Diamentowy wodospad

Luna

-Musiałam. Chociaż moje życie nie jest długie. Plątam się tu i tam z wewnętrzną nadzieją, że gdzież znajde dom. Najgorzej było z jedzeniem. Dorosłe wilki nie zostawiają resztek- w tym momencie się uśmiechnęła. Popatrzyła na lekki biały puszek śniegu i dodała: -Teraz nadchodzi zima, będzie coraz trudniej.

Wasp

Patrzył na Lunę, jakby się nad czymś zastanawiając. Przecież nie mógł zostawić jej samej... Nie przepadał za szczeniakami, ale ta mała sprawiała wrażenie niegłupiej i całkiem sympatycznej. - Jeśli chcesz, możesz na zimę zatrzymać się w moim legowisku. Nie poradzisz sobie bez schronienia - zaproponował.

Luna

Luna podniosła głowę i spojrzała na Waspa, który wyglądał na zamyślonego.
-Dziękuję Ci, ale nie chce sprawiać problemu. Słysząłam też od starszych wilków, że zima nie będzie tak mroźna, jak we wcześniejszych latach. Myślę, ze da radę. A nawet jeśli nie, to i tak nic nie szkodzi.
Popatrzyła znowu na towarzysza zastanawiając się, czy jej słowa nie zrobiły z niej samej jakiejś wariatki.

Wasp

- Jak chcesz - odpowiedział. - Twój wybór. Ale pamiętaj, że jeśli kiedyś zechcesz schować się w jakimś ciepłym i suchym miejscu, możesz zatrzymać się u mnie. Mieszkam w norze na obrzeżach krainy, to miejsce rzuca się w oczy, trafisz - Wasp nie sądził, by takie młode wilczątko mogło sobie poradzić w zimę, nawet łagodną.

Luna

Uśmiechnęła się:- Dziękuję.
Nagle poczuła się bardzo zmęczona. Położyła głowę na łapach podniosła ogon do pyszczka i zamknęła na chwilę oczy. Mimo to była nadal bardzo czujna.

Wasp

Oparł pysk o przednie łapy, wbijając wzrok w drzewa rosnące za drugim brzegiem rzeki. Zagłębił się w rozmyślaniach.

Luna

-O czym myślisz?- spytała dziarsko Luna wiedząc że ryzykuje zdenerwowaniem zapytanego. Jednak na swój sposób odepchnęła tą myśl daleko.

Wasp

- O tej krainie - odpowiedział, przenosząc wzrok na rozbijającą się o skały wodę. - Dość długo mnie tu nie było... ale aż dziwne, że przez cały ten czas prawie nic się tu nie zmieniło.

Luna

-A gdzie byłeś?- zainteresowała się. Nie zdążyła ugryźć się w język. Z natury była bardzo ciekawska.

Wasp

Spojrzał na Lunę. - Daleko poza granicami tej krainy. Nie znam nawet nazw tych światów, które odwiedziłem. Włóczyłem się trochę to tu, to tam...

Luna

Dla niej było to coś nie do pomyślenia. Być poza krainą, dalko. Właściwie nigdy nie wyobrażała sobie świata poza krainą. Utkwiła na chwilę wzrok w ranie Waspa.

Sherii

Zaczęła się rozglądać w poszukiwaniu czegoś, co zajęłoby ją choć na moment, gdy oczekiwała na odpowiedź Baksa. Po chwili jej wzrok zawiesił się na rozmowie Waspa z jakimś szczeniakiem.
- Witaj. Jestem Sherii - przywitała się z uśmiechem na mordce pod chodząc do nich.

Luna

-Cześć- odpowiedziała odwracając głowę.
Nigdy nie widziała przybyłej wilczycy i chociaż nie była pewna jej zamiarów, uśmiechnęła się. -Miło Cię poznać.

Sherii

- Mi również - odpowiedziała krótko, zwięźle i na temat.
- A jak mam się do Ciebie zwracać? Bo chyba nie chcesz żebym cały czas nazywała Cię szczeniakiem? - zapytała i uśmiechnęła się lekko.

Luna

-Luna- odpowiedziała prawie szeptem spuszczając wzrok.

Sherii

- Ej, ej ale co powiedziałam lub zrobiłam coś nie tak? Przecież chciałam tylko wiedzieć jak masz na imię... Luna łeb do góry - powiedziała i spojrzała na nią.

Luna

-Nie nic nie zrobiłaś. Coś mi sie przypomniało, ale to nieważne. Luna postanowiła się uśmiechnąć. Nagle podskoczyła i zrobiła "koci grzbiet", co wyglądało dosyć śmiesznie. -Lubisz wodę? -spytała patrząc na wodospad

Sherii

- A może chcesz o tym porozmawiać? -zapytała i również odwróciła wzrok od Luny i zaczęła patrzeć na wodospad.
- Wiesz jestem z Watahy Wody, więc to chyba oczywiste, że lubię wodę - powiedziała i puściła jej oczko.

Baks

Odleciał na dłuższą chwilę z tego swiata xd. Jego serce zabiło mocniej a oczy kręciły sie.
-Sheri!-krzyknął i podbiegł do niej
-Dzień dobry-powiedział do niej i ją ucałował

Sherii

- No słucham? - zapytała i uśmiechnęła się do Baska, bo co innego mogła zrobić? Przecież każdy z nas ma czasem jakieś dziwne przebicia...