Diamentowy wodospad

Dante · Gość

Wstał, by za chwilę stanąć tuż przed Whitewind. Pochylił się nad nią. - Przecież jestem tu teraz przy tobie i wiesz, że nigdy cię nie zostawię. Choćbym zniknął na jakiś czas, wrócę do ciebie - mruknął. Po co w ogóle wrócił? Żeby sprawiać przykrość swojej ukochanej?

Djablo

Przyszedł powolnym krokiem.Rozejrzał sie w około.Następnie przesunoł wzrok w strone wodospadu.Zastanawiając się czy podejść czy nie.Leniwie ruszył w strone wodospadu ignorując inne wilki.Przycupnoł nachylając łeb w strone wody by zagasić pragnienie.

Idalia

Spomiędzy leśnej gęstwiny wyłoniła się nieduża, smukłą wilczyca o gęstej, czarnej niczym heban sierści. Kroczyło w stronę brzegu wody powolnym, dumnym krokiem, nie zwracając większej uwagi na zgromadzone w pobliżu wilki. Kiedy przystanęła przy wodzie, pochyliła się, by zaczerpnąć kilka łyków orzeźwiającej cieczy.

Djablo

Obrócił się w strone wilczycy i zastrzygł uszami.Zrobił krok do tyłu unikając wzroku czarnej wilczycy.Szybkim ostrożnym krokiem pod biegł i położył się pod wierzbą.Postawił uszy a wzrok miał wbity w wodospad.Nie miał zamiaru się ruszyć czujnie raz po raz przyglądał się wilkom.

Idalia

Na samca o szarej sierści nie zwróciła nawet uwagi, przynajmniej na początku nie. Była zbyt zajęta chlipaniem lodowatej, orzeźwiającej wody. Po dość długiej chwili uniosła głowę i machnąwszy nią lekko, by odgarnąć z oczu gęstą grzywę, rozejrzała się po zgromadzonych chłodnym spojrzeniem. Każdego zlustrowała uważnym wzrokiem. Jakaś zakochana parka, biała wadera, szary samiec... jej oczy nie dostrzegły nikogo nad wyraz interesującego.

Katara

przyszłam,znów nad wodospad położyłam się nad wodą i spoglądając jak płynie.
Po kilku minutach spojrzałam na swój amulet pomyślałam i zasmuciłam się przymknełam oczy i zaczełam płakać powiedziałam w myślach dlaczego?dlaczego ja?

Idalia

Beznamiętne spojrzenie Hekate na chwilę spoczęło na przybyłej przed chwilą wilczycy. Jednak nie na długo. Kruczoczarna wadera szybko odwróciła wzrok, kierując go na wodny spadek. Wyglądał imponująco.

Djablo

Spojżał na nowo przybyłą.Uśmiechnoł się do niej.Następnie szybko przeniusł wzrok na wodospad.Po chwili znów przeniusł wzrok na szarą wilczyce.Postawił uszy i przyjżał się wilczycy.

Idalia

Położyła się przy brzegu, nie zwracając uwagi na zgromadzone nieopodal wilki. Zwinęła się w kłębek niczym kot, owijając szczelnie puszystym ogonem.

Katara

wilczyca spojrzała na Djablo uśmiechając się do niego i wpatrując się w to samo miejsce co on

Idalia

Wciąż leżała przy brzegu zwinięta w kłębek. Taka pozycja pozwalała jej odciąć się bardziej od zgromadzonych wokoło wilków. Zamyślona głęboko, jeszcze szczelniej zawinęła się ogonem.

Katara

wilczyc wpatrując się w oczy Djablo jeszcze głębiej uśmiechnęła się ponownie zamykając delikatnie oczy i po chwili znów je otwierając

Idalia

Kataro, proszę Cię - nie pisz całego postu jednym ciągiem, stosuj się do zasad interpunkcji. Zdanie zaczyna się wielką literą, a kończy kropką, znakiem zapytania lub wykrzyknikiem.

Hekate ruszyła głową i położyła pyszczek na puchatym ogonie. Wciąż zwinięta w puchatą kulkę, patrzyła teraz na wodospad, wsłuchując się w delikatny szum spadającej wody.

Sempress

Posh weszła wolnym krokiem. Po chwili zauważyła czarny całkiem duży kłębek, podeszła do niego i wolno zaczęła zbliżać łape, żeby w końcu go dotknąć.

Idalia

Gdy poczuła na karku czyjś dotyk, z zaskoczenia aż podskoczyła. Rozejrzała się gwałtownie, żeby zobaczyć, kto tak brutalnie wyrwał ją z zamyślenia. Zatrzymała wzrok na znajdującym się tuz przy niej szczeniaczku. - Wystraszyłaś mnie, mała - mruknęła.

Sempress

Posh lekko odskoczyła jak zobaczyła że kłębek sie rusza. Jak spotkała wzrok wilczycy zrobiła duże oczy i niewinną minkę, i odpowiedziałam - Nie chciałam...

Idalia

Zaśmiała się krótko na widok miny szczeniaka. - Nic się nie stało - odpowiedziała. Rozejrzała się po okolicy, po czym przeniosła pytający wzrok na Posh. - Jesteś tutaj sama?

Sempress

Tak, albo... - przerwała na chwilkę, i sie rozejrzała za swoim motylkiem - jest też tutaj mój motylek - powiedziała i zrobiła duży uśmiech

Idalia

Podniosła się do siadu i pochyliła nad szczeniakiem. - A gdzie twoi rodzice? Albo opiekunowie? - zapytała. Nie lubiła, gdy szczenięta włóczyły się po krainie bez opieki.

Sempress

Yyy... Nie wiem - powiedziała i zaczęła sie przyglądać wilczycy - Skąd ta blizna na oku?