Bursztynowy Wodospad

WuShung

- Serio! No nie mów! A widziałaś tamtą od gryfów? Matko jak ona paskudnie wygląda w tej nowej fryzurze! Czerń absolutnie wyszła z mody! - jego wysoki głos łamał się od śmiechu, który co jakiś czas z uporem maniaka chciał wyjść na światło dzienne. Mimo to nadal chodził oglądając się za plecy i patrzył na wilczycę.
- Zobacz, ja to wiem jak jest modnie! - i zarzucił łbem tak, że gałązki podskoczyły i listki zaszeleściły.

Destiny

Destiny padła na ziemię i zasłoniła łapkami pyszczek.
- Koniec umarłam! -Zawołała dalej zasłaniając się. Tak trzęsła się ze śmiechu że podskakiwała prawie jak piłka.
- A jak w ogóle wygląda gryf? -Zapytała ze zdziwieniem.
- Co to takiego? -Zapytała się Wu, z zaciekawieniem.

WuShung

I on już nie wytrzymał i sam walnął plecami o podłoże zanosząc się śmiechem. W końcu udało mu się uspokoić i wysłuchać pytania...przybranej córki? Tak zaczął ją traktować, nieświadomie bo przecież nigdy nie miał dziecka i szczerze je nienawidził. A tu poznał dziecko, które nie dość, że nie było mu obojętne, to zmieniło jego kamienne serce.
- No cóż. Gryf to połączenie dwójki zwirząt - lwa i orła. Ma łeb orła, natomiast jego ciało wygląda jak ciało lwa. No i ma orle skrzydła. - wyjaśnił opisując owe zwierzę. - Dawno ich nie widziałem, bo w Chinach były rzadkością. Smoki wybiły ich ród dawno temu. Niegdyś żyli w zgodzie, ale pojawił się Shan Jao, przywódca jednego z wymarłych już rodów smoków i uznał, że należy ich zabić. No i tak to już tam w Chinach jest. - opowiedział historię gryfów ze swojego kraju i patrzył na Des uśmiechając się do niej serdecznie.

Destiny

- Aaaaaaaaaaaaaaaaaaa........ -Powiedziała z wielkim zrozumieniem.
- A no to u nas tez nie ma gryfów. Przynajmniej ja żadnego nie widziałam. -Stwierdziła kiwając głową.
- Ale nie wiem czy smoki tutaj też je kazali wybić. -Dodała kiwając wesoło pyszczkiem na boki.
- Ale jak zobaczę gryfa to się go zapytam czemu ich tu nie ma. -Dodała po chwili zamyślenia. Destiny oblizała nosek i zastrzygła zielonym uchem.

WuShung

On na prawdę ją polubił. To było takie pogodne dziecko. Patrząc na nią i słuchając jak mówi uznał, że chyba jednak nie wszystkie młode są denerwujące. Ty maleństwem mógłby opiekować się cały czas. Była taka urocza, że aż zmiękczyła mu serce.
- Dobrze moja mała. To teraz pozwól, że zachowam kapkę powagi i powiedz mi, czy czegoś ci potrzeba. - mrugnął doń okiem i czekał na odpowiedź.

Destiny

Mała usiadła z powaga wypinając dumnie piersi do przodu. Delikatnie skrzyżowała przednie łapki niczym prawdziwa dama.
- Nie dziękuję, wszystko posiadam. -Stwierdziła nader poważnym tonem. po chwili się roześmiała.
- Nic nie chcem jest fajnie. -Zaśmiała się wesoło i zaczęła łapać końcówkę swojego ogonka.

WuShung

Z radością patrzył na zabawę podopiecznej i postanowił jej kapkę urozmaicić zabawę. Swoim ogonem pochwycił delikatnie szczenię, podniósł do góry i z uciechą zaczął nim poruszać na prawo, na lewo i zataczał nim koła.
- A teraz Destiny lata! - powiedział z uciechą uważając, by maleństwu nic złego się nie stało. Wszak bezpieczeństwo przede wszystkim!

