Diamentowy wodospad

Avia

Przyszła. Była tu pierwszy raz, więc poruszała się nieco nieśmiale.
- Cześć - powiedziała - o, chwileczkę - dodała i wybiegła

Athoria

Prychnęła unosząc łeb. Krople wody ściekały jej teraz po pysku tworząc na błękitnej tafli pierścienie. Kłapnęła pyskiem. Zerwała z trawy jakiś kwiatek i rzuciła go do wody, patrząc jak spokojnie pływa po jej lustrze.

Reneesme

Spojrzała niechętnie na całe zbiegowisko.
-Tłoczno się zaczyna robić.. - mruknęła smętnie do siebie prostując klatkę piersiową dumnie i pewna siebie obserwowała każdego wilka z osobna przeszywając go swoim chłodnym tchnieniem. Jednak ona już miała taki wzrok. Nie miała w sobie ani krzty ciepła czy dobra.

Athoria

Poczuła na sobie czyjeś spojrzenie. Odwróciła łeb i nerwowo zamachała ogonem. Dwa wielkie złote ślepia spojrzały na tę wilczycę. Przymrużyła je. Chyba nikt nie lubił tego jej przeszywającego spojrzenia. Grzywka znów nieznośnie opadała jej na długi pysk, który wyłaniał się spod czarnej peleryny.

Shauni

Powolnym krokiem ruszyła w strone wyjścia. " A może tak małe polowanko" pomyślała. nie patrząc na inne wilki wybiegla stąd z błyskiem w oku.

Reneesme

Wstała i otrzepała się. Spojrzała pewnym siebie, złowieszczym wzrokiem na wilczyce i z szyderczą miną prychła. Odwróciła się po czym powolnym krokiem wyszła z tego zatłoczonego miejsca.

Nuthrien

Westchnęła, wstała i powolnym krokiem opuściła to miejsce.

Szasta

Przybiegł szybkim krokiem i usiadł koło wodospadu.Jego oczy świecił na niebiesko i mogły razić to efekt uboczny ataku, który wykonał w lesie na drzewie.

Inna

Przyszła, trochę zmęczona psychicznie. Popatrzyła na Szastę.
- Witaj. Chyba muszę Ci coś wyjaśnić... Jeśli ni9e chcesz, nie muszę- szepnęła na przywitanie, tylko do niego.

Szasta

-To ja chyba muszę ci coś powiedzieć,ale mów pierwsza-rzekł nie spokojny a gdy tylko zobaczył Inną zerwał się.

Inna

- Przepraszam, że tak pobiegłam za tamtą. Po prostu... Nie chcę jej skazywać na to, by była jak ja potworem, wampirem... Przepraszam, jeśli Cię to zabolało.
Mów jednak, co masz do powiedzenia.

Szasta

-Po twoich ostatnich słowach nad urwiskiem przemyślałem wiele spraw i wiesz nigdy z nikim mi się tak dobrze nie rozmawiało jak z tobą.Rozumiesz każde me słowo,każdy problem i ...próbuję powiedzieć...-przerwał.Spojrzał w niebo-Jesteś piękna i mądra, sprawiedliwa i odważna.Pomagasz innym najpierw nie troszcząc się o siebie...zależy mi na tobie Inna-spuścił nieśmiało łeb po tych słowach nie umiał spojrzeć jej w oczy.

Inna

Wysłuchała tego w milczeniu. Stali tak a wokół świszczał tylko czasem wiatr. W końcu Inna wstała i podeszła kilka kroków do niego.
- Szasto, posłuchaj. Mogę dać Ci wiele, i wiele odebrać. Bardzo mnie cieszą Twoje słowa, ale wiem, co czujesz, myślisz, co przeszedłeś. Nie chcę, bym i ja zrobiła Ci krzywdę. Przemyśl to, a jeśli będziesz tych słów całkowicie pewien... - zastanowiła się. Serce jej robiło koziołki.
- Wtedy przyjdź do mnie i spójrz mi w oczy. Pewien siebie, wojowniku Nocy. Wojowniku Tora- powiedziała ciszej.

Szasta

Skinął łbem i uniósł go po chwili wstał i zawył tak głośno do księżyca jak tylko umiał.Spojrzał jeszcze raz na nią i odszedł w gęstwinę lasu...

Inna

Nie bardzo wiedziała, co ma to znaczyć. Słuchała w milczeniu i wielkim skupieniu jego wycia, a potem odprowadziła go wzrokiem. Następnie zwinęła się jak szczenię w kulkę i leżała tak godzinami, czekając aż wróci.

Szasta

Przybiegł tu stał teraz na skale wodospadu gdzie widać było cały księżyc, który oświetlał jego ciało, jednak wyglądał jak czarny cień ponieważ stał w pół mroku.Zeskoczył ze skały robiąc przewrót jak spirala i wylądował na łapach.Patrzył tylko na Inną, dalej wyglądał jak cień ponieważ stał w mroku.Widać było tylko dwa błękitne świecące ślepia.

Inna

Zastrzygła uszami, potem się podniosła. Popatrzyła na niego. Nie wymagała odpowiedzi na już, choć bardzo na nią czekała.
Kocha, to poczeka. Przymknęła oczy.

Szasta

-Przemyślałem twoje słowa i dalej wierzę w to co powiedziałem i czuję to całym ciałem, sercem i duszą-odrzekł i lekko zadrżał...chwila słabości...jak nigdy Oo.Serce waliło mu jak młot był ciekaw jej reakcji.

Inna

Zdusiła w sobie wszelkie niepewności. Uniosła się na swych miękkich łapach i podeszła do niego.
- Szasta... Mam nadzieję, że nigdy się na mnie nie zawiedziesz- powiedziała i wtuliła łeb w jego bok. Uśmiechała się.

Szasta

-Ja mam nadzieję, że ty się nie zawiedziesz na mnie-rzekł i otulił ją swoją łapą, uśmiechnął się szczęśliwy, że wreszcie powiedział jej to.Oczy mu migały jak nigdy przedtem a patrzył tylko na nią.