Diamentowy wodospad

Yadis

- Stwierdziłam, że najlepiej czuć się będę w Watasze Nocy - odpowiedziałam - Tak samo, jak najlepiej czuje się pod osłoną ciemności.

Flake

- Noc... najpoteżniejsza Wataha w okolicy. - powiedziała cicho i zaśmiała się. - Wszyscy do niej lgną, niezależnie od tego czy tam pasują czy nie...

Yadis

Młoda wilczyca była nieśmiała i chyba nieco zakompleksiona, ale butna. Nie rozumiałam po trosze własnego zachowania. Nie miałam zwyczaju być tak...uprzejma ? Okazująca dobre serce ? Coś było w tej małej co mi się podobało.
- Zamierasz iść pod prąd ?

Flake

- Ja? Nie... dlaczego tak uważasz? Bo wstąpiłam do Watahy Ognia a nie Nocy? - zapytała. - A czy to takie dziwne, że nie chcę ślepo podążać za większością miejscowych wilków i wolę zapisać się do stada, które najbardziej pasuje do mojego charakteru?

Yadis

- Nie mówię, że uważam to za dziwne...tylko za właściwe - powiedziałam uśmiechając się lekko.

Flake

Uśmiechnęła się i utkwiła spojrzenie w wilczycy. Spytała:
- Więc dlaczego stwierdziłaś, że idę pod prąd, hm?

Yadis

- Bo wiele wilków daje się dziś porwać wraz z nurtem...nie mają sił by walczyć o swoje. Takich jak Ty jest niewiele - odpowiedziałam spoglądając na Korę.

Flake

- Pewnie masz rację... - powiedziała. I po chwili dodała bez namysłu. - Może właśnie dlatego rodzina mnie zostawiła? Dlatego, że nie chciałam być takim "szarakiem"?

Yadis

Wilczyca chyba znów - może nieświadomie - zeszła na drażliwy temat.
- Nie wiem - westchnęłam cicho i w pewnym momencie zrobiło mi się jej strasznie żal. Zaraz jednak pomyślałam, że dzięki temu będzie silniejsza. To zahartuje ją na przyszłość.

Flake

Z powrotem się położyła i oparła łeb na przednich łapach.
- Ciekawe gdzie oni teraz są... - powiedziała po chwili. - I czy spotkam ich jeszcze kiedykolwiek.
Dodała z uśmiechem:
- Teraz ucieszyłabym się nawet ze spotkania z Marą.

Yadis

Spojrzałam na Korę i westchnęłam cicho. Polizałam jedną łapę i przeciągnęłam się.
- Nie jesteś głodna ?

Flake

Zastanowiła się przez chwilę. Dopiero teraz do niej dotarło, że odkąd rodzice zniknęli, czyli już od dłuższego czasu, nie zaprzątała sobie głowy takimi "bzdurami" jak jedzenie.
- Może trochę... - odrzekła trochę niezdecydowanym tonem.

Yadis

- Brałaś już kiedyś udział w polowaniu ? - spytałam z błyskiem w oku.

Flake

Spojrzała na Yadis z rozbawieniem. Do tej pory dostarczaniem jedzenia zajmowali się jej rodzice.
- Oczywiście - odparła i zaśmiała się. - Na szczury.

Yadis

- Powiedzmy, że ten "szczur" będzie nieco większy. Widzisz tego dużego zająca parę metrów od nas ? - spytałam i spojrzałam w lewą stronę.

Flake

- Widzę, ale nie będę za nim ganiać - odpowiedziała. - Jeśli chcesz uczyć mnie polować to lepszym miejscem będzie chyba las. Większy wybór zwierzyny i teren łatwiejszy dla nowicjusza.

Ramona

Popatrzyła na wilki, kiwnęła głową Korze i nieznanej i wyszła, miała dość bycia niewidzianą. Wybiegła.

Flake

Popatrzyła na odbiegającą wilczycę. Przez chwilę zastanawiała się czy by jej nie zatrzymać, jednak w końcu pomyślała:
- "No cóż... Chce się obrażać, jej sprawa."

Yadis

Uśmiechnęłam się pod nosem.
- Dobrze...chodźmy więc.

Flake

Wstała powoli i wyprostowała kości, które już długo były w bezruchu.
- Który las proponujesz? - spytała.