Destiny

Destiny wesoło rozłożyła łapki na boki przez co wyglądała jak spadochroniarz. Wesoło się śmiała i machała puszystym ogonkiem. Język zwisał jej z boku pyszczka.
- Ale odlot! -Zawołała wesoło i z radością.

WuShung

Wu z zadowoleniem nadal zabawiał małą wilczycę widząc, że sprawia jej to radość. Po chwili pochylił łeb nad taflę wody i zionął ogniem, by woda się ogrzała. Teraz woda lekko parowała i była w sam raz dla szczenięcia.
- Lądujemy pani kapitan! Chlup do ciepłej wody! - zaśmiał się serdecznie i wszedłszy do krystalicznie czystej wody wysunął łapy, na których postawił małą Destiny.

Destiny

Och jaką jej to radość sprawiało. Smok naprawdę umiał się z nią dogadać i nawet pobawić. Destiny dmuchnęła na grzywkę.
- Yuhu! -Zawołało szczenię. Dess przebiegła z jednego końca łapy smoka na drugą i wyskoczyła do góry.
- Na bombę! -Krzyknęła zwijając się w kulkę i wskakując do ciepłej wody. Popływała chwilę i wdrapała się ponownie na smoka.
- Ale fajnie. -Stwierdziła wesoło.

WuShung

Shung śmiał się serdecznie przyglądając się poczynaniom maleństwa.
- Na prawdę świetnie pływasz moja mała. - przyznał swoim niskim głosem i pogładził palcem wilczątko po łebku.
- Muszę ci powiedzieć, że swoją osobą przekonałaś mnie do dzieci. - dodał z uśmiechem. Była dla niego absolutnie wyjątkowa, dlatego chciał jej podarować coś tak samo niezwykłego. Zerwał mały kwiatek białej lilii i kładąc go w błoto ogonem uformował kulkę tak, że roślina był w środku. Dmuchnął płomieniem tak, że piasek stopił się zalał kwiat grubą warstwą szkła, zamieniając go w szklaną, lekką zawieszkę. Póki jeszcze wszystko nie zastygło i było plastyczne, pazurem zrobił dziurkę na łańcuszek i odczekał chwilkę. Dodatkowo wisiorek był takich samych kolorów jak szczenię.
- Teraz tylko znaleźć łańcuszek i będziesz miała bardzo ładny wisiorek. A wybrałem kwiatek, bo jesteś delikatna i śliczna jak on. - mrugnął doń okiem i podał wilczycy.

Zoe

Skoro Zoe wróciła do krainy, musiała sobie zrobić spacerek! A czy Bursztynowy Wodospad nie byłby idealnym miejscem na ów spacereczek? Byłby, owszem! Tak więc wadera przyspacerowała (nowe słowo, yay!) nad wodospad, by tutaj się położyć i sobię poleżeć, obserwując wodę spływającą ze skał. I leżała. I leżała. I leżała. A że wstać się jej nie chciało- leżała dalej. I leżała tak sobie sama przy tej wodzie, zastanawiając się, czy leżenie ma jakikolwiek sens. Dlatego poleżała dłużej.

Totalny brak weny, wybaczcie mi. ._. Wiem, post jest bez sensu.

Loba

Loba przyszła tutaj z z czystej ciekawości. Jeszcze nigdy tu nie była. Ah... szkoda Takie piękne miejsce jeszcze nie odkryte.
Prawie od razu zauważyła srebrną wilczycę.
-Hej!Jestem Loba a ty?-Spytała a jej ogon energicznie zaczął latać z boku na bok.

Zoe

Zoe podniosła głowę i z uśmiechem spojrzała na nowo przybyłą waderę.
- Witaj, ja jestem Zoe. Miło mi Ciebie poznać.- wadera podniosła się, zmieniając pozycję na siedzącą. Jeszcze raz obdarowała waderę pogodnym uśmiechem.
- Jesteś z krainy, czy dopiero do niej przybyłaś?- spytała się ciekawa pochodzenia nieznajomej.

Loba

- Mi również miło cię poznać- Rzekła Wadera i uśmiechnęła się promiennie
-Nie jestem z tej krainy ale nie jestem tu nowa - Odpowiedziała żwawo Loba
Białe futro wilczycy stało się dwa razy cięższe gdy wadera weszła do wody.
Na chwilę znikła pod wodą i znów pojawiła się w tym samym miejscu. Przy Zoe.
-Przybyłam tu kilka lat temu...-Rzekła znów uśmiechając się promiennie

Zoe

- Kilka lat temu, powiadasz?- Zoe zamoczyła prawą przednią łapę w wodzie. Trzeba było przyznać, że była dość przyjemna. Tak więc zamoczyła w niej i drugą przednią łapę, powoli do niej wchodząc, tak by zaraz się zanurzyć. Jedynie łeb wystawał ponad taflę wody.
- Ja się tu wychowałam, choć się tu nie urodziłam.- odezwała się wadera, ot tak.

Loba

Wilczyca przytaknęła i również znów weszła do wody.
-Naprawdę? Moźe zdradzisz mi są historię?-Spytała wilczyca zanurzając się pod wodę a po chwili wypływając z małą płotką. Szybko zjadła rybę i spojrzała się na Zoe. Chyba nie ma nic przeciwko iż się spytała? Niestety Loba była z grupy wilczyc bardzo ciekawych i wytrzymałych.-Jeśli chcesz to mogę też ci opowiedzieć-Loba zastrzygła jednym uchem.

Zoe

Zoe uśmiechnęła się pogodnie do swej towarzyszki.
- No cóż, więc ja zacznę. Jedyne co pamiętam, to to, że gdy byłam małą waderką przybyłam do krainy. Fascynowałam się magią. Dwa razy zdawałam test na Maga, ale mi się nie udawało, tak więc postanowiłam zostać Nianią. Nie miałam nigdy partnera, ale spotkałam parę wilków godnych uwagi. Parę lat temu założyłam swój sklep na Placu Handlowym i w najbliższym czasie zamierzam go rozbudować. To chyba wszystko o mnie. A teraz zdradź mi coś o sobie.- wadera podpłynęła trochę bliżej Loby, czekając na jej opowieść.

Loba

-Ja kiedy byłam mała pewnej nocy zauważyłam jak jakiś....Demon rozszarpuję szczeniaka. Kiedy zaczęłam na niego wrzeszczeć odwrócił się do mnie chyba również chciał mnie zabić ale jakiś czarny wilk mnie uratował i zaprowadził do Watahy Wody.....Dość smutna historia zwłaszcza iź tym pierwszym szczeniakiem była ma najlepsza przyjaciółka. Lilia.-Loba westchnęła na końcu i uśmiechneła się lekko do Zoe. Pewnie zaraz uzna iż wadera ma nudną i głupią historię. Ale cóż takie źycie.

//J a się zbieram nara//

OSTATNI RAZ POPRAWIAM!
O ile nic się nie zmieni - mimo wielu, usilnych prób - wlepię ostrzeżenie za nagminne popełnianie rażących błędów. Zainstaluj przeglądarkę, która sprawdza poprawność lub przepuszczaj posty przez worda, bo tego się nie da czytać..
~ Taharaki

Zoe

- Bardzo mi przykro z tego powodu. Niektóre demony potrafią być naprawdę niebezpieczne. Sama się o tym przekonałam. Cóż, życie miałaś niewesołe. Ale w krainie na pewno się odnajdziesz! Poznasz tutaj wiele ciekawych wilków!- wadera chciała dodać uśmiechem otuchy Lobie, jednak nie wiedziała, czy to pomoże. A może Loba już się nie przejmuję tamtym wydarzeniem?