Diamentowy wodospad

Ramona

Spojrzała na niego - czemu masz taką dziwna bródke...?? - spytała, przyglądając się jej.

Beherit

- Takie cechy jak broda, skrzydła albo uszy ozdobione kolczykami to cechy charakterystyczne wyglądu wilków z mojej rodzinnej watahy - powiedział.

Ramona

- aha... ciekawe.. - powiedziała - z mojej rodziny to są te znaki na ciele, są bardzo intersujące - dodała, pokazała mu te znaki.

Beherit

Spojrzał na świecące znaki na grzbiecie wilczycy. Niewiele watah miało własne znaki rozpoznawcze...
- Pochodzisz z potężnej watahy, prawda?

Ramona

- nie wiem, nigdy nie poznałam ich, bo....dawno temu,pewnego dnia jak się obudziłam to ich nie było, zostawili wszystko i mnie też. Pewnie przez ludzi, bo wszystko było porozwalane i zostawili jakiś patyk połoączony z kamieniem, ale wiem że było ostre, bo trochę się zraniłam, jak dotknęłam tego - powiedziała i spojrzała na znaki, - chciałabym poznać chociaż jednego członka z mojego dawnego stada - dodała, wyobrażając sobie swoją rodzinę.

Beherit

- Och, rozumiem... Musiałaś przejść trudne chwile - powiedział. Po chwili uśmiechnął się i dodał. - Ale jestem pewny, że kiedyś poznasz swoją rodzinę.

Ramona

- nie wiem, czy bym chciała, zostawili, mnie prawie ludzie mnie złapali, nie wiem czy potrafiłabym przebaczyć im - powiedziała, nieco smutna, spojrzała na basiora - a ty, jaką miałeś rodzinę... - spytała.

Beherit

Uśmeichnął się krzywo.
- Na tyle nieznośną, że na własne życzenie odszedłem z watahy - odpowiedział.

Ramona

- a....ha - uśmiechnęła się, spojrzała na wodospad.

Beherit

Z powrotem oparl łeb o przednie łapy i skierował wzrok na wodospad.

Ramona

- przepiękny jest - powiedziała, odwróciłą wzrok na znaki - patrz świecą... - powiedziała zdziwiona, spojrzała na wilka.

Beherit

Spojrzał na znaki na grzbiecie wilczycy.
- Mhm. Widocznie urodziłaś się w watasze o magicznych właściwościach.

Ramona

- a to ciekawe...jeszcze nigdy mi tak mocno nie świeciły.... - powiedziała, rozprostowała skzydła i włożyła je do wody.

Beherit

Usmiechnął się.
- Magia nigdy nie należała do zjawisk przewidywalnych - powiedział.

Ramona

Zaśmiała się, spojrzała na niego.

Beherit

Z powrotem oparł łeb na przednich łapach, spojrzał na wilczycę. Nie wiedział co ją tak rozbawiło. Przypomniał sobie o wszystkich magicznych zjawiskach, któych był świadkiem i wiedział jedno: magia jest nieprzewidywalna i niebezpieczna. Bardzo niebezpieczna.

Ramona

Wsunęła łeb do wody i zaczęła patrzeć pod wodą.

Klotor

Najwyraźniej zasnął aż do nocy. Jest noc a on stawał się niewidoczny, oprócz świecących oczu i jego dziwnych znaków na ciele. Ziewną i przeciągnął się. Zauważy obecnośćinnego wilka.

Sasha

spojrzała na wilki, wyszła z wody położyła się na ziemi aby wyschnąć

Blooshya

Podniosła głowę i rozejrzała się. Zauważyła Sashe wychodzącą z wody.
-Hej! - powiedziała do niej.