Diamentowy wodospad

Idalia

- Widzę - odpowiedziała, patrząc na rozmówcę badawczym wzrokiem. Pewnie nie marzył o niczym tak bardzo, jak o odzyskaniu wzroku. - Cóż... różne cuda zdarzają się na świecie, w tej krainie szczególnie.

Ripe

- Hmmm...
Ripe zamilkł. Zastanawiał się długo... Po pewnym czasie rzekł z uśmiechem.
- Wolałbym chyba jednak nie widzieć tego świata... Strach pomyśleć co się z znim dzieje...

Idalia

Roześmiała się. - Nie wiesz nawet, jak wiele tracisz - powiedziała. Ona teraz już nie była w stanie sobie wyobrazić, że znów miałaby stracić zmysł wzroku.

Ripe

- Niewiedza jest błogosławieństwem, Hekate... - stwierdził uśmiechając się lekko. Jak miło wiedzieć, że świecie jeszcze są osoby wesołe

Idalia

Uśmiechnęła się tylko lekko. Ripe zapewne miał rację, ale osoba tak ciekawska jak Hekate nie mogła tego zrozumieć. Chciała zapytać, czy Ripe widział w ogóle kiedykolwiek, ale powstrzymała się. Wiedziała, że może to nie być dla niego przyjemny temat. W zamian za to zaczęła przyglądać się jego pyskowi. Szybko dostrzegła blizny wystające spod zawiązanej na oczach chusty.

Ripe

Ripe przeciągnął się. Miał dziwne szczęście. Przyszedł w pierwsze lepsze miejsce i już spotkał kogoś kto był ślepy i odzyskał wzrok. Zastanawiał się jak to jest w ogóle możliwe.

Idalia

- "Zapewne stracił wzrok w walce" - przemknęło jej przez myśl. Znowu coś znajomego. - Jesteś pierwszą niewidomą osobą, którą spotkałam - powiedziała po chwili milczenia. Oczywiście, nie liczyła siebie samej.

Ripe

- Jeśli tak twierdzisz, to tak zapewne jest - powiedział i zamilkł. Myślał o swojej przeszłości i o przyszłości. Obie nie są łatwe...

Idalia

Ponownie oparła pysk o przednie łapy. Miło było wreszcie otworzyć do kogoś pysk, chociaż na chwilę. Zbyt długo siedziała całkiem sama nad tym wodospadem.

Ripe

Ripe ziewnął przeciągle. Był senny... Dawno porządnie się nie wyspał, więc...
- Wybacz mi, ale chyba już dłużej nie wytrzymam braku snu... Dobranoc... - ziewnął raz jeszcze i ułożył się wygodnie. Po chwili już spał.

Salome

Kątem oka łypneła na nowoprzybyłego. Pokręciła nosem i wróciła do zabaz z Ghiatlyn. Świnka przechodziła jej z ręki na rękę, zakopywała sie we włosach.. niestety, kiedy Crim ja wyjmowała świnka ześliznęła się i wpadła do wody. Crimson rzuciła się tuz za nią.

Ayana

Aya idąc bez celu trafiła w to miejsce, podeszła bliżej wodospadu jak zobaczyła wilczyce co coś w wodzie robiła. Usiadła zaciekawiona tym czymś i gapiła sie na wilczyce.

Costa

Przeciągnęła się leniwie. - Nie ma tu nic do roboty! - burknęła, gdy nagle zobaczyła nowo przybyłe szczenię. Wsadziła sobie do pyszczka kilka żelków i podbiegła do Ayany. - Cześć! - przywitała się.

Ayana

Ayana obróciła głowę kiedy usłyszała że ktoś nadchodzi - Cześć! - powiedziała wesołym ale niepewnym głosem - Kim jesteś? - dodała poczym jej wzrok wrócił na chwilkę na wilczyce w wodzie.

Costa

Podrapała się po głowie - Ja? Ja jestem wilkiem! - przesunęła się do szczeniaka. - Gdzie tak patrzysz? - spytała spoglądając w stronę gdzie zatrzymał się wzrok Ayany.

Ayana

O, tam! - Aya pokazała łapką wilczyce która robiła coś w wodzie - No, mi chodziło o to jak masz na imię?

Costa

- Ona ma zwierzaka - pokazała na kontur czegoś małego - A ja... Ja jestem Costa - przedstawiła się szczeniakowi - A jak pani nieznajoma ma na imię? - zapytała.

Katara

rozejrzałam się dookoła i nikogo nie zobaczyłam,poszłam pod wodospad i patrzałam na spadające krople wody jak lśniły w słońcu,jak djamęty.
I tak cały czas patrzałam na małe klejnoty spadające z wodospadu.

Flake

Popatrzyła na samca z zawiązaną na oczach chustą. Zaraz jednak wzrok z wilka przeniosłą na rozmawiające niedaleko brzegu szczeniaki, a potem na czarną wilczycę, która kombinowała coś w wodzie.

Katara

Zobaczyłam czarno-białą wilczycę przyglądałam się jej z zainteresowaniem.
wyszłam zwody otrzepałam się i usiadłam.