Diamentowy wodospad

Yumi

-Z wielką przyjemnością monsieur... - Odpowiedziała na propozycję. I lekko się ukłoniła.
Wstała i powoli, małymi kroczkami zaczęła iść w skazanym przez Daleka kierunku...
-Czy będzie mi Pan towarzyszył? - Zapytała jeszcze po drodze.

Hari

- Będę zaszczycony móc ci towarzyszyć, Pani - odparł dworskim wręcz tonem, idąc obok niej dostojnym krokiem i z zadartym ku niebu nosem. Ledwo powstrzymywał śmiech na zewnątrz, lecz w duszy aż turlał się i płakał z tego przedstawienia. - Panie przodem - powiedział jeszcze.

Amija

Patrzała jeszcze na nich chwilę, po czym uśmiechnęła się lekko i odwróciła wzrok. "Nuda..." - pomyślała. Wstała, zeskoczyła po skałkach i opuściła to miejsce dosyć szybkim krokiem.

shine

Wpatrywał się w wodospad i po minucie odszedł do legowiska.

Yumi

Hari

Dreptał z uniesionym łbem tuż obok Yumi, dumnie stawiając każdy krok. Był niczym lew, który obchodził swe królestwo, by doglądnąć czy wszystko w porządku.

Vena

Moje długie, białe futro falowało połyskując w świetle słońca. Spragniona biegłam za odgłosem szumiącej wody. Gdy dotarłam na miejsce poczułam się nieswojo wśród obcych wilków. Podeszłam w milczeniu do wody i napiłam się, po czym usiadłam i ze spuszczonym łbem zaczęłam myśleć.
"Co ja mam teraz zrobić? Jestem tu sama, spośród obcych mi wilków, nie ma tu nikogo, kto mógłby i chciał mi pomóc."
Spojrzałam na słońce, które powoli chyliło się ku horyzontowi...
"A na dodatek nie mam gdzie spać..."
Na moim pysku malował się smutek i zmartwienie.

Balaa

Wstała i podeszła do wodospadu.Usiadła nie daleko i spuściła głowe by się napić po czym usiadła spoglądając kątem oka na wodospad.

Vena

Podniosłam wzrok na wilczycę która usiadła nieopodal.
"Może warto by spróbować?" - pomyślałam. Biało-czarna wilczyca wydawała mi się całkiem sympatyczna, jednak życie nauczyło mnie, że pozory mogą mylić. Wolałam pozostać ostrożna. Niepewnie podeszłam do niej i cicho powiedziałam:
- Ekhm... Witaj. - nie wiedziałam zbytnio co robić, ale starałam się zachować zimną krew.

Dante · Gość

Whitewind

Uśmiechała się przez cały czas. Było jej tak przyjemnie. Teraz trapiło ją tylko jedno... Była prawie pewna, iż Dante znów gdzieś powędruje. Zostawi ją tutaj samą i stęsknioną. Później wróci, nacieszy się wspólnymi chwilami i znów odejdzie. Uśmiech znikł tak szybko, jak szybko pojawiły się te myśli. - Obiecasz mi coś? - Zapytała podnosząc łeb i patrząc na niego błagalnie. Nie miała pewności czy się zgodzi, ale spróbować zawsze może, a nuż się uda!

Balaa

-Witam!
Balaa obróciła się do wilczycy puszczając jej promienny uśmiech.
-Mam na imie Balaa a ty?
Powiedziała wilczyca swym miłym głosem.

Sheena

Smoczyca latając po krainie w tę i we wtę musiała w końcu przylecieć nad ten wodospad. Wylądowała tuż przy brzegu, po czym spojrzała na obecne tu wilki. Nie zwracając na nic najmniejszej uwagi, pochyliła się i wzięła kilka "łyków" wody. Wspięła się po skałach, po czym usiadła na przewalonym drzewie. Ogon uderzał rytmicznie o wodę, a wzrok błądził po wszystkich zebranych.

Dante · Gość

Otworzył oczy i spojrzał na Whitewind. - Co takiego? - zapytał. Powstrzymał śmiech, przypomniawszy sobie, że ostatnio po jego powrocie do krainy Whitewind była zazdrosna o nieistniejące wilczyce, które rzekomo poznał poza krainą. Może znów o to chodziło?

Whitewind

Nie, myśląc iż znów chodzi o inne wilczyce, Dante się mylił. Westchnęła i spojrzała mu prosto w oczy. - Nie... - Zaczęła nieśmiało. - Nie odchodź już... - Powiedziała w końcu. - Zostań tutaj. Ze mną. - Dokończyła, przytulając się do jego miękkiego futra. - Proszę. - Dodała po chwili. Nie chciała, żeby znów ją zostawiał. Nie chciała znów tęsknić i bać się, że coś mu się stało. Wolała mieć go przy sobie. Już na zawsze.

Dante · Gość

Westchnął ciężko. Nie chciał jej tego obiecywać. Nie wiedział teraz, czy uda mu się tę obietnicę dotrzymać. - Whitewind... - zaczął niepewnym tonem, lecz urwał szybko, zastanawiając się dokładnie, jak ubrać w słowa to, co chciał jej powiedzieć. Dokończył po chwili. - Przecież ty wiesz, że cię kocham i zawsze będę wracał do krainy, do ciebie.

Vena

- Mam na imię Vena. Przybywam z daleka i potrzebuję pomocy. - powiedziałam już pewniej, widząc w oczach wilczycy dobre chęci i jej szczery, serdeczny uśmiech. Po chwili rzucił mi się w oczy jej wiek. Była ode mnie młodsza. Niewiele, ale zawsze. "Oby mogła mi pomóc..."

Whitewind

Nie chciała dawać po sobie poznać przygnębienia. Ale uszy nagle zaczęły jej strasznie ciążyć. Nie walczyła z tym ciężarem, poddała się bez buntu, przez co oklapły, dodając jej smutnego wyrazu pyska. - A więc dobrze... - Wyszeptała cicho. Przestała się do niego przytulać. Położyła łeb na łapach i zamknęła oczy. Skoro znów miała stracić swoją własną odmianę narkotyków, wolała jak najprędzej przejść na odwyk, by później mniej cierpieć. Żeby nie myśleć już o kolejnych samotnych dniach, skupiła się na ruchach swojego ogona. Raz-dwa, raz-dwa... I tak bez końca.

Dante · Gość

- Whitewind... - szepnął, wciąż przyglądając jej się w bezruchu. - Nie chcę oddalać się znów od krainy i niczego takiego nie mam nawet w wybiegających daleko wprzód planach, jednak nie wiem, co zdarzy się w przyszłości. Nie chcę obiecywać ci czegoś, co kiedyś może okazać się niemożliwe do spełnienia, zrozum.

Whitewind

Dobrze słyszała jego słowa, ale przez jeszcze parę nieznośnie przedłużających się minut, siedziała cicho. W końcu przestała machać ogonem, a co za tym idzie przestała się na nim koncentrować. - Rozumiem. - Wyszeptała krótko, nie otwierając przy tym oczu. - Tyle, że nie chcę tego rozumieć... - Dodała cicho. Westchnęła ciężko.