Diamentowy wodospad

Carly

- Zauważyłam - zaśmiałam się.
Popatrzyłam na wodospad. Wstałam, podeszłam do wody i napiłam się.
Po chwili odeszłam od wody i wróciłam na swoje miejsce.

Shade

- Tak Wasp mój drogi najukochańszy przyjacielu. Oczywiście, że jesteś bezużytecznym niedorozwojem. - zrobiła poważną minę. - Tak mi przykro. - parsknęła śmiechem nie moga się powstrzymać

Wasp

- Twoja szczerość mnie czasem przeraża, Shaduś... Zresztą czym ja się będę przejmował - powiedział i przytulił obie wilczyce. - Wolę być wątłą, bezużyteczną, puchatą przytulanką niż mięśniakiem, o!

Donn

Warknął głucho i spojrzał kątem oka na Waspa - Jesteś odważny...- mruknął i wszedł do wody obmywając ranny bok. Mlaskał kłami co jakiś czas. -...ale i głupi. - dokończył. Donn zawsze był arogancki, nie darzył szacunkiem większej części wilków tej krainy.

Carly

Przymknełam oko.
- Tak, taki jesteś idealny - zaśmiałam się.
Słysząc słowa Donna zastrzygłam uchem. Cóż, o gustach się nie dyskutuje.

Vedette

Naburmuszona i wściekła na dużego, upartego i niemiłego wilka, wspięła się na drzewo i zerwała duże jabłko. Nakierowała nim, by spadło na łeb wilka. Potem zawyła i pokazała mu język. Dla bezpieczeństwa wspięła się jeszcze wyżej. Miała ochotę jeszcze raz mu zrzucić jabłko na łeb.

Volire

Przyszłam tu spokojnym krokiem. Spojrzałam na swoją mamę, wilka, wilczycę i zachichotałam cicho. Spostrzegłam Donna. No tak, osiągnęliśmy wiek dorosłości. Usiadłam niedaleko niego.

Wasp

Zaśmiał się i poczochrał Carly grzywkę. Na słowa Donna nie zwrócił uwagi, przecież sam nie odezwał się do niego nawet słowem. Wasp zawsze uważał, że nie ma sensu zaprzątać sobie głowy wilkami, które każde słowo, nawet nie skierowane do nich, traktują jak słowny atak na nie.

Donn

Odskoczył unikając wszystkiego co leciał z 'nieba'. Jednym susem wskoczył na drzewo i złapał za kark szczeniaka, zeskoczył z nim na dół i posadził go sobie na grzbiecie. - Jak cię zwą mała wojowniczko? - spytał uśmiechając się delikatnie do niej.

Vedette

Pisnęła, gdy ją posadził na karku.
- Vedette, a Ciebie nie lubię. - pokazała mu język i lekko ugryzła w ucho.

Shade

- Waspuś słoneczko nie szalej. - zaśmiała się i spojrzała na Donna. No tak, zero hamulców.

Donn

Zaśmiał się i zastrzygł uchem zsadzając ją z siebie. - Miło mi. Donn - zlustrował ją wzrokiem i wrócił na miejsce pod drzewem. Zmrużył ślepia i znów charknął krwią w bok. Jego rana na boku przybrała wiśniową barwę.

Vedette

Na jej pysku pojawił się grymas, gdy zobaczyła rannego wilka. Jak zwykle ciekawość wzięła u niej górę. Zaczęła denerwować dużego wilka chcąc się odpłacić. Lecz, gdy on nie reagował, naburmuszona złapała wielki liść i mu podała. Czekała na jego reakcję.

Wasp

- Ależ ja nie szaleję, Shadusiu kochany - odpowiedział, tym razem czochrając grzywkę przyjaciółce. - Czy wyobrażasz sobie mnie jako takiego umięśnionego wilka? Nie byłbym już taki słodki i uroczy... ach, ta moja skromność!

Donn

Nie zwracał uwagi na otoczenie zewnętrzne. Zamknął oczy i zamyślił się, jedynie jego ciało unosiło się co jakiś czas góra dół przy oddychaniu. Przy każdym wdechu coś charczało charakterystycznie w jego płucach, oddech miał dość ciężki. Zaszurał ogonem.

Vedette

Vedette chciała się pobawić, ale widząc, że jeden jedyny chętny do zabawy się wyłączył, ułożyła się koło niego i czekała aż się zbudzi, by potem go powkurzać. Zaczęła obserwować inne wilki, nic nie rozumiejąc co mówią. Nawet jej to nie interesowało.

Shade

- Och oczywiście słoneczko, że byś nie był... Z takim czymś trzeba się urodzić. - wyszczerzyła się. - Ty masz być malutki, śliczniutki do przytulania, a Donnuś, ma być duży i umięśniony. Taka natura. A wiesz... Natura is brutal xD

Donn

Zerknął na nią gdy położyła się obok i natychmiast zamknął oczy. Zaczął szurać jej ogonem przed nosem po nosie i starając się ją zachęcić do złapania go. Widział, że szczeniak chcę się pobawić a akurat dziś już wyładował swą energię na niedźwiedziu. - Bez zdrobnień! Błagam! - rozniósł się ciężki donośny ton.

Vedette

Szczenię zaczęło kichać tak głośno, że aż ptak z drzewa odleciał. Była uparta i ułożyła się ogonem do jego pyska. Wiedziała, że prędko mu nie da spokoju. Gdy tak leżała, zaczęła pomrukiwać.

Donn

Zakrył swym ogonem jej pysk. Oczy cały czas miał zamknięte wszystkie bodźce z otoczenia odbierał przez dotyk, węch i słuch. Zaszurał pazurami przygarniając ogonem szczeniaka bardziej do siebie.