Diamentowy wodospad

Nikita

Przestraszyła się gdyż nagle przed jej oczyma przeleciał bukiet kwiatów . Pozbierała je łapką z ziemi i chwyciła w pysk następnie wskoczyła do wody .
Podpłynęła pod brzeg i wyszła na niego . Zastrzygła uchem i otrzepała się z wody nie wypuszczając bukietu z pyska . W końcu położyła się i położyła bukiet na łapach .
-Cześć i dziękuję - Rzekła . Próbowała się sztucznie uśmiechać aby nie wyszło na jaw , że odważna dorosła wilczyca płakała .

Dyzman

Nikita ochlapała Dyzmana oczesując się z wody.
A Dyzman odpowiedział jej -Cześć co u ciebie.
A po chwili dodał -Co tu robisz ściemnia się?

Nikita

- Ja się niczego nie boję - Odrzekła z obojętnością . Następnie dodała - A Ty co Ty robisz ? Przecież się ściemnia - W jej głosie słychać było drganie . Wilczyca kiedy widziała jakiegoś wilka od razu przypominała sobie , że jest samotna . Po jej pysku znowu zaczęły kolejno spływać łzy . Odwróciła się aby basior nie dostrzegł ich .

Torres

Rosły samiec o biało=czarnej sierści i złocistych, przenikliwych ślepiach kroczył w kierunku wodospadu. Nie zwróciwszy uwagi na zgromadzone wilki podszedł do wody i jął zaspokajać pragnienie. Koniec jego długiego ogona poruszał się miarowo.

Nikita

Kiedy Nikita ujrzała Torresa serce zaczęło jej mocniej bić . Jednak kiedy znowu zobaczyła , że basior nie zwraca na nią uwagi zezłościła się na niego . Wskoczyła do wody aby zmyć łzy które zostawiły ślady na łapach i pysku a następnie zaczęła realizować swój wcześniej ustalony plan . Podeszła bliżej Dyzmana i usiadła obok niego tak blisko , że dotykali się ciałami . Następnie rzekła do niego z zawadiackim uśmieszkiem na pysku : - No co nie odpowiesz ? -

Dyzman

-Ja też się niczego nie boje. A co tu robię? Szukam kolacji bo trochę zgłodniałem.
Wilczyca odwróciła się plecami do Dyzmana. Próbował stanąć przodem do niej ,ale się odwracała. Pomyślał ,że go ignoruje.

Torres

Położył się przy brzegu, nie zauważywszy nawet, że nie jest nad tym wodospadem sam. Dopiero gdy usłyszał znajomy głos Nikity, rozejrzał się, by zobaczyć, gdzie ona się znajduje. Zauważył jednak, że rozmawia z innym wilkiem. Nie chciał jej przeszkadzać, więc tylko oparł pysk o łapy, obserwując ją.

Nikita

Wadera też stwierdziła , że jest głodna więc zaczęła się rozglądać za pożywieniem . Dostrzegła w końcu coś szeleszczącego w krzewie . Wskoczyła do krzaka i zadała zwierzakowi ugryzienie w szyję . Zając od razu zdechł . Wyszła ze zdobyczą z krzaków i nad brzegiem wodospadu rozpoczęła swą przepiękną ucztę .
Kiedy już się najadła po króliku zostały jedynie kości .
Wilczyca wskoczyła do wody aby zmyć z siebie ślady krwi . Po chwili wyszła ociekająca z wody lecz nie otrzepała się tym razem tylko normalnie położyła się na trawie dumnie patrząc na falującą się od wiatru wodę .
Była ciekawa czy Torres się do niej odezwie . Przekonana jednak była , że tak się nie stanie gdyż ostatnio dziwiło ją jego zachowanie . Wydawało jej się , że wilk zapomniał w ogóle ,że Nikita istnieje jeszcze na tym świecie .

Dyzman

Dyzman podszedł do Torresa i powiedział
-Podejdź do Nikity i zagadaj Ona się w tobie zakochała. Wiem bo słyszałem jak rozmawia z koleżankami. A nawet ostatnio płakała z samotność to podejdź i zagadaj.
Dyzman popchną Torresa w kierunku Nikity.

Torres

Torres nie potrzebował żadnej zachęty ze strony innych wilków. W końcu wstał i podszedł do Nikity wolnym krokiem. Przystanął tuż przy niej i zbliżył pysk do jej ucha. - Pamiętasz mnie jeszcze? - mruknął cicho. Nie mógł mieć pewności, czy Nikita chce go w ogóle jeszcze znać.

Nikita

- Pamiętam - Odpowiedziała z obojętnością . Była w nim głęboko zakochana ale wstydziła mu się do tego przyznać więc postanowiła , że będzie go ignorować . W końcu nie mogła wytrzymać i wykrzyknęła - Kocham Cię Torres rozumiesz ? Kocham ! - Nie wiedziała czemu to powiedziała , tak się zawstydziła , że wskoczyła do wody i popłynęła za wodospad , tam gdzie siedziała przed przyjściem Dyzmana . Poczęła strasznie płakać . Było jej strasznie wstyd . Nie mogła zapanować nad tymi słowami . Ale po krótkim zastanowieniu doszła do wniosku , że to los chciał aby byłą samotna i ośmieszyła się przed wilkiem w którym jest zakochana . Płakała , szlochała i pociągała nosem . Od czasu do czasu wystawiała łeb pod ścianę wodospadu aby zmyć z siebie ślady łez .

Dyzman

Dyzman się uśmiechną że Nikita wreszcie nie będzie samotna. Został z boku i się przyglądał sytuacji.

Torres

Kiedy Nikita wskoczyła niespodziewanie do wody i zaczęła płynąć w kierunku wodospadu, Torres pobiegł za nią brzegiem. Wszedł za ścianę wody, tam gdzie wilczyca się ukryła. Przez chwilę stał w milczeniu, patrząc, jak zanosi się ona płaczem. W końcu postanowił się odezwać. - Ale dlaczego sądzisz, że ja nie czuję tego samego do ciebie?

Nikita

W sercu Nikity pojawiła się nadzieja . Przestała płakać i popatrzyła na basiora .
- Dlatego bo mnie ignorowałeś . - Powiedziała lekko podnosząc łeb do góry .
- A czujesz to samo ? - Zapytała Torresa . Na jej pysku chciał się pojawić uśmiech jednak czekał on aż Nikita dowie się prawdy . Kochała Torresa i nigdy by jej do głowy nie przyszło , że on odwzajemni jej to uczucie . Bała się teraz jednak , że zbędnie zrobiła sobie nadzieję . Czekała na odpowiedź wilka .

Torres

Westchnął, gdy znów usłyszał o ignorowaniu. On po prostu nie lubił się narzucać, nigdy nie zaczynał rozmowy pierwszy... taki już był. Podszedł do Nikity i trącił ją delikatnie nosem w mokry pyszczek. - Kocham cię - powiedział cicho, patrząc w jej oczy.

Nikita

- Ja Ciebie też - Odrzekła pełna szczęścia . Wadera jeszcze nigdy nie była aż tak szczęśliwa . Polizała go po pysku na znak miłości . Przytuliła się do niego i jeszcze raz polizała po pysku następnie zmęczona po całym dniu zasnęła wtulona w Torresa .

Torres

Kiedy Nikitę zmorzył sen, Torres położył ją delikatnie na ziemi. Sam ułożył się tuż przy niej, obejmując ją ogonem. Oparł pysk o przednie łapy, a spojrzenie złocistych ślepi utkwił w Nikicie.

Katara

-Dzięki-odpowiedziała uśmiechając się.
Rozejrzałam się dookoła i nie widziałam nic nad zwyczajnego.

Nikita

Wadera kiedy się obudziła , wstała i rozciągnęła się . Ziewnęła szeroko wyciągając na wierzch swój krwisto-czerwony jęzor . Poruszała się powoli i po cichu aby nie zbudzić Torresa .
Wilczyca po ,, schodkach '' zeszła do wody aby się otrzeźwić . Woda była zimna więc kiedy Nikita weszła do niej wydała z siebie cichy pisk . Momentalnie się odwróciła aby zobaczyć czy basior się nie zbudził .
- Uhh.. - Westchnęła z ulgą kiedy widziała jak wilk leżący na skale za wodospadem wciąż sobie słodko śpi .
Wynurzyła się z wody i wyszła z powrotem na skałę na , której leżał Torres . Nie przytuliła się już do niego bo wiedziała , że jest teraz mokra i zimna od wody . Usiadła obok . Patrzyła na niego ciepło się uśmiechając . Teraz wreszcie poczuła , że jednak ma po co żyć , a raczej dla kogo .

Toboe

Toboe pocałował czule Cleo i szepnął do niej - Moja miła chodźmy na piękną podróż - i spojrzał na maleństwo i na jej zdziwione oczy.