Diamentowy wodospad

Idalia

Uważnie słuchała rozmowy dwóch wilków, leżąc nad wodospadem w bezruchu.
- "Krew..." - pomyślała. - "Nawet w tej krainie nie uwolnię się od osób, które jej pragną..."
Uśmiechnęła się pod nosem. Czyżby zostało w niej coś z wypędzonego z jej ciała demona?

Breishe

Półciche warknięcie, kilka tygrysów stanęło na skraju lasu, miały około półtora metrów wysokości, szybkie i zwinne, dążyła oczyma za waszymi ruchami.

Breishe leżała spokojnie, ignorowała zabawę Okami, jak i Hekate i inne wilki.

Idalia

Usłyszawszy ciche warknięcie nastawiła uszy zaniepokojona. To zdecydowanie nie było warczenie wilka. Starała się wyłapać jak najwięcej obcych zapachów.

Breishe

Cztery tygrysy kroczyły zgrabnie w Waszą stronę, nie okazywały żadnych oznak agresji, jednak przy owych stworzeniach warto być na baczności...

Breishe widząc takie giganty wstała powoli przyglądając się im uważnie.

Idalia

Gdy nieznajome Hekate stworzenia zaczęły się zbliżać, wilczyca poczuła dokładnie ich zapach. Nie czuła go nigdy wcześniej. Wyczuła też krew. Albo tygrysy były po obiedzie, albo jeden z nich był ranny. Hekate powoli wstała i pokręciła łbem, jakby chciała pozbyć się jakichś dziwnych myśli. W końcu zastygła w bezruchu, by nie zwracać na siebie uwagi.

Breishe

Wykrzywiła pysk w grymasie lekkiego obrzydzenia, owe stworzenia zaświtały jej w długiej pamięci i zaczerpniętych od dawnych magów historiach jako krwiożercze i bezlistnego stworzenia, jednak na takie nie wyglądały.

Tygrysy ignorując wilki zaczerpnęły wody, podniosły pyski i rozejrzały się po otoczeniu cwaniacko.

Idalia

Nadal stała starając się nie ruszać. Zmarszczyła nos, zapach tych zwierząt ją drażnił - widocznie były blisko niej. Hekate zastanawiała się, czy tygrysy ją zauważyły, czy patrzą na nią. Starała się nie zdradzić poddenerwowania.

Mack

POjawił się obok Hekate bacznbie obserwując tygrysy. Westchnął cicho. Spojrzał w niebo, w chmury przynoszące śnieg.

Breishe

Jeden z tygrysów zerknął na Macka, jego pysk wykrzywił grymas podobny od uśmiechu, jednym susem znalazł się za wilkiem i odrzucił go do wody.

Breishe schyliła łeb gotowa do ataku lub obrony.

Idalia

Słysząc co się dzieje Hekate warknęła cicho i przybrała postawę wilka gotowego do walki. Wciąż nie wiedziała kim są te dziwne stworzenia, ale była już całkowicie pewna jakie mają zamiary.

Mack · Wysłany: Wto 16:29, 03 Mar 2009 Temat postu:

WStał patrząc na tygrysa rozbawiony. Po chwili parsknął śmiechem bezczelnie na niego. Wziął rozbieg i rzucił się na niego zagryzając kły na karku bardzo mocną i głęboko. Lała się krew z karku strumieniem, wypluł go jak śmiecia na ziemie. Powrócił na swoje miejsce, był gotowy na, każdy jego ruch.

Idalia · Wysłany: Wto 16:49, 03 Mar 2009 Temat postu:

Przysłuchiwała się poczynaniom Macka z nieukrywaną złością. Mogła tylko domyślać się tego co robi wilk. Tygrysy to bardzo potężne stworzenia, Hekate czuła to i nie miała pewności czy ruch Macka był właściwy. Przyjęła postawę gotową do walki oczekując ataku ze strony rozwścieczonych kotowatych.

Mack · Wysłany: Wto 16:53, 03 Mar 2009 Temat postu:

Miał dziwne uczucie... Spojrzał na Hekate wzdychając. Zaczął oblizywac krew tygrysa z łap i pyska ze smakiem.

Renna · Wysłany: Sob 8:05, 07 Mar 2009 Temat postu:

Przechodziła z daleka.Skończyla wędrówkę lecz bez powodzenia.Usiadla pod jednym drzewem.Westchneła.Spojrzala na tygrysy.
-Witajcie.-powiedziała niewesoło.Wyszla.

Weszła po chwili.Opuśila łeb.Podniosla go patrząc na niebo.

Nobody gets too much love anymore
It's as high as a mountain
And harder to climb

Oh you and me girl
Got a lot of love in store
And it flows through you
And it flows through me
And I love you so much more

-Zaśpiewala cicho krystalicznie czystym głosem
wpatrując się w niebo.Po chwili jeszcze raz zaśpiewala cicho

Tak lekki jak słowika śpiew,
Tak ciepły jak, jak pustynny deszcz
Umiały być tylko słowa twe.
Tuliły mnie w ramionach snu,
Chroniły przed każdy brakiem tchu,
Myślałam, że tak już pozostanie.

Odnalazłam siebie w tobie,
Nie potrafię cię zapomnieć,
Bo jesteś obecny w każdej chwili, która mnie otacza.
Wciąż pamiętam tamte chwile,
w których tak mówiłeś tyle,
Że kochasz, że pragniesz bym była tylko z tobą tu na zawsze.

-Usiadla.
-To tylko klamstwa.-powiedziała cicho opuszczając leb.
-To nie przeznaczenie.-z oka popłynela mala łza,która znikneła w sierści.
-To chyba konie.-pomyślala.

Idalia · Wysłany: Sob 12:10, 07 Mar 2009 Temat postu:

Usłyszawszy głos nieznajomej wilczycy, głos pełen smutku nastawiła uważnie uszy. Ze strony tygrysów nie było żadnych wrogich odruchów, więc ruszyła powoli w stronę, z której słyszała nieznajomy głosik.
- Przepraszam... czy coś się stało? - spytała niepewnie zachowując ostrożną odległość.

Renna · Wysłany: Sob 12:14, 07 Mar 2009 Temat postu:

-Tak.....-powiedziała opuszczając łeb.Oczy zapłoneły delikatnym płomieniem.
-Raczej tak.-powiedziala.Usiadla.Spojrzala na nieznajomą wilczycą.Następnie na Macka.Opuścila ponownie leb.

Idalia · Wysłany: Sob 12:16, 07 Mar 2009 Temat postu:

Gdy usłyszała w głosie wilczycy, że nie ma ona wrogich zamiarów zrobiła w jej stronę jeszcze kilka kroków. Powiedziała łagodnym tonem:
- Jestem Hekate. Może mogę Ci jakoś pomóc?

Renna · Wysłany: Sob 12:18, 07 Mar 2009 Temat postu:

Podniosla łeb.SPojrzal na nią.
-W tym nie można zrobić.Tylko gdybyś była mną moglabyś.To jest taka sprawa.-powiedziala niemrawo.Westchneła.

Idalia · Wysłany: Sob 12:20, 07 Mar 2009 Temat postu:

- Jeśli nie chcesz o tym mówić, rozumiem - odrzekła i usiadła wciąż przysłuchując się wszystkim dźwiękom. Może nieznajoma wilczyca zechce jednak coś powiedzieć?

Renna · Wysłany: Sob 12:23, 07 Mar 2009 Temat postu:

-Powiem tylko,że to sprawa sercowa.-powiedziala niemrawo.Podniosła leb.Spojrzala na niebo i cicho zanucila
To co miałeś,
To co żyło w Tobie,
Lecz zagubiło swój sens..Od tak..
Bo wszystko to ogarnęło też innych gdzieś,
Więc niby ty to ja a ja to ty.
Bo każdy wie, że to nie trwa wiecznie,
Ja nie chcę byc taki jak ty.