli przyszła nad Wodospad. Viy'a nie było jeszcze, widocznie zaraz dotrze. Nie, niewiele się zmieniło odkąd była tu ostatnio... Może z wyjątkiem tego, że śnieg stopniał. No, w końcu czemu się dziwić? Przyszła wiosna, zima znów odchodzi w niepamięć... Ale wróci...

Debra

Ferine wzięła od Ravena kamień i powąchała go. Miał rację, pachniał mieszaniną kilku rzeczy.
-No nie wiem... Da się coś z tego zrobić?-spytała niepewnie.

Hiretsuna Shinigami

Basior sie uśmiechnął.
- Oczywiście ze tak. Co tylko chcesz a moge to wyrzeźbić - oznajmił i wyjąłSkasę z pochwy nan oże u lewej tylnej łapy.

Debra

-Nie wiem. Może ty masz jakieś pomysły?-Ferine wpatrywała się w piękny bursztyn z szeroko otwartymi oczyma. Jakie to jest piękne dzieło matki natury! Ach jakie to wspaniałe coś!

Viy Curay

W końcu dogonił Cat. Usiadł zadyszany koło niej. - Ładnie tu... - - Wymamrotał rozglądając się dookoła. Mógł napawać się pięknem tego miejsca. - Emmm, a jak masz na imię? - Zapytał, ponieważ wydawało mu się, że takiego pytania jeszcze nie zadał.

Jennifer

Wilczyca uśmiechnęła się. Niektórzy mają słabą pamięć, inni zapominają przez stres. Ale czy ona była stresująca?
- Mam na imię Catalina. - przedstawiła się więc ponownie zerkając ciepło na Viy'a. - A ty masz na imię Viy. - dodała.

Hiretsuna Shinigami

Czarny Basior dostrzegl niebieską strzałę. Zaśmiał się szatańsko. Jego teraz mało widoczna mgła podpełzła pod jego łapy(Viy) i szarpnęłą nimi tak że ten zaliczył zderzenie pyskiem z ziemią. O tak był to przezabawny widok. Mgła niezauważalnie wróciła na swoje miejsce a basior miał ubaw.

Ohme

Na kufie Ohme pojawił się uśmiech. A dokładniej szyderczy uśmiech.
- Nie, nie będę traciła partnera z powodu brata. To on zrobił głupstwo - nie ja. Jednak cofam to co powiedziała. Chcę być z tobą - i dała Heliosowi gorącego buziaka w usta. Oj, tak. Ohme zauważyła zachowanie Marco na widok męskiego wiecznego szczeniaka. Jednak szara wilczyca nie powiedziała ostatnich słów dla podstępu. Ona na prawdę chce kochać i być z małym wilczkiem, który nie orientuje się w swojej orientacji.

Helios

Helios uśmiechnął się, a następnie poprawił swoją grzywę. Po jej pocałunku uśmiechnął się szeroko. Zamachał gwałtownie ogonem, a jego ślepia zalśniły wesoło. Westchnął, jednak nic nie mówił. Nie chciał, ale czemu nie chciał? Nie wiadomo. Zastrzygł uszyma wesoło i oblizał swoją mordkę.

Marco

A Marco stała tu i na wszystko patrzyła. Uśmiech spełzł z jej pyszczka. Wpatrywała się w Heliosa i tą wilczyce. Było już za późno. Była taka nieśmiała, tyle to ukrywała... I przegrała. Już nie dało się tego odwrócić. Nadal stała tu bez słowa.

Debra

Ferine mlasnęła z niesmakiem i pokręciła głową.
-Och Raven, muszę już iść. Następnym razem zrobimy coś z tym bursztynem. Pa!-powiedziała i poszła sobie.

zt.

Helios

Heliso zastrzygł uszyma i zerknął na Marco.
- O, cześć! - krzyknął wesoło i podszedł do niej, a następnie przytulił ją. Dawno jej nie widział, jednak wrócił szybko i stanął obok Ohme.
- Jak tam u ciebie? - zapytał niepewnie. Ach, tak racja pan z Gazowni ostatnio wygląda jak jakiś pokemon. Chciałby być pokemonem. Jego duże fioletowe oczy zalśniły wesoło.

Marco

Marco wpatrywała sie w Heliosa
-Nic. Cześć.-mruknęła. Czuła, jak jej serce pęka na pół. Potem rozsypuje się w proch. Jaki ból. Koniec już marzeń i jej nadzieji.