Diamentowy wodospad

LunaViro

Przybiegłam nad wodospad. Zauważyłam siedzącą Katare, jednak boję się podejść bliżej. Poczekam na jej ruch...

Jaina

Deina

Uśmiechnęła się jak zwykle, z tą uroczą nieśmiałością. - Wiesz, że ja Ciebie też. - odparła. Przekrzywiła główkę na bok. To zmartwienie bardzo powoli zaczynało ją nieco opuszczac, w każdym razie poczuła się lepiej.

LunaViro

-a ja nie mam mamy:(
w rozpaczy biegnę do wody, jednak zapomniałam, że nie umiem pływać i się topię...

Wasp

Wasp leciał tuż nad koronami drzew, z góry obserwując zgromadzone nad pobliskimi wodospadami wilki. Ach, jak miło było wybrać się od czasu do czasu na taką powietrzną przejażdżkę... Ciemnoszary wilk już miał przymknąć leniwie krwistoczerwone oczyska, lecz nagle do jego uszu dobiegły głośne pluski, jakieś popiskiwania. Zniżył lot i spojrzał na pieniącą się wodę, spadającą z wodospadu do koryta rzeki. Dostrzegł w niej wilczycę przegrywającą powoli z żywiołem. Bez namysłu poszybował w dół i gdy znalazł się tuż nad waderą, złapał ją za grzbiet. Wzbił się nieco w powietrze, by wyciągnąć ją z wody i zaraz wylądował. Postawił nieznajomą na trawiastym podłożu.

LunaViro

wadera ciężko zdyszana, leżał chwilę na trawie by nabrać sił. Kiedy JUż była w stanie się podnieść wstała i powiedziała- dziękuję za uratowanie mi życia... ukłoniła łeb i uciekła z nad wodospadu ostatkiem zebranych sił

Wasp

Cmoknął tylko z dezaprobatą, przymrużonymi ślepiami obserwując oddalającą się samicę. Jak można być tak bezmyślnym i wskoczyć do rzeki z tak silnym nurtem, jeśli nie ma się pewności, że da się mu radę? Wasp myślał, że to jest powód topienia się LunyViro - przecież nie przyszłoby mu do głowy, że ktoś nieumiejący pływać wlazłby do wody! Wilk pokręcił tylko głową i ponowni wzbił się w powietrze, po chwili znikając między gęstymi chmurami.

Katara

Rozejrzałam się dookoła i zobaczyłam białą wilczycę, powolnym krokiem szłam w jej stronę.
-Cześć-powiedziałam i czekałam na jej odpowiedź.

VarriorReina

Zobaczyłam wilczycę
-Cześć-odpowiedziałam zaskoczona

Jaina

Katara

-Przepraszam,że cię zaskoczyłam-powiedziałam z lekkim smutkiem na pyszczku.-Może jednak sobie z tąd pujdę-odżekłam i powoli kierowałam się w obojętnie, którą strone.

Darkly

Popatrzył jeszcze na wilki i się znudził. Ziewnął i poszedł w inną stronę od Samanty, jeszcze podpatrując od czasu do czasu do tyłu.

Hakann

Hakann po długiej nie codziennej wyprawie był zmachany więc postanowił odpocząć nad pięknym wodospadem. Hakann wszedł na samą górę z której spadał wodospad. Przysiadł bardzo blisko wodospadu i rozkoszował się smakiem pysznej wody.

VarriorReina

Wilczyca przysiadła na brzegu piasku.

Katara

Zobaczyłam dopiero przybetogo wilka przygladałam mu się, powolnym krokiem podeszłam do niego.-Cześć, jak się nazywasz? i co tutaj robisz?-zapytałam i czekałam na jego odpowiedź.Podeszłam do wodospadu i zaczęłam pić powoli wodę.

Hakann

- Zwą mnie Hakann ,a ty jesteś zapewne Katara. Szłyszałem dużo o tobie. Niestety nie mogę na dużej zostać ponieważ przysiadłem tu aby odpocząć od męczącej wyprawy. - Po tych słowach wilk wstał.

(VarriorReina tak prywatnie nie żebym chciał na ciebie naskarżyć czy coś ale niestety dla twojego dobra abyś nie dostała 5 ostrzeżeń co jest dopuszczalne ,przypominam ci ,że przynajmniej w jednym poście ma być 15 słów bez spójników czyli i, od itp. 14 punkt w regulaminie. )

Charles

/Sasha też jej mówiła./

Katara

Spojrzałam na wilka uśmiechając się do niego.-A skąd mnie znasz?-zapytałam zaciekawiona, wilka i czekałam na jego odpowiedź, i przy okazji podeszłam do niego bliżej.

Victoria

Smoczyca wyleciała za drzew łamiąc ich gałęzie.Wzbiła się natychmiastowo w góre i przeleciała nad wodospadem.Przejechała ogonem po tafli wody i wylądowała na ziemi.Przysiadła na trawie siadając na prawej nodze.Trzepła łbem i poszerzyła nozdrze.Parskneła i znów trzepła łbem.Jej ślapia przyglądały się wilkom ciekawie.

Brenda

Choć spodziewała się tylu wilków zanim jeszcze przebyła granice wodospadu, mimowolnie skrzywiła się na ich widok. Cóż zrobić? To było silniejsze od niej. Jej uwagę nie zwrócił jednak bajeczny wodospad lśniący tysiącami barw w świetle zachodzącego słońca. O nie. Takie mdłe widoczki znaleźć można na nieszczęście wszędzie. Jej uwagę przykuł gad, dokładniej smok, wylegujący się na trawie. Sama nawet o tym nie wiedziała, lecz smoki były jedynymi stworzeniami chodzącymi po ziemi, które darzyła szacunkiem mimo charakteru. Dlaczego jeszcze o tym nie wiedziała? Gdyż Brenda rzadko widywała smoki i jeszcze rzadziej z nimi rozmawiała.
Tak stała oparta o pień spróchniałego dębu utopiwszy wzrok w smoczycy.