Bursztynowy Wodospad

Dasim

Dasim uśmiechnął się do wadery przyjaźnie.
-Nic się nie stało moja droga.-powiedział spokojnie, machając ogonem, który zachaczył o ogon wilczycy.-Jak ci na imię? Ja jestem Dasim.

Enary

- Jestem Epona, drogi Dasimie... Chyba nie oprę się pokusie by cię ponownie obdarzyć cię buziakiem. - powiedziała i polizała go po nosie. Był uroczy. - Jesteś taki uprzejmy. - dodała jakby tłumacząc swojego buziaka.

Dasim

-Piękne imię, Epona.-powiedział spokojnie.-Dziękuje także za komplement, piękna pani.-odezwał się i uśmiechnął ciepło do wadery. Delikatnie muskał jej ogon swoim ogonem.

Enary

A ta nagle owinęła ogon wokół jego ogona i przysunęła się do niego. Teraz byli tak blisko siebie, że mogli z powodzeniem zetknąć się czołami. Zatrzepotała zalotnie rzęsami i uśmiechnęła się słodko. Jej puszysta kita zaczęła błądzić po kręgosłupie wilka, miejscu, które wilki wprowadzało w stan ogólnego podniecenia. Kolejny cel zostanie osiągnięty?

Dasim

Dasim w tej ciszy wpatrywał się w oczy wilczycy. Miała tak samo zielone oczy jak on i jego cała rodzina. Był wspaniałe. Wilk delikatnie pogłaskał ją po grzbiecie i uśmiechnął się.

Stille

Wadera mimochodem odpychała bursztyny leżące na trawie i zerkała na Wodospad. Tylko na niego, nigdzie indziej. Machając ogonem czuła, jak jej futro faluje od wiatru, lecącego od wodospadu. Nagle się obejrzała. Zauważyła Dasim'a i... i tą niegodziwą Eponę. Warknęła głośno, pokazując ostre i duże kły.
- O, roszpunka się znalazła. Niejednego już zaciągnęłaś, co? Może herbatki do tego? - rzekła i zaczęła obchodzić ja dookoła. Nie mogła tez uwierzyć, że Dasim na takie coś pozwolił. W jej oczach zakręciły się łzy. Znajomy? On nawet na TO nie zasłużył.
- Jak mogłeś? Nie chce Cię znać! Nie chcę! - krzyknęła głośno z lekką ironią. Jak mógł posunąć się tak daleko. Otarła nic już nie ważne łzy, a jej ogon stanął.

Enary

A ona pocałowała namiętnie Dasima i zamknęła pysk Shing owijając wokół niego swój ogon. By uniemożliwić jego odplątanie owinęła go częściowo za tył głowy wilczycy i tak ja trzymała całując wciąż basiora. Kolejny związek pójdzie się za jej sprawą walić? Ha! Sukces!

Dasim

Dasim uśmiechnął się jedynie do Shinq.
-To ty chciałaś to skończyć. To ty odeszłaś do Ravi'ego. Jak mogłem co? Nia mam partnerki, nawet miłości. Czemu masz mi zabraniać być szczęśliwym.-powiedział, delikatnie gładząc Epone po grzbiecie.

Stille

Shinq przejechała pazurem po ogonie wadery tak, że pysk uwolniła. Była jedną z najlepszych w walce. Warczała bezustannie i ugryzła Eponę w ogon. Przewróciła ją na plecy.
- Uważaj z kim zadzierasz, opono z gumy. - zaśmiała się, rechocząc z dumy i walnęła ją ogonem.
- Zobaczysz, Epono, zapłacisz za to, co zrobiłaś Carly. Przysięgam, że to będzie bolało. - powiedziała i puściła ją. Wiedziała, że jest fanką basiorów, ale wrogiem wader. Na pewno jej to nie ujdzie na sucho. I oby to nie spotkało Ravi'ego. Wilczyca zmarszczyła nos, patrząc na oba wilki. Adam i Ewa... nawet pasują do siebie. Zaśmiała się ponownie i odeszła stąd z podniesionym ogonem.

z.t

Enary

//oh proszę was!! kolejna znowu taka najlepsza w walce i w ogóle najwspanialsza? Weźcie się puknijcie w czoło. Najlepszy w walce na forum jest dowódca wojowników oszołomy. Zdobądź wyższą rangę od Enary, pogadamy. A akurat tu mamy tą samą rangę. Więc nie jesteś lepsza od Enary w niczym.//

Enary jedynie zaczęła się śmiać. Na prawdę. Walka walką ale co tu się mogło wydarzyć?
- I czego taka dumna jesteś? Że mnie przezwałaś oponą z gumy? W gębie mocna być możesz, zobaczymy potem. Myślisz, że ja tak nie umiem? Szitów jest pełno, ale Epona tylko jedna. A swoją drogą, dzięki za podrapanie w ogon! - krzyknęła niegłośno za nią i wróciła do Dasima.
- Och, wybacz mi, ale nie pozwolę się tak traktować. Co do Carly... a co cię to obchodzi? - powiedziała namiętnym tonem i wpiła się w jego usta. Całowała go namiętnie, długo a ogonem jeździła to po dolnych partiach podbrzusza, to po kręgosłupie wzbudzając podniecenie samca.

Dasim

Wilk pogładził delikatnie Enary po grzywce, a później po grzbiecie.
-Nie martw się nią, moja droga Epono. Byłem z nią kiedyś. Ale teraz wiem, że to był błąd.-powiedział cicho Dasim.

Enary

Delikatnie, łapa nakłoniła go do tego, by się położył a ona znalazła się nad nim. Miała dosyć czekania. Ponownie zetknęła swój pyszczek z jego w namiętnym pocałunku i gładziła jedną łapą jego klatkę piersiową a drugą głowę. Jej ogon wciąż błądził po całym jego ciele.

Stille

/Hehe, prosiem bardzo. Wartownikiem zostałam, a to już coś, ne? Więc mi tu nie wciskaj kitu. >.< A propos, właścicielka Volire wpadła na pomysł, by Vol została fliciarą, a ty to od niej papugowałaś. Wiesz, że to nieładnie, co? Aha i jeszcze jedno: Czemu mówisz, że się nazywasz Epona, skoro nick masz Enary? Ja się z Tobą już nie kłócę, bo ogłupieję./

Shinq gdy wyszła usłyszała słowa Epony. Postanowiła wrócić do tej parki.
- Tak, myślę, że ty tak nie umiesz. Ha, Epona tylko jedna? Puknij się, albo mi powiedz, czemu jest jedyna. To Volire była pierwsza i nią jest. Idziesz na dno! I to każda wilczyca może Ci powiedzieć, ja już to zrobiłam. - zaśmiała się. Kolejna paniusia, która uważa się za królewnę? Toż to (przepraszam, jeśli Cię urażę tym słowem) suk... Nie dokończę.

* Za brzydki wyraz przeprosiłam.

Dasim

Oh, moja Droga Shinq. Ja wytłumacze za Enary. 1. Mówi, że jest Eponą, po to, bo Carly już wszystkim opowiedziała o tej sprawie i wydała jej imię, a ona napewno nie chce, by samce ją unikały. 2. Volire zpapugowała. Zauważyłam, że wilki zaczęła już podrywać, po tym jak En pokazała na co ją stać. Wiec widzisz.

Dasim westchnął ciężko i wstał. Delikatnie pogłaskał Enary... Tak, on od początku o niej słyszał i mógł rozpoznać te oczy. Tak więc podszedł bliżej Shinq i spojrzał na nią.
-Znam Volire. Ona nie była taka. Znałem ją. Dopiero, gdy En... Epona zaczęła podrywać wilki, Volire sama zaczęła podlizywać się każdemu napotkanemu samcowi. I to jej styl życia. Szczerze? Wolę taką wilczycę, która ma wielu kochanków, niż taką, która porzuca wilka, który do niej tykle czuje, dla innego.-powiedział spokojnie.-Być, albo nie być. Oto jest pytanie.

Enary

- Dasim, mam ten styl życia, bo tak samo mnie traktowano. Może kiedyś się to zmieni, może ktoś będzie na tyle szalony by mnie zechciał pokochać i zmienić. A co do Volire... rozumiem, że franca chciałaby mieć takie powodzenie jak ja i stara się mnie wyprzeć, ale zapewniam, mnie nikt za to nie potępi bo żadnego z nich nie krzywdzę. Zaznaczam, że to są chwilowe figle, może wrócą. A ona? Woli porzucić kogoś, kto ją kocha by być jak ja? Gdyby mnie ktoś tak kochał, to nigdy bym nie była taka jak teraz. - odparła spokojnie. - Z reszta ja nie miałam pojęcia o tym, że Wasp kogoś ma. Dowiedziałam się po fakcie zakichana wszo i lepiej nie wchodź mi w drogę bo źle na tym wyjdziesz. A ja potrafię kogoś zniszczyć i społecznie i psychicznie. - warknęła i usiadła sobie. - A jeśli kogoś pokocham, zdarzy się cud i on mnie pokocha, to gwarantuje, że choćby nie wiem co nie oddam go nikomu. Ale ktoś taki nie chodzi po tej ziemi, więc jestem jaka jestem.

Armor

Jęki potępionych, które istniały jedynie w głowie dziwnego wilka zwiastowały nadejście potomka samego Szatana, za którego się uważał. Smród siarki, także wyimaginowany mógłby powiedzieć (gdyby rzecz jasna istniał), że Nikanor pojawi się w tymże miejscu szybciej, niżeli hiszpańska inkwizycja... I rzecz jasna siarka miała rację, bowiem basior przylazł nad Bursztynowy Wodospad i... o zgrozo, nie był sam. No cóż... Chwilę melancholii trzeba będzie sobie odłożyć na później, tymczasem usiadł dalej od obecnych, jednak na tyle blisko, by słyszeć o czym konwersują i obserwował ich spode łba. Dwie panny, jeden wilczek... Może być zabawnie.

Dasim

-Mi to nie przeszkadza.-szepnął na ucho wilczycy.-Możesz taka być, apmiętaj, na mnie zawsze możesz liczyć piękna bogini.-wilk przeczesał łapą jej białe włosy i uśmiechnął się ciepło.-A Shin się nie martw, nie warto.-powiedział, przytulając wilczycę.-Muszę iść, Enary, pa.-wyszeptał jej na ucho i poszedł.

zt.

Armor

Oj. Biały wilk się wycofał? Czyli jedyna nadzieja w dwóch pozostałych waderach. Trudno na tym dzisiejszym świecie o rozrywkę. Zwłaszcza w lato. Może się przynajmniej pobiją? Albo powiedzą chociaż coś ciekawego... No, ta śnieżnobiała wydawała się całkiem ładna, druga skrzydlata... Chyba widział ją na obradzie. Obrazy poznanych osób były mu tak obojętne, że szybko uciekały z głowy.

Enary

Biała spojrzała zdziwiona na Dasima. Ale jako że wolała opuścić to miejsce by nie musieć słuchać porąbanej Shinq i pozwiedzać kolejne, nowe zakątki wstała i ruszyła typowym dla siebie krokiem wprawiającym w ruch bioderka. W końcu zniknęła za drzewami.

[zt]

Armor

Noż! Co to ma być? Dlaczego nikt nie chce zapewnić mu dogodnej rozrywki? Wściekły na cały ten porąbany świat wilk odwrócił się i zwyczajnie odszedł, mając każdego gdzieś. Jak można być takim? Biedny Nikuś chciał tylko popatrzeć jak inni się bawią!

z.t.