Diamentowy wodospad

Yumi

Wystraszona odskoczyła do tyłu.
-Jezu! Dalek... Czy Ty wiesz jak mnie wystraszyłeś? - Zapytała szybko oddychając.
-No wiesz co? - Zapytała. Podeszła kilka kroków do wody i chlapnęła Daleka wodą.
-Nic mu chyba, podkreślam chyba nie jest. - Powiedziała do wadery, ale nadal patrzała na Daleka.

Dobra teraz serio spadam. Ale odpisałam. Jestem miła :)

Hari

Otrząsnął futro z wilgoci, wcale nie będąc złym za ochlapanie dodatkową porcją wody.
- Przepraaaaszam - powiedział przeciągle, płaszcząc się i czołgając przed towarzyszką. - Wybacz mi, o Najjaśniejsza! Wybacz mizernemu wilkowi - rzekł z błagalną nutą w głosie, robiąc dodatkowo wielkie, przepełnione żałością oczyska.

Katara

niema nic tu ciekawego więc poszła wilczyca pod wielkie drzewo i położyła się

Mika Cullen

Yumi powiedziałą:
-Nom dokładnie. - Powiedziała z uśmiechem.
-A ja mam takie pytanie. Byłaś gdzieś ostatnio może poza krainą? - Zapytała.
-Bo długo Cię nie widziałam. - Dodała bardzo szybko.[/quote]

-Bardzo mnie to cieszy.Wiesz o tym,chyba?-szeroko uśmiechnęła sie do Yumi.
-Cały czas byłam w krainie tylko tak jakoś się pałętałam bez celu.A ty cały czas tutaj,czy gdzieś wybyłaś?

Katara

Wstałam z pod drzewa,i poszłam nad wodospad porozglądałam się,i wskoczyłam do wody zanurkowałam na samo dno zobaczyłam wiele diamentów nagle coś mi zaświeciło w oczy podpłynęłam i zobaczyłam błękitne serduszko.-to jest najpiękniejszy diament który widziałam-pomyślałam.Wzięłam go sobie przewiesiłam przez sznurek żeby był moim amuletem na szczęście.

Nikita

Weszła .
Kiedy ujrzała obcą jej lwice w wodzie podeszła na brzeg , odrzuciła grzywkę i rzekła :
- Witaj - następnie zapytała wilczyce - Jak się nazywasz ? -
Wskoczyła do wody . Weszła pod wodospad i można było na jej widok rzec , że bierze prysznic .

Katara

witaj jestem Katara.A ty bierzesz prysznic czy co

Hari

/Nikita:
Przed kropką nie ma spacji. Dwa zdania oddziela się kropką, bądź, gdy są składowe, przecinkiem. Przed przecinkiem i dwukropkiem nie daje się spacji. Dialog to kompletna porażka...
Katara:
Zaczynaj z dużej litery, na Merlina! Spacja po kropce, przecinek przed "czy" i pytajnik po "co" się kłaniają... Nie wspominając o tym, iż w tym czymś nie ma nawet dziesięciu słów.
Przepraszam za offa, nie mogłam się powstrzymać./

Yumi

shine

Przyszłem
I też wszedłem do groty jak Nim.
W środku znalazłem diament, wziąłem go w zęby i po chwili wynurzyłem się z wody.

Amija

Zamyślenie - jej główna wada. Znów to samo. Westchnęła, po czym przyjrzała się diamentowej gwieździe. "Cudna." - pomyślała i uśmiechnęła się sama do siebie. Rozejżała się po wszystkich, nikogo nie znała, jedynie kiedyś spotkała czarną i brązową wilczycę. Podeszła do brzegu i napiła się orzeźwiającej cieczy. Było jej strasznie gorąco. Wspięła się po skałkach na górę i położyła się na przewalonym drzewie. Łapy zwisały jej zamoczone w wodzie, a wzrok utkwiła w szarym wilku bawiącym się z Yumi, o ile się nie myliła.

Hari

- Ja zawsze fajnie wyglądam! - wykrzyknął zbolałym tonem, jak gdyby Yumi sugerowała zupełnie coś innego. Wtem zastrzygł uchem, po czym jego spojrzenie padło na szarą wilczycę, która spoglądała w ich stronę.
- Yumi - wyszeptał - ktoś się na nas gapi - dokończył, nieufnie marszcząc nos.

Yumi

-No dobra... Fajnie zawsze wyglądasz. - Powiedziała chichocząc.
Zastrzygła uszami i spojrzała w tamtą stronę...
-Znam ją. To Amija, o ile się nie mylę. Kiedyś ją poznałam. - Przyznała też cichym głosem.

Hari

- Ahaaaa.
Rozejrzał się dookoła, przyglądając się tajże innym znajdującym się tu wilkom. Wzruszył ramionami, siadając tuż przy brzegu rzeki i patrząc w dół - na migoczące w płytkiej wodzie diamenty.

Yumi

-Trochę dużo osób tu jest nie? - Zapytała szeptem...
-Modne miejsce się tu zrobiło. - Dodała chwilę później. Otrzepała łapę, z której już prawie w ogóle nie kapała woda. Usiadła i owinęła łapy puszystym ogonem.

Hari

- Jak byłem młodszy, to mnie wilków tu było - powiedział, przyglądając się spadającej wodzie i kręgom na powierzchni rzeki. Stulił lekko uszy, słuchając szumu, szelestów... To wszystko działało kojąco, lecz czegoś brakowało, gdy Yumi milkła. Zerknął na waderę jasnymi ślepiami, uśmiechając się do niej.

Yumi

Patrząc na wodę wyczuła spojrzenie Daleka. Zwróciła wzrok na wilka i odwzajemniła uśmiech.
-No to co mi ciekawego powiesz? - Zapytała głosem zaciekawionego dziecka... Rozejrzała się dookoła siebie. Widziała tyle wilków, znanych i nieznanych sobie.

Hari

- Że fajnie się z tobą spędza czas - odparł szczerze, przechylając nieco łeb. Jego ogon chwiał się rytmicznie, szare futro czesał nocny wiatr, na który on nie zwracał zbytniej uwagi. Pokazał w wyszczerzu dłuższe niż kiedyś kły.

Yumi

-I wzajemnie... - Powiedziała z ledwo widocznym rumieńcem.
-Co ty na to, żebyśmy gdzieś indziej poszli? - Zapytała.
-Wiem, że to fajne miejsce... Ale trochę się tu tłoczno robi. - Dodała po chwili.

Hari

- Jeżeli takie twe życzenie, o Pani - rzekł poważnym, dostojnym tonem, skinąwszy jej łeb ledwo widocznym ruchem, którego sam hrabia by się nie powstydził. - Co powiesz, Pani, abyśmy przeszli nad jakieś jezioro? - zapytał, wskazując łapą odpowiedni kierunek. Mimo powagi i gestów, w jego oczach błyszczały niczym chochliki iskierki, psujące nieco efekt.