Diamentowy wodospad

Tornado

Dobrze -powiedział otulając ją puszystym ogonem - już nigdzie się nie wybieram. Nie opuszczę cię nigdy - obiecał z wielkim uczuciem i przejechał językiem po jej "policzku" - wszystko będzie dobrze.

Wasp

Uchylił jedno oko, obserwując z daleka czułości Shade i jej nowego... przyjaciela. Uśmiechnął się jeszcze szerzej. Cieszył, że jego przyjaciółka nie opłakiwała długo Smitha i tak szybko znalazła sobie nowy obiekt westchnień.

Tornado

Spojrzał w stronę czarnego basiora leżącego nieopodal. Ale zauważył że spogląda on na nią w taki sposób że jej nie zagraża. Chciał ją tylko chronić za karzą cenę.

Dasty

Przyszła tutaj i zatrzymała się gdzieś pod drzewem. Wtopiła się w tło swym białym futrem tak, że nie było jej widać. Widok matki, która jeszcze niedawno tak szlochała za ojcem w takiej sytuacji zdruzgotał ją. Wbiła przeszywające spojrzenie w wilka obok niej.

Shade

- Dziękuję, że jesteś. -powiedziała tuląc się do niego. Wyczuła zapach Dasty... Jej córka na pewno będzie miała jej za złe to wszystko co teraz widzi. Ale ona chce być tylko szcześliwa... A przy tym basiorze własnie taka sie czuje.

Dasty

- To niedorzeczne - wilczyca nie zamierzała się ukrywać usiadła obok nieznanego jej wilka i patrzyła na tą 'parę'. Spokojnie tłumiła emocje, nie rozumiała jak ona mogła tak szybko i nagle zapomnieć. Po co była ta cała szopka, którą odstawiła.

Tornado

Zauważył nowo przybyłą waderę i zauważył że jest bardzo podobna do Shade - pewnie jej córka - pomyślał i zaczął się zastanawiać czemu tak dziwnie na nich patrzy.

Dasty

Jej duże dwukolorowe ślepia gwałtownie się zwęziły. Lustrowała ich wzrokiem jej ślepia błyszczały. Zamiotła ogonem wznosząc kurz.

Shade

- Pewnie nie rozumie jak mogłam tak szybko zapomnieć o ich ojcu. - wyjaśniła jakby czytając w myślach Tornado. Rozumiała go bez słów. - Nie zapomniałam. - mówiła na tyle głośno, że i Dasty mogła usłyszeć. - Po prostu nie mogę dołować się, on by tego nie chciał. Chciałby, zebym była szcześliwa.

Tornado

Zapewne - powiedział otulając ją mocniej ogonem - i rozumiem dlaczego twoja córka tak na nas patrzy ale ona też powinna zrozumieć twoje potrzeby - odparł z lekkim uśmiechem pełnym troski. - i bardzo mi przykro z powodu partnera. - dodał po chwili

Dasty

Prychnęła na jej słowa i pokiwała łbem. - Chcesz na kogoś liczyć...to licz na siebie. - mruknęła do samej siebie cicho obnażając na moment długie białe kły. Jej ognisty temperament, który odziedziczyła po ojcu aż z niej buchał.

Shade

- Na pewno zrozumie. - wyszeptała do jego ucha. Nie powiedziała mu tego wprost, ale zdawało się, że coś czuła do tego wilka. Bała się jednak o tym myślec. Bała się, że znów straci. Wtulała sie w jego ciepłe ciało z usmiechem.

Tornado

Spojrzał na nią - spokojnie na razie nic nam nie grozi i nigdzie się nie wybieram - powiedział do ucha tam by jej córka nie usłyszała - na razie się o nic nie martw, wszystko będzie dobrze.

Dasty

- Tuli się do takiego szczeniaka...niewiele pewnie starszego ode mnie. - warknęła do siebie opierając o coś miękkiego po chwili zorientowała się, że to wilk. - O przepraszam - odezwała się do czarnego wilka zagrzebanego w liściach. Słysząc jego słowa na moment aż obnażyła długie białe kły - Taki wilczek myśli, że miałby ze mną szanse - pomyślała.

Wasp

Zaśmiał się. - Nic się nie stało - odpowiedział. - Jeśli chcesz, możesz opierać się o mnie nadal. Będę mieć komplet... z jeden strony Carly, z drugiej ty... - uniósł nieznacznie łeb i spojrzał na wilczycę. Rzekł poważniejszym tonem. - Spróbuj postawić się w sytuacji swojej mamy.

Shade

Westchnęła cicho. - Należysz do jakiejś watahy? - spytała patrząc na niego. Zignorowała słowa córki, niech mówi co chce. Ona po prostu chciała być szczęśliwa.

Dasty

- Stawiam...cały czas i dalej mogę stwierdzić, że bym tak nie postąpiła - odrzekła i oparła się o niego, ale teraz z powodu nagłego braku sił.

Tornado

Spojrzał jeszcze na Dasty - może jesteś zmęczona albo iść w jakieś spokojniejsze miejsce - szepną do ucha Shade - mów czego ci trzeba:)
Do watahy wiatru - powiedział po chwili - mam nadzieję, że ci to nie przeszkadza.

Shade

- W sumie możemy gdzieś iść... Ale tym razem Ty wybierasz gdzie. - powiedziała z uśmiechem na pysku, Co jakis czas zerkała nerwowo na Dasty i Waspa. - Nie, jasne że nie przeszkadza.

Wasp

Uniósł wyżej łeb i spojrzał na Dasty. Miał wrażenie, że oparła się o niego tak gwałtownie jakby zrobiło jej się słabo. - Ona po prostu próbuje być szczęśliwa - powiedział.