Diamentowy wodospad

Ramona

Spojrzała z obrzydzeniem na głowę wilka, odwróciła się i odetchnęła, spojrzałą na basiora - niezły jesteś - powiedziała.

Klotor

- Klotor jestem - powiedział z uśmiechem.

Ramona

- Ramona, miło mi - uśmiechnęła się, machnęła ogonem i rozprostowała skrzydła, nieużywane.

Klotor

Znowu się uśmiechnął. Gdy noc nastaje on wtacza się w nocne, ciemne tło i praktycznie nie widać, jedynie błyszczące na czerwono oczy. Usiadł.

Ramona

Spojrzała na jego czerwone oczy, odwróciła się na swoje lśniące w ciemności, znaki na ciele - ciekawe... - powiedziała - skąd jesteś...?? - spytała.

Klotor

- Z innej watahy - rzekł - ale wszedłem do jeziora zmian... i zmieniła mnie woda - po chwili dodał.
- bardzo chciałbym być lekarze, nie wiem dlaczego, ale czuję potrzebę.

Ramona

- aha - powiedziała, otrzepała się, zwinęła skrzydła i usiadła. Patrzyła na basiora - zmieniłeś się...jaki byłeś przedtem...?? - spytała.

Klotor

- Chodzi o wygląd? - zapytał się wilczycy.

Ramona

- no nie wiem, ogólnie...?? - mruknęła, patrzyła na niego zaciekawiona.

Klotor

- Jeżeli wchodzisz do jeziora zmian, połowę informacji o sobie tracisz...

Ramona

Spuściła głowę, - dziwne to jezioro - powiedziała, spojrzała na niego - pewnie teraz żałujesz że wszedłeś do tego jeziora - dodała.

Klotor

Chyba tak - odpowiedział nieśmiale

Ramona

Zmrużyła oczy - szkoda - powiedziała i spojrzała na wodospad.

Klotor

Jest już jasno, a //Klopsik xp// on schował się w cieniu drzew, patrząc się na Ramonę.

Mack

Pojawił się obok Klotor. Spojrzał na niego, uśmiechnął się cwaniacko. Przymrużył lekko oczy.

Klotor

- O cześć - powiedział do Macka. Zamachał uchem i położył się.

Ramona

Spojrzała na Klotora i Macka, nic nie powiedziała, położyła się obok wodospadu i patrzyła na niego wielkimi fioletowymi ślepiami.

Beherit

Ziewnął przeciągle. Miał nadzieje na jakiś ciekawy rozwój sytuacji a tu... nudo. Coraz nudniej. Podszedł do wody i zaczerpnął kilka potężnych łyków.

Ramona

Spojrzała na basiora, który pił, walnęła łąpą w wodę. Patrzyła się na niego.

Beherit

Patrzył na wode, którą wilczyca uderzeniem wprawiła w ruch. Spojrzał na waderę pytającym wzrokiem. Zlustrował ją uważnie. Jego wzrok zatrzymał się na jej skrzydłach, jakże podobnych do jego skrzydeł.