Diamentowy wodospad

Ayana

Prawda! - zawołała Aya jak zobaczyła coś małego w wodzie - Ja jestem Ayana... - powiedziała i troche bardziej zbliżyła sie brzegu - może to coś trzeba by wyciągnąć z wody? - zapytała z niepewnym wyrazem twarzy.

Flake

Wzrok Flake nie był jednak skierowany na Katarę, a na Crimson, która usiłowała wyłowić z wody swojego zwierzaczka. Jednak gdy usłyszała plusk, sygnalizujący, że ktoś wyszedł z wody, zerknęła kątem oka na Katarę.

Katara

Podeszłam do wilczycy i przywitałam się uprzejmie.
-Cześć-
i czekałam na odpowiedź.

Flake

- Witaj - odpowiedziała, uśmiechając się do wilczycy. Usiadła i owinęła smukłe łapy długim, puszystym ogonem. Jej żółte ślepia lustrowały nieznajomą uważnym spojrzeniem.

Krystabell

Wilczyca rozejżała sie po okolicy.Wolno wstała i ruszyła w strone wyjścia.Schyliła łeb wpatrując się w swoje łapy.Morgan zakraczał złowrogo i wzbił się w powietrze.Przeleciał przed nosem Krystabelli po chwili znikając w ciemnych koronach drzew.Rogata wilczyca zerkneła na zebranych i zmarszczyła czoło.Postawiła uszy i wybiegła znikając za liśćmi paproci.

Katara

-Co tu robisz-zapytałam nieznajomą wilczycę.
układając uszy na baczność by usłyszeć odpowiedź.

Salome

Wyciągneła świnkę z wody, ale mała cała sie trzęsła.
-Choćmy to lecznicy, może przepisza ci jakies ziółka, bo bedziesz chora...-westchnęła. Włożyła świnkę do koszyczka i pognała w kierunku lecznicy.

Idalia

- Mhm... dobranoc - odpowiedziała wilkowi, jednocześnie odprowadzając wzrokiem czarną wilczycę, która gnała do lecznicy z przemoczonym zwierzątkiem. Smukły pysk oparł o przednie łapy.

Ayana

Ayana całkiem zapomniała o tym że z kimś rozmawiała i pobiegła z wilczycą, chcąc zobaczyć gdzie biegła.

Idalia

Obserwowała, jak małe wilczątko o tęczowych skrzydełkach biegnie ile sił w łapkach za czarną wilczycą. Gdy ta zniknęła za pobliskimi drzewami, Hekate jeszcze przez jakiś czas patrzyła w tamto miejsce, jakby rozmyślając o czymś.

Katara

Zobaczyłam trzy wilczyce,dwóch po chwili nie było widać,więc przyglądałam się tej jednej,usiadłam obwinęłam się ogonem i nastawiłam uszy na baczność.
Po kilku minutach podeszłam bliżej ale nie za blisko i dalej się przyglądałam.

Idalia

Zerknęła na Ripe'a z zaciekawieniem. Musiał być okropnie zmęczony, skoro spał tak długo. Aż podejrzanie długo. - "Może umarł?" - przemknęło jej przez myśl.

Ripe

Ripe ziewnął przeciągle. Nie było widać, czy nie śpi, czy nie, bo i tak nie było widac jego oczów. Postanowił zrobić jakiś ruch, bo wyczuł, że i Hekate się rusza. Wstał i przeciągnął się. Miał minę "Osz... kur... kto nastawił ten budzik?"

Idalia

Uśmiechnęła się kątem pyska. Czyli Ripe nie umarł. Tylko tego by brakowało, żeby wilk leżący tuż obok zszedł z tego świata we śnie! - Chyba nie było ci zbyt wygodnie spać na gołej ziemi, hm? - powiedziała.

Ripe

Ripe podniósł lekko kącik ust. Odwrócił łeb w stronę nadchodzącego głosu.
- A mam inne opcje? - spytał z nijakim tonem głosu. Trochę znudzony, trochę zaciekawiony.

Idalia

Zaśmiała się. - Mogłeś wskoczyć w rosnące niedaleko krzaki. Mamy wiosnę, wszystko pięknie zakwitło. Liście też - powiedziała, omiatając wzrokiem okolicę.

Ripe

Ripe skrzywił się. Niedość, że krzaki byłyby niewygodne przez te wszystkie gałązki, to jeszcze jakby je mógł znaleść?
- A jak myślisz, ile by mi zajęło znalezienie tych krzaków i sprawdzenie, czy nieopodal nie ma mrowiska, gniazda os, czy czegoś tam jeszcze?

Idalia

Znów się roześmiała, tym razem głośniej. - A od czego masz uszy? - zapytała. - Wystarczyłoby wsłuchać się w tutejsze odgłosy. Wieje lekki wietrzyk, więc usłyszałbyś szelest poruszanych na wietrze liści. Gniazdo os można za to rozpoznać po nieustannym, głośnym brzęczeniu. A mrowisko? Od czego masz łapy? Jeśli się na jakieś trafi łapą, zaraz zbiegną się mrówki, a ich nie sposób nie wyczuć na skórze.
Po tych słowach popatrzyła uważnie na Ripe. - Nie widzisz od niedawna, prawda?

Katara

Zobaczyłam wilczycę i wilka rozmawiające ze sobą.
Nastawiłam uszy,by usłyszeć o czy rozmawiają.
Znudziło to mnie trochę,ziewnęłam mlaskając pyskiem,kładąc się na trawie,zwinęłam się w kłębek otulając się ogonem i pysk kładąc na łapach.
Zamknęłam oczy i poszłam spać.

Idalia

Spojrzała na śpiącą niedaleko wilczycę. Zwróciła uwagę na jej zaplecioną w warkocz sierść na ogonie. Pierwszy raz w życiu widziała coś takiego. Zresztą, ona do tej pory niewiele miała okazję zobaczyć